50 jaar Hans Teeuwen: van Brabantse blower tot koning van de lach

Naar aanleiding van de 50ste verjaardag van één van de grootste comedy- en cabarettalenten van de Lage Landen, herinneren we u graag aan enkele opvallende momenten uit 's mans carrière.

Vroegtijdig je drama-opleiding stopzetten omdat je 'maar eens op een écht podium moest tonen wat je kunt' (aldus docenten van de Academie)? Hans Teeuwen deed het in 1991. Datzelfde jaar nog won hij samen met Roland Smeenk het prestigieuze cabaretfestival Cameretten met hun show 'Heist'. (vanaf 3.45 komt-ie erbij)

Toen al zag je 'n Teeuwen-personage dat je in haast al zijn latere soloshows terug zou zien: de schreeuwerige, racistische simpele zool, die uit meer lagen bestaat dan hij laat uitschijnen en zo tot nadenken aanzet. Of niet, de jury is er na al die jaren nog niet helemaal uit.

Wanneer collega (fvd) hem enkele jaren geleden vroeg of hij nu al dan niet een moraal uitdroeg, gaf Teeuwen één van de helderste antwoorden die hij in ooit in een interview (2015) gaf:

"Ach. Ik kan wel hard roepen dat mijn shows niet geëngageerd zijn, maar natuurlijk zijn ze dat gewoon wél. Altijd geweest. Bekijk mijn oude programma’s opnieuw, en je ziet dat ze uiteraard iets zeggen over de tijd van toen. Alleen: ik rebelleerde in die periode nogal tegen het soort cabaret dat toen, zeg maar, het hoogst in aanzien stond. Toen cabaretiers de hoogpriesters van de linkse kerk waren en de moraal er héél erg dik op lag. Maar tegen iets rebelleren is op zijn beurt automatisch óók een moraal uitdragen. Ik ben niet veranderd: de wereld om mij heen wel, waardoor het nu meer opvalt. Ik waak er nog altijd voor een dominee te zijn, maar je ontkomt er niet aan: hoe je je verhoudt tot de tijd waarin je leeft, sijpelt onvermijdelijk door in het materiaal dat je schrijft. Dat is ook niet erg."

U mag zelf bepalen wat voor moraal hij in 1996 uitdroeg toen hij comedycollectief in Jiskefet vervoegde voor de inmiddels beruchte Sinterklaas-sketch. Doeltreffend was het alleszins. Goed voor lachtranen met tuiten. En wie weet welk ander lichaamsvocht dit nog bij u losmaakt.

Zijn strijd voor free speech en het recht op het beledigen van iedereen - inclusief álle religies - bereikte een hoogtepunt in 2007 bij de inhuldiging van een monument voor zijn vermoorde vriend Theo van Gogh. Toen nam hij de woorden 'pijpen' en 'De meiden van Halal' (een trio in kleurrijke hoofdoeken gehulde presentatrices met een eigen talkshow) in één zin in de mond, en daar waren de meiden niet mee gediend.

Het fragment werd nadien uitgeroepen tot tv-moment van het jaar. De meiden in kwestie hebben jaren later laten weten dat ze op het moment van dat pijnbankinterview niet deftig voorbereid waren en ze zich best achter de onomwonden repliek van Teeuwen konden scharen. Mooi toch?

Toen hij in 2013 bij de immer innemende Wilfried de Jong in 'Zomergasten' mocht zetelen, leverde hem dat een boete van 600 euro op voor roken in de studio én het verwijt dat hij ook daar niet altijd het achterste van zijn tong liet zien.

Intussen heeft de koning van de lach al zeven solocabaretvoorstellingen op zijn conto, als je zijn shows over het Kanaal even niet meerekent. En elk van die alles behalve subtiele parels heeft wel enkele fragmenten in zich die voor eeuwig in het collectieve geheugen gegrift zullen staan. Of toch alleszins in dat van de mensen die er een flinke veeg uit de pan in kregen. We kijken naar jullie, Jostiband.

Hard en zielig (1994–1995)

Met een Breierdeck (1995–1997)

Over de sketch met de kruik zou Teeuwen later verklaren dat het één van zijn beste stukken ooit was.

Trui (1999–2000)

Dat dan weer wel (2001–2002)

Industry Of Love (2003–2004)

Spiksplinter (2011)

Na 'Industry of Love' was Teeuwen uitgekeken geraakt op cabaret en maakte hij succesvol de transititie naar jazz-zanger. Met 'Hans Teeuwen zingt liedjes die door anderen al veel eerder, veel vaker en veel beter zijn gezongen' stond hij geruime tijd op jazzpodium om nadien toch weer de comedy in te duiken in de hoop ook Britse harten te veroveren. Twee jaar geleden bracht hij met zijn band The Painkillers de plaat 'Popstukken' uit, zijn eerste Nederlandstalige plaat, waarvan hij vurig hoopte dat ze zou aanslaan bij het grote publiek. In een interview sprak hij volgende voorzichtige woorden:

"Ik ga er toch alles aan doen om de nummers een publiek te laten vinden. Ik hoop dat het lukt, maar als iedereen me links laat liggen, ga ik wel weer door met iets anders: dat is part of the deal. Ik ben – zeker in de beginperiode van mijn carrière – altijd enorm verwend geweest met succes. Alles wat ik deed, sloeg meteen aan. Ik dacht in die tijd nog dat dat normaal was."

In zijn laatste show 'Echte rancune' - waarmee hij onlangs nog Vlaanderen aandeed en die hij nu nog enkele weken in Nederland speelt - verweet hij u (ja, ú daar) dat u hem niet voldoende gesteund had tijdens dit muzikale project. Nadat hij zijn eeuwige liefde en trouw (in goede én kwade dagen) voor zijn publiek in de verf had gezet, smeerde hij de aanwezigen het tegengestelde aan, omdat ze zijn plaat niet gekocht hadden. Nou ja, kom nu niet uit de lucht vallen, de titel verraadde het al een beetje.

We kunnen 's mans carrière en leven hier dan wel proberen proberen in de bloemen te zetten, er is niemand beter in het bezingen van Hans Teeuwen dan Hans Teeuwen zelf:

undefined

Tot slot geven we u graag nog dit mee: de stem van Hans Teeuwen in de glansrol van Ed, de schildpad en butler van de familie kittens in VPRO-kinderserie 'Poesjes'. Ed, een bloody mary graag! Op Hans' gezondheid!