Achter de schermen bij Emmy-winnaar 'Sorry voor alles'
Niet alleen haalde 'Sorry voor alles' uitstekende kijkcijfers, sinds gisteravond is het programma ook een 'Emmy Award-winning show'. Presentator Adriaan Van den Hoof en bedenker Kamiel De Bruyne namen de International Emmy Award voor ‘non-scripted entertainment’ in ontvangst. In dit artikel een blik achter de schermen bij het programma dat ontstond toen De Bruyne in zijn studententijd een schier briljante inval had: wat als je mensen na een verborgencameragrap eens níét wijst waar de camera hangt, maar er nóg eentje uithaalt? En nóg eentje? En dat een maand lang? Dan verleg je tv-grenzen, zo blijkt.
'Je kunt vrijwel iederéén om de tuin leiden'
Het concept van ‘Sorry voor alles’ is na twee afleveringen alom bekend: een nietsvermoedende Vlaming ziet zijn leven één maand lang gekaapt door een kundig groepje tv-makers, die het vervolgens een duwtje richting absurditeit geven. Het slachtoffer zelf weet van niets, tot hij aan het eind van de maand met een list een bomvolle tv-studio binnengelokt wordt en aan de hand van een quiz én een in zijn nopjes verkerende Adriaan Van den Hoof ontdekt welke van zijn lotgevallen in scène gezet werden. Afgelopen zondag kon u zien hoe student Tobias De Ryck van de ene verbazing in de andere tuimelde. Wanneer wij hem treffen is hij van zijn onwetendheid verlost. Hoewel, zodra hij Kamiel in het oog krijgt, vallen er blijkbaar nog enkele franken: ‘Hoe? Jíj bent de bedenker of wat?’
HUMO Dat wist je nog altijd niet?
Tobias De Ryck «Nee (lacht). Ik herinner me wel dat ik Kamiel tegen het lijf gelopen ben in die maand waarin ik gevolgd werd – ik herkende hem achteraf tijdens de opnamen in de studio.»
Kamiel De Bruyne «Dat klopt, ik was de bloemenverkoper die op restaurant aan je mouw kwam trekken. Dat was de enige keer dat Tobias mij gezien heeft, maar geloof me: ik heb hem wél veel gezien. Zij het voornamelijk vanuit busjes en vanachter gordijnen.»
De Ryck «Tja, toen ik na de onthulling nog eens bij de VRT werd uitgenodigd om een ruwe versie van mijn aflevering te bekijken, kwam ik tal van mensen tegen die ik van haar noch pluim kende, maar die mij wel bleken te kennen. ‘Hey Tobias, hoe gaat het?’»
HUMO Wat gaat er zoal door je heen als je plots oog in oog staat met een volle tv-studio? En vooral: als je te horen krijgt dat de laatste maand van je leven grotendeels in scène gezet werd?
De Ryck «Mijn eerste gedachte was: ‘Waar is de band?’ (lacht) Ik was namelijk naar de studio gelokt met de smoes dat ik naar een concert van Bear’s Den zou gaan kijken. En dan ging plots die muur omhoog, stond Adriaan Van den Hoof daar, en zag ik al mijn vrienden in het publiek... Het heeft even geduurd voor ik echt doorhad waar ik was en wat de bedoeling was.»
De Bruyne «Dat was net zo fijn aan de aflevering met Tobias: je zult zien dat sommige kandidaten al vermoeden dat er iets niet pluis is tegen dat ze naar de studio gelokt worden. Maar niet Tobias: hij bleef maar van de ene verrassing in de andere vallen. Als maker is dat natuurlijk waar je op uit bent.»
undefined
Van boven naar onder: Adriaan Van den Hoof, Kamiel De Bruyne en Tobias De Ryck: 'We zijn niet over de grens gegaan van wat betamelijk is.'
HUMO Even eerlijk: had je in die maand echt nooit het gevoel dat er iets vreemds gaande was, Tobias?
De Bruyne «Eén keer was je wel érg dichtbij, niet? Toen je die camera ontdekte die we in een schoendoos verstopt hadden. We zagen je recht in de lens kijken, en wij maar zweten. Vooral toen hij zijn middelvinger naar ons opstak (lacht). Paniek!»
De Ryck «En toch. Ik had die camera wel ontdekt, maar ik dacht aan een grap van mijn vrienden. Wie verwacht er nu dat er een tv-programma over hem gemaakt wordt? En ik tegen mijn vrienden, die mee in het complot zaten: ‘Ik weet niet wat het is, maar de laatste maand gebeurt er wel érg veel in mijn leven.’ (lacht)»
De Bruyne «Dat geeft ons als makers wat extra zekerheid: niemand denkt dat een grap met een verborgen camera zó ver gaat, dat er ergens een heel team zit dat een maand lang bezig is met je te kloten.»
HUMO Wat voor soort mens maakt de gedroomde kandidaat voor ‘Sorry voor alles?’ Een uitgesproken naïeveling?
De Ryck «Ik ben inderdaad heel naïef, vrees ik.»
De Bruyne «Grappig dat je dat vindt, want we zijn absoluut niet op zoek gegaan naar naïeve mensen toen we kandidaten uitkozen. Anders denk je thuis al snel: ‘Ja, zó iemand kan ik ook van alles wijsmaken.’ Terwijl je helemaal niet naïef hoeft te zijn om niets door te hebben. Wij willen net aantonen dat je vrijwel iedereen om de tuin kunt leiden. Al helpt het natuurlijk wel als je kandidaat geen Sherlock Holmes is.»
HUMO Of dat zo was, kwamen jullie te weten door kandidaten te ronselen via valse audities voor een tv-programma dat nooit gemaakt zou worden.
De Bruyne «‘Het vizier’. Nooit bestaan, natuurlijk: het was van meet af aan bedoeld om kandidaten te lokken voor ‘Sorry voor alles’. Erg handig: we hebben toen elke kandidaat tot in detail ondervraagd en hen formulieren laten invullen waar we héél bruikbare info uit hebben kunnen recycleren.»
The Truman Show
HUMO Hoe is het idee achter ‘Sorry voor alles’ eigenlijk ontstaan?
De Bruyne «‘The Truman Show’ leverde een deeltje van het idee. Maar een andere grote inspiratie was het kotleven in Brussel. Als student in het Brusselse zie je weleens een bizar voorval op straat, en ik vroeg me telkens af: wat als dit opgezet spel was en ik de enige ben die er niets vanaf weet?»
undefined
'Een kandidaat vond een sms van ons in de gsm van z'n partner: 'Je laat dus de achterdeur open?''
HUMO Je liep in Brussel school aan het RITCS.
De Bruyne «Ik studeerde er televisieregie, en in het laatste jaar moesten we voor onze bachelorproef met een idee voor een tv-programma op de proppen komen. Ik had toen al iets met een verborgen camera voor ogen, maar ik zocht nog een manier om er iets origineels mee te doen. Ik wou niet de zoveelste belegen reeks draaien met plaksnorren en mensen die uitglijden op bananenschillen. Toen ik ‘The Truman Show’ herbekeek, wist ik wat het moest worden. Ik herinner me dat ik, om hem van mijn idee te overtuigen, mijn docent een dag lang gevolgd heb.»
HUMO Is dat goed afgelopen?
De Bruyne «Het was een risico (lacht). Voor hetzelfde geld verklaren ze je gek. Ik wou toen ook iets uithalen in het huis van die docent, maar de school wou me het adres niet geven. Enfin, het was nog niet zo heel spectaculair, maar ik had zijn aandacht wel. In mijn masterjaar heb ik dan een proefaflevering gedraaid die al dichter bij het ‘Sorry voor alles’ van vandaag aanleunde.»
HUMO Goeie punten gekregen?
De Bruyne «Dat viel mee, maar ik was toch een beetje teleurgesteld (lacht). Het opzet was natuurlijk heel ambitieus, maar de uitvoering liet nog te wensen over: ik moest het in mijn eentje doen, met een studentenbudget. Er was, kortom, nog wat werk aan.»
HUMO Ter vergelijking, hoeveel heeft ‘Sorry voor alles’ nu gekost?
De Bruyne «Het exacte budget ken ik niet. Maar ik denk wel dat het programma aan de dure kant is (lachje).
»Na mijn studies ben ik het idee gaan pitchen bij Eén, maar daar werd het niet meteen warm onthaald. Ze merkten op dat het wel héél ambitieus was. En dan hadden ze nog een paar bedenkingen over privacy (lacht).»
HUMO Een mirakel dat het programma ooit op antenne is geraakt.
De Bruyne «Eerder stom toeval, eigenlijk. Ik had mijn proefaflevering namelijk ook naar OP12 gestuurd, het toenmalige derde kanaal van de VRT waar af en toe studentenprojecten uitgezonden werden. Daar werd het wel aanvaard, maar de dag voor de geplande uitzending kreeg ik telefoon: iemand bij OP12 had de aflevering aan de juiste mensen bezorgd, en die waren enthousiast: ‘We gaan je aflevering niet uitzenden, we willen zien of er een reeks in zit.’ Maar het scheelde dus niet veel of het was bij die ene proefaflevering gebleven.»
HUMO Niet alleen heeft ‘Sorry voor alles’ het scherm gehaald, het werd meteen een hype.
De Bruyne «Gisteren nog las ik een krantenartikel dat helemaal niets met ‘Sorry voor alles’ te maken had, maar dat wél naar ons verwees in de marge. Aan zulke dingen merk je dat er iets beweegt.»
Het vuile werk
HUMO Hoeveel mensen werkten er eigenlijk mee aan ‘Sorry voor alles’? Een vijftigtal?
De Bruyne «Euh, nee. We zijn met negen. Af en toe aangevuld met een extra klankman.»
HUMO Dat is het?
De Bruyne «Een kleine groep vrienden, ja. We doen bijna alles zelf. Ik ben de bedenker, maar ik ben ook met camera’s en microfoontjes in de weer geweest.»
HUMO Is dat de nieuwe manier van tv-maken: iedereen moet een beetje van alles kunnen?
De Bruyne «Het is in elk geval de enige manier om iets als ‘Sorry voor alles’ te maken. Stel dat je een shot wil hebben van iemand die een gebouw binnenstapt en even later weer buitenkomt. Makkelijk op papier, maar je moet wel met z’n allen bereid zijn om uren in dat busje door te brengen, anders lukt het niet. Samen uit, samen thuis: iederéén deed het vuile werk bij ons. Tientallen keren hebben we ons afgevraagd wat we in godsnaam zaten te doen, maar evenveel keer zaten we met de slappe lach.»
HUMO Hoe zag een doorsnee draaidag eruit?
De Bruyne «Simpel: die bestond niet (lacht). Meestal kregen we de dag voor een opname pas ’s nachts via sms of mail van de partner of een vriend te horen wat de kandidaat de volgende dag zou doen. En dan begon het werk: nadenken over wat je zoal kunt doen, discussiëren of het ook haalbaar is. Meestal waren we zo’n drie uur voor de kandidaat ergens zou opdagen klaar met ons scenario. En dan moesten we de boel nog beginnen te organiseren op praktisch vlak. Werkdagen van tien uur ’s morgens tot vier uur ’s nachts waren geen uitzondering. Bovendien gebeurde het soms dat de opnames van de afzonderlijke kandidaten overlapten, waardoor je je draaidag moest verdelen tussen twéé verschillende mensen die niets mochten merken. Bijna niet vol te houden. ‘Sorry voor alles’ was een jaar lang mijn leven. Maar klagen is nooit in me opgekomen, daarvoor was het veel te zalig om mee te maken.»
De Ryck «Vrienden die in het complot zaten, vertelden me achteraf dat ze daarvan versteld stonden: telkens als ze om drie uur ’s nachts nog een sms met informatie doorstuurden, kregen ze meteen antwoord (lacht).»
De Bruyne «Die hulp van vrienden en familie was onmisbaar. De ouders van Tobias waren bijvoorbeeld érg behulpzaam. Zelfs filmen kon je aan hen overlaten.»
De Ryck «Ze verborgen zich niet eens! ‘Gewoon, herinneringen voor later,’ zeiden ze terwijl ze een camera onder mijn neus duwden. En als je ouders dat zeggen, geloof je dat natuurlijk.»
De Bruyne «Soms werd het werkritme echt te gek. De opnamen van het fake trouwfeest in de eerste aflevering spanden de kroon. We hadden enorm veel werk verzet om alles – stambomen van valse familieleden en al – op tijd klaar te krijgen, maar slapen was er niet bij – het was immers een tróúwfeest, en die dingen duren nu eenmaal lang. En de volgende dag moesten we met onze slaperige kop alweer de hort op om camera’s te gaan installeren voor een andere kandidaat.»
undefined
undefined
'Dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak: de reacties zijn nog extremer dan gewoonlijk als je met iets op tv komt' Adriaan Van den Hoof
HUMO Op een filmset zouden ze al snel een week uittrekken om zo’n scène klaar te krijgen.
De Bruyne «Die luxe hadden we niet. Nu, die ene keer hebben we er wel iets langer over gedaan dan gewoonlijk – twéé dagen (lachje). Er zitten onnoemelijk veel kleine details in zo’n scène. Neem nu die mechanische stier uit de eerste aflevering. Lijkt simpel: je zet dat ding gewoon neer. Maar die stier moest nog in allerijl geregeld worden, en er moesten ook nog flyers en T-shirts gedrukt worden voor de mensen die hem bedienden. Gekkenwerk, maar alles voor de geloofwaardigheid.
»In de aflevering met Tobias kreeg hij op een bepaald moment in de cinema een reclamefilmpje te zien met William Boeva, die een boek promootte in Tobias’ eigen jacuzzi in de tuin. Op zich was dat vrij snel gefilmd. Maar daar houdt het niet op. Want wat als Tobias zijn jacuzzi herkende en op het internet ging rondneuzen om te zien of dat boek wel echt bestond? Daarom hebben we nog snel een website gemaakt die bij dat boek hoorde. Heel rudimentair, maar mocht Tobias aan het twijfelen slaan, dan kon die site zijn argwaan hopelijk wat temperen.»
De Ryck «Ik wás ook achterdochtig: ik had door dat die spot in mijn eigen tuin opgenomen was en was effectief online op zoek gegaan naar dat boek. Alleen heb ik de site nooit gevonden: tegen dat ik thuiskwam, was ik de titel vergeten.»
De Bruyne «Bij de opnamen in de bioscoop zijn we trouwens erg inventief geweest, al zeg ik het zelf. Het is niet gemakkelijk om verstaanbare dialogen op te nemen in zo’n lawaaierige omgeving. Maar iemand van onze ploeg had een microfoon op zijn schoen geplakt en was zo achter Tobias gaan zitten. Hij hoefde dus maar languit zijn voeten op de leuning van de stoel voor hem leggen om op te vangen wat Tobias zei.
Tobias (verbluft) «Echt? Dat heb ik dus nooit gemerkt.»
HUMO Grappig hoe je zelfs na de uitzending nog altijd uit de lucht blijft vallen, Tobias.
De Bruyne «Dat zagen we vaak: kandidaten die zelfs na de onthulling in de studio hun vrienden bleven uithoren: ‘En hoe hebben ze dát dan geflikt?’ (lacht)
»We probeerden de opnamen op voorhand zo goed mogelijk te plannen, maar we merkten al snel: je kunt nooit op alles voorbereid zijn. Toen we een keer bij Tobias thuis aan het filmen waren, lieten zijn ouders weten dat hij met de laatste trein zou thuiskomen. Je kunt dan kiezen: ofwel vertrouw je op die informatie, ofwel speel je op zeker. We hebben toen op zeker gespeeld en zijn vroeger vertrokken. Gelukkig: letterlijk anderhalve minuut nadat we de deur achter ons dichtgeslagen hadden, stond Tobias voor de deur.»
HUMO Het ging er wel vaker nipt aan toe. Zo moest een cameraploeg eens in de kelder wegvluchten omdat Tobias onverwacht thuiskwam.
De Bruyne «Dat was het extreemste geval, maar zo waren er nog wel een paar. Ann-Sophie uit de eerste aflevering, bijvoorbeeld: zij had tussen de opnames door een mail van onze eindredactrice gezien in de mailbox van haar vriend. Ze had die naam gegoogeld en gezien dat ze bij de VRT werkte. Gelukkig heeft ze daar niet verder bij stilgestaan. Een andere kandidaat had een sms van ons gevonden in de gsm van z’n partner: ‘Je laat dus de achterdeur open?’ Leg dat maar eens uit (lacht).»
undefined
undefined
'Natuurlijk was ik achterdochtig.' Tobias De Ryck
Moreel kompas
HUMO Het trouwfeest uit de eerste aflevering kwam al ter sprake. Daarvoor hadden jullie de hele huwelijksdag van de beste vriendin van Ann-Sophie gefaket, van de geloften tot het feest achteraf – alleen de emotionele trouwspeech en de tranen van Ann-Sophie zélf waren echt. Hoe ver kun je gaan met een programma dat mensen zulke hevige emoties laat beleven?
De Bruyne «Dat hebben we ons op voorhand ook afgevraagd. Ik denk niet dat we over de grens gegaan zijn van wat betamelijk is. Wel waren er scènes waarvan we op het moment zelf al beseften: ‘Dit gaat wel héél ver.’ Als je Ann-Sophie in tranen ziet bij die emotionele toespraak, denk je wel even: ‘Shit.’
»Een paar keer zijn we vooraf iets gaan aftoetsen bij de mensen die bij de VRT instaan voor de deontologie, maar we vertrouwen ook op ons eigen morele kompas. Als dat niet op punt staat, kun je een programma als ‘Sorry voor alles’ niet maken. Je moet bekommerd zijn om je kandidaten. Ook al maakt de wil om dat stapje verder te gaan en de grens op te zoeken ‘Sorry voor alles’ tot het programma dat het is.»
HUMO Een tv-programma wordt al snel een riskante onderneming als je de grens gaat opzoeken wat de privacy van mensen betreft.
De Bruyne «We bevonden ons in een grijze zone: eigenlijk mag je niemand filmen zonder toestemming. In ons geval kregen de kandidaten alles alsnog te zien op het einde: ze hadden de mogelijkheid om hun toestemming te geven, dus het mocht wel. Maar in theorie kon het gebeuren dat een kandidaat bij de onthulling toch liet verstaan dat hij of zij de beelden liever níét op tv zag. Dan kon je die aflevering weggooien.»
undefined
'Het exacte budget ken ik niet, maar het programma is aan de dure kant'
HUMO Heeft er ooit iemand gezegd dat ze er een bepaalde scène niet in wilden?
De Bruyne «Nee, niet gebeurd. Heb jij op een bepaald moment bedenkingen gehad, Tobias?»
De Ryck «Nee. Of het zou bij die scène moeten zijn waarin mijn haar tegen mijn wil geblondeerd werd (lacht).»
HUMO Er gaan nu al stemmen op dat ‘Sorry voor alles’ een geknipt format is om te verkopen aan het buitenland. Hoop je daarop als bedenker?
De Bruyne «Ik zal het zo zeggen: ik zit niet elke dag te duimen dat er een mail binnenloopt. Maar zou het een fijn compliment zijn? Dat wel.»
HUMO ‘De mol’ heeft al bewezen dat een Belgisch concept potten kan breken in het buitenland. Alleen waren niet alle buitenlandse versies van ‘De mol’ even goed.
De Bruyne «Nu, mocht ‘Sorry voor alles’ toch verkocht worden, dan zou ik wel graag optreden als een soort adviseur. Zo kan ik helpen om één en ander op te starten, en tegelijk het idee wat beschermen.»
HUMO Het zou ook kunnen dat de morele kompassen in het buitenland anders afgesteld staan.
De Bruyne «Je kunt er altijd óver gaan, natuurlijk: je kunt pakweg zwangerschappen of sterfgevallen beginnen te faken. Maar het concept houdt ook in dat je het niet té bont kunt maken: je kandidaat moet alles blijven geloven, en moet achteraf vooral blij zijn.»
HUMO Zonder te hard van stapel te willen lopen: stel dat de VRT een tweede seizoen wil bestellen, is dat überhaupt nog mogelijk? Zien potentiële slachtoffers je tegen dan al niet van mijlenver komen?
De Bruyne «Daar hebben we ook al over nagedacht. Maar dat gevoel kun je óók uitbuiten. In de eerste aflevering zei Ann-Sophie al: ‘Je zou nog denken dat er hier camera’s hangen.’»
De Ryck «Ik had dat gevoel zelfs nog nadat ik de studio binnengelokt was. De eerste dagen na de grote onthulling, zag ik plots overál camera’s. Terwijl ik ze amper opgemerkt had toen ze er echt waren.»
undefined
undefined
'Niemand denkt dat een grap met een verborgen camera zó ver gaat'
HUMO Om af te ronden: dat je als slachtoffer na verloop van tijd paranoïde wordt, kan ik me inbeelden. Maar hoe zit het eigenlijk bij de makers? Begin je op den duur zelf niet overal samenzweringen te zien als je leven alleen nog maar bestaat uit het bedenken van complotten?
De Bruyne «Zwijg me ervan. Gisteren wandelde ik naar huis en werd ik op straat tegengehouden door een man die me vroeg om hem te helpen bij het lezen van een brief. ‘Vreemd,’ dacht ik, ‘een veertiger die niet kan lezen?’ Er is uiteindelijk niets spectaculairs gebeurd, maar die reflex om ergens méér achter te zoeken zet je niet meteen weer af, merkte ik.
»Nog zoiets: toen ik hier daarnet aankwam, zag ik een busje met geblindeerde ruiten voor de deur geparkeerd staan. Mijn eerste reflex was: ‘Daar zit een camera achter verscholen, ze proberen me te filmen.’»
HUMO Dat was het busje van Johan Jacobs, onze gewaardeerde huisfotograaf.
De Bruyne «Ik heb toch maar eens gezwaaid. Voor de zekerheid, om te tonen dat ik ze wel doorheb (lacht).»
Geen goeddraaiend circus zonder breed grijnzende directeur: Adriaan Van den Hoof is als presentator ook het gezicht van ‘Sorry voor alles’. Maar dan wel één dat de bijbehorende mond vol heeft van de ploeg die schuilgaat achter het programma.
Adriaan Van den Hoof: 'Mijn leven is niet interressant genoeg'
HUMO Adriaan, je hebt de twijfelachtige eer om op je 44ste de nestor te zijn van het team achter ‘Sorry voor alles’.
Adriaan Van den Hoof «En ik kan alleen maar met afgunst kijken naar hoe die jonge gasten werkelijk álles kunnen. Ik ben maar een kleine pion in het hele spel.»
HUMO Vind je dat jammer?
Van den Hoof «Als er een volgende keer komt, wil ik de hele rit meemaken als redacteur. Aanvankelijk was ik bij alle vergaderingen en zo, maar toen ‘Switch’ eraankwam had ik geen tijd meer om alles mee te maken. Af en toe werd er weleens geopperd of ik niet meer moest opdraven in de fragmenten, maar dat heb ik wat afgehouden: ik wou alleen te zien zijn als ik echt iets kon bijdragen. Ik wou geen Ralph Inbar zijn, die in ‘Bananasplit’ te pas en te onpas met pruik en bril het beeld binnenliep om toch maar aanwezig te zijn.»
HUMO ‘Sorry voor alles’ is stilaan een hype aan het worden. Treft die jou ook?
Van den Hoof «En of. Dit is de eerste keer dat ik zoiets meemaak: de reacties zijn nog extremer dan gewoonlijk als je met iets op tv komt. De voorbije dagen ben ik bijvoorbeeld enorm veel aangesproken op straat. Opvallend veel mensen zeggen gewoon sorry, op de voet gevolgd door het al even populaire: ‘Je bent mij toch niet aan het volgen, hè?’
»Maar om het dus nog even over het team te hebben: ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel werk zij verzet hebben. Het standaardantwoord wanneer ik de redactie binnenkwam en vroeg of iedereen goed geslapen had, was: ‘Wanneer zouden we dát gedaan moeten hebben?’ (lacht) Iedereen is momenteel aan het afkicken. Eén iemand zei me dat hij blij was dat hij nu een week op vakantie kon met zijn vriendin, hij had haar namelijk al een jaar niet meer gezien.»
HUMO Je hebt al veel absurde programma’s gemaakt, vind je…
Van den Hoof (onderbreekt) «O, maar ‘Sorry voor alles’ heeft voor mij niets met absurditeit te maken. Ik zie het net als het tegenovergestelde: extreem realisme. Volgens mij hebben heel veel mensen in het dagelijkse leven weleens het gevoel dat ze in een soort ‘Sorry voor alles’ verzeild geraakt zijn. Vandaar: extreem realisme.
undefined
»Wist je trouwens dat het op de redactie een running gag was dat de laatste aflevering rond mij zou draaien? Maar ik maakte me geen zorgen: er gebeuren lang niet genoeg interessante dingen in mijn leven. Onmogelijk om daar een hele aflevering uit te puren.»
