About a boy: de kindertijd van Boy George belicht in 'My Generation'
‘My Generation’ is een fraaie documentairereeks van de BBC waarin Britse artiesten van diverse pluimage de kijker door een decennium uit hun verleden loodsen. Het resultaat is nooit minder dan boeiend, omdat je iets leert over hoe de artiest opgegroeid is maar ook over hoe de tijdgeest zijn of haar kunst heeft beïnvloed. In de nieuwste aflevering, getiteld ‘Save me from Suburbia’, keert Boy George terug naar de jaren 70 en voorziet hij de gebeurtenissen van toen van – Boy will be Boy – vilein commentaar.
In de seventies was George O’Dowd nog gewoon een tiener in Eltham, een buitenwijk van Londen. Nu is dat een plek vol peperdure lofts, koffiebarretjes en andere gentrification, maar toen was het er guur en grimmig. Geen evidente plek om je te ontpoppen als paradijsvogel-in-de-dop, en dat ondervindt George aan den lijve. In de jaren 80 mag hij dan een door paparazzi belaagde en van kitsch betichte relnicht zijn, in de jaren 70 was hij pas echt vogelvrij. Zijn working class-omgeving snapt niks van zijn liefde voor make-up, verkleedpartijen en glamour. Boy George daarover: ‘De jaren 70 waren heftig, zeker. Er was armoede, geweld en onbegrip. Maar ik had daar eigenlijk helemaal geen tijd voor. Voor mij draaide het om mezelf uitvinden. De seventies zijn het laatste echt ‘maffe’ decennium geweest, ik heb er elke seconde van genoten.’
Wie ook alomtegenwoordig is in de docu: David Bowie. Weer wordt duidelijk hoe groot zijn invloed is geweest, zowel op het leven van Boy George als op de rest van de wereld. George verte hoe hij op school werd gesommeerd te stoppen met Bowies beeltenis constant op zijn spullen te tekenen, en hoe Bowies invloed zijn muziek en stijl vormde. En zou het toeval geweest zijn dat Boy George door Antony, nog zo’n zonnekind van de planeet David Bowie, uit een diep, zwart gat werd getrokken? Tuurlijk niet: buitenbeentjes letten op elkaar en redden zich zo van de niet-begrijpende, vijandige buitenwijken waar ze ter wereld kwamen.
