A/T/O/S - Outboxed
Met de mooie debuutplaat ‘A Taste of Struggle’ zoefde A/T/O/S – het Antwerpse elektronicaduo bestaande uit producer Truenoys en zangeres-beatmaker Amos – in 2014 onterecht onder vele radars door.
Aan de muziek zelf zal het niet gelegen hebben: het was een uitstekend geproducete, warmbloedige songcollectie waarin de geest van Tricky huisde en die van hun beschermheer Mala af en toe om de hoek kwam loeren. Twitterden ze te weinig? Hadden ze wat vaker de fanliefde moeten aanwakkeren op Facebook en Instagram? Of lag het aan die minimale podiumact waarmee ze onmogelijk konden opboksen tegen die van pakweg SX? Whatever: ze werden wél opgepikt door Gilles Peterson en Mary Anne Hobbs, Engelse radiodeejays met een scherpe neus voor de betere elektronica; en voorts beseften ze dat ze maar één agenda dienden te volgen: die van hun muze.
En kijk: deze week verschijnt nummer twee, ‘Outboxed’, die baadt in een heerlijk ouderwetse triphop-vibe én moeiteloos concurreert met de next level-elektronica die in slaapkamerstudio’s in Londen, Berlijn of Los Angeles wordt gemaakt.
A/T/O/S grossiert niet in modieuze dancetrucs of makkelijke four to the floor-beats, wél in soulvolle slow burners. ‘Trees’ doet een lui huppeldansje over een lege keukenvloer: ’t is zo’n nummer om zacht bij te knikkebollen terwijl je de vaat doet. Ook ‘Liquid Gold Dreams’ opereert in die huiselijke bubbel: een gammele gitaarsample, een olijk zoemende bas, en het lijzige, bijna achteloze parlando van Amos – ze droomt hardop van staalblauwe luchten, een huisje bij de rivier, familieruzies die bijgelegd worden, en ze snijdt er dwars mee door de ziel.
undefined
‘Vortex’ is nerveuzer: FKA Twigs met een vers geslepen stiletto in de achterzak. ‘Intercom People’ dendert als het allerbeste van The Bug, een bulldozer van een song waarin Truenoys zich bijzonder bedreven toont in de baskunde. Single ‘Strong Thing’ drijft op een zuinig patroontje uit een drumcomputer, maar Truenoys weeft er de allermooiste geluiden omheen: het nummer krijgt – alweer dankzij Amos – dat melancholische je-ne-sais-quoi dat ik vaak mis bij FKA Twigs. In slotnummer ‘Blackout’ zingt Amos over de liefde die haar de dieperik in sleurt – er weerklinkt frustratie in, schaamte, alsook ingehouden woede, en ik geloof dat ze wéét waarover ze het heeft.
In de fluwelen protestsong ‘Wake Up (Save Us)’ spaart Amos de grote woorden niet: ‘Save us from doom and mayhem / save us from fear and destruction.’ Eentje om onder de dekens te beluisteren terwijl daarbuiten een dictator in een microfoon schreeuwt.
Detailkritiek? Snel dan: het vederlichte ‘Give It Up’ valt een beetje uit de toon, en de plaat is één of twee songs te kort – alsof het verhaal niet helemaal af is.
‘How far is the future? Maybe I’ll win,’ zingt Amos in ‘Strong Thing’, en te oordelen naar ‘Outboxed’ zit dat er alleszins in. Aan hun liveshow wordt hard gewerkt; de prachtbeelden in de clips van ‘Strong Thing’ en ‘Blackout’ beloven het allerbeste. Vooruit dan maar: als A/T/O/S z’n status in 2017 niet van ‘geheimtip’ in ‘publiekslieveling’ weet te veranderen, eten wij onze schoen op.
