A Tribe Called Quest - We got it from Here… Thank You 4 Your service
Soms klinkt hiphop hoekig, kortaf en grimmig. A Tribe Called Quest niet. Zij zijn altijd aangenaam in de omgang geweest.
Hun songs klinken zo soepel dat alles één grote flow wordt. ‘The Low End Theory’ en ‘Midnight Marauders’ zijn klassiekers. Dit is de eerste kik die de groep geeft in 18 jaar. Het zal meteen de zwanenzang zijn. Van hier af geldt helaas: es ist aus.
Vooreerst, Ali Shaheed Muhammad kan het nog: beats maken met een drumsample van Black Sabbath in ‘We the People….’, en in ‘Lost Somebody’ ook een song lang een stukje ‘Halleluhwah’ van Can laten hangen.
De topentertainer Q-Tip kent u. Als het niet van de Tribe-hits ‘Bonita Applebum’ en ‘Can I Kick It?’ is, dan van ‘Go’ of ‘Galvanize’ van The Chemical Brothers. Tweede rapper Phife Dawg, die is in maart van dit jaar op z’n 45ste gestorven aan complicaties van diabetes. De blauwdruk van de plaat was er, Phife is dus op veel plekken aanwezig, soms rapt hij in dat Trinidad-Engels van ‘m, met een accent verwant aan dat van Jamaicanen. Waarom hij de plaat ‘We got it from Here… Thank You 4 Your service’ heeft gedoopt, dat geheim heeft hij meegenomen in zijn graf.
Van het openende ‘The Space Program’ gaat hoogdringendheid én dikke fun uit. ’t Gaat over de plannen om een kolonie op Mars te stichten, zonder er zwarten bij te betrekken (‘There ain’t a space program for niggas’). Halfweg waan je je in een protestplaat van Sly & The Family Stone.
‘We The People….’ bevat een hook die duidelijk maakt dat die van de Tribe niet voor Trump hebben gestemd: ‘All you black folks, you must go / All you Mexicans, you must go / And all you poor folks, you must go / Muslims and gays: boy, we hate your ways.’
Het on-ge-loof-lijk goeie ‘Whateva Will Be’ wordt van naald tot draad bijeengehouden door de reggaesong ‘Promised Land’ van The Nairobi Sisters.
‘Solid Wall of Sound’ komt met een geweldige Elton John (!) aan piano en zang, daartussen Phife, Tip én Busta Rhymes, die elkaar niet alleen aftroeven, maar dat ook allemaal door elkaar heen doen: je hoort dat ze gedrieën vel tegen vel in Q-Tips studio in New Jersey hebben gestaan.
‘Dis Generation’ is gloeiend-vloeiend als Jurassic 5, wie bij de songtitel meteen aan ‘rules the nation’ denkt, kent ook de beestige sample in het refrein: ‘Pass the Dutchie’ van Musical Youth. Da’s lang geleden!
André 3000 (van Outkast) en Q-Tip buitelen over elkaar heen in ‘Kids…’. André over zijn held Q-Tip: ‘Toen ik klein was, dacht ik: wie ga ik hier op aarde een keer zijn? Eazy-E van N.W.A.? Nah. Maar Q-Tip, dat zou kunnen lukken.’
In ‘Enough!!’ zit een precies gemikt stukje van de sample die de Tribe ook in ‘Bonita Applebum’ gebruikte. ‘Mobius’ is eerst Tips neef Consequence: geen prutser, maar hij moet zelf gehoord hebben dat hij moet onderdoen voor Busta Rhymes, aan wie hier zoveel gewicht hangt als aan Method Man bij Wu-Tang Clan.
‘Lost Somebody’ opent met ‘Yeah, Phife-for your life’, en Phife Dawg krijgt alweer een mooie grafrede, maar we dwalen al een paar songs af: in ‘The Killing Season' klinkt Talib Kweli bijvoorbeeld te log en doet Kanye West alleen een refreintje.
Wel weer straf: Jarobi, die de groep ooit verliet om chef-kok te worden, en aan ‘Movin Backwards' begint vanuit een gitaarsolo van Jack White (een Quest-fan). Daarna maakt Anderson .Paak, die eventjes zingt als Jimi Hendrix, de meest met rock gelijklopende song af. Phife maakt zich - met Kendrick Lamar naast zich - druk over Donald Trump in ‘Conrad Tokio’. 'Ego’ is Q-Tip in sync met Jack White. Het afsluitende ‘The Donald’ gaat gewoon niét over Donald Trump, maar over Phife Dawg, die zelf een strofe mag rappen en in ruffneck-stijl wordt uitgewuifd door Busta Rhymes, terwijl Jack White een gemeen stukje bluesgitaar speelt.
Mocht A Tribe Called Quest het niveau van de eerste vijf songs hebben aangehouden, we zouden nu de plaat van het jaar in handen hebben. Het is gewoon een héle goeie geworden.
