Achter de schermen van de Lokerse Feesten. 'We hebben eens een bod gedaan op Oasis, maar hun agency lachte ons gewoon uit'
Neil Young, Brian Wilson, Morrissey, Pixies, Simple Minds, Van Morrison... de lijst van levende legendes uit de popgeschiedenis die in de provinciestad Lokeren passeerden, neemt onderhand mythische proporties aan. Voor de start van de volgende editie, begin augustus, halen de organisatoren herinneringen op. ‘De mannen van Supergrass kwamen na een wandeling een beetje verdwaasd terug. Bleek dat ze terechtgekomen waren op een festival voor mindervaliden en bejaarden.’
'Grace Jones liep met haar gezicht tegen een flightcase. Báf! Ze was zo ver heen dat ze gewoon verder stapte'
Wij Belgen zijn te zelden trots op wat buitenlanders ons benijden. Noem één provinciestad in het buitenland die al 44 jaar lang een tien dagen durend festival organiseert dat op vlak van kwaliteit en variatie het niveau haalt van de Lokerse Feesten? Mijn respect voor wat ze in Lokeren elk jaar voor elkaar krijgen, steeg nog toen ik vernam dat de Feesten zelfs voor de organisatoren een uit de hand gelopen passie zijn. Ze hebben elk een heel andere hoofdjob: programmator Peter Daeninck is commercieel bediende in een verffabriek, voorzitter Jan Cools is kabinetsmedewerker en stage- & productionmanager Jo De Vreese is industrieel peperkoekbakker en projectontwikkelaar. Op restaurant bestellen de heren respectievelijk steak tartaar en een ribeye. Wie zong ook weer ‘Meat Is Murder’?
HUMO Op de Lokerse Feesten is paardenworst de traditionele warme hap. Eén dag, toen Morrissey kwam, waren de Lokerse Feesten een vegetarisch festival waar enkel chili con quorn werd geserveerd. Wiens idee was dat?
Peter Daeninck «Het onze. Ik ben een grote fan van Morrissey en ik wist natuurlijk dat hij vegetariër is. Ergerlijk dat er in de media – tot in The Washington Post toe! – over werd gesproken als ‘Morrissey dwingt festival om vlees te verbieden.’»
undefined
HUMO Heb je toen met Morrissey gepraat?
Daeninck «Nee, natuurlijk niet. Never meet your heroes, hè. Op een andere gelegenheid heb ik wel even met Johnny Marr gepraat, die is down to earth. Met Peter Hook en Ian McCulloch viel ook gezellig een pint te hijsen. En met Paul Weller, ná de show, als hij al wat tipsy was. Ik heb nog andere artiesten ontmoet, maar altijd toevallig en vaak elders. Met Elvis Costello heb ik eens in Engeland een kwartier staan keuvelen over voetbal. Hij sprak me aan omdat ik een sjaal van Liverpool droeg.»
Jo De Vreese «Ik heb een keer een kwartier gepraat met Pete Doherty omdat het móést. Ik wilde hem zeggen dat hij ‘binnen een kwartier’ het podium op moest en hij zei meteen: ‘Okay, let’s go.’ We stonden daar dus een kwartier te vroeg, en die tijd moest ik vullen.»
HUMO Hebben jullie ooit bewust beslist hoe je je zou onderscheiden van alle andere festivals?
Jan Cools «Ik denk dat we nog steeds ergens tussen het vroegere Marktrock in Leuven en het Brugse Cactusfestival zitten. Herkenbaarheid, gemoedelijkheid en variatie staan bij ons centraal. Onze Feesten zijn organisch gegroeid en ons publiek is mee geëvolueerd. Een artiest wiens setlist een jukebox vol hits is, spreekt bijna iedereen aan. En we gaan extreem breed, van Marco Borsato tot Slayer en The Prodigy.»
undefined
Daeninck «Op de dag dat de Sex Pistols en de Buzzcocks optraden, was er kinderanimatie, en daar kwamen ook punkers op af (lacht).»
Cools «Die zware rockers kunnen soms wel voor wat spanning zorgen. Na het vorige optreden van The Prodigy hing er wat agressie in de lucht, door pillenpakkers die lastig deden. Ze hebben mij daar toen op afgestuurd om de boel te ontmijnen. Eén van die kerels zei: ‘Het is de max in Lokeren, hier kan je iemand op z’n gezicht kloppen zonder dat ze je van het plein sturen.’ Dat had hij toch fout begrepen. Maar op al die jaren is nog nooit iets uit de hand gelopen.»
De Vreese «Ik heb één keer een crewlid de tourmanager op z’n smoel weten slaan, bij Gogol Bordello, de groep die voor Morrissey speelde. De rest van de groep stond erbij en keek er grijnzend naar: ‘Fun!’»
Cools «The Game heeft ooit een lijfwacht het publiek in gestuurd omdat iemand water naar hem had gegooid.»
Daeninck «Dat jaar was Gunter Lamoot de presentator, en hij zei na het optreden van The Game tegen het publiek: ‘Jongens toch, was dat slécht, The Game trekt echt op níéts. Suck my dick!’ Dat laatste kon de entourage van The Game helaas verstaan (lacht).»
HUMO Hebben jullie randanimatie voor artiesten die zich overdag vervelen?
Daeninck «Nee, maar soms sturen we ze de stad in. Die van Supergrass kwamen na een wandeling een beetje verdwaasd terug. Bleek dat ze eerst bij onze animatie voor mentaal gehandicapten en mindervaliden waren terechtgekomen, en daarna op de Fonnefeesten, waar net acts voor de derde leeftijd waren geprogrammeerd. En Ian McCulloch van Echo & The Bunnymen belandde eens in de donkere kamer van onze huisfotograaf, waar toevallig ook gipsen replica’s van foetussen hingen te drogen. ‘This is disgusting!’ riep hij toen hij weer buitenkwam, en McCulloch kan wel tegen een stootje.»
HUMO Merk je een verschil in wie heel erg of helemaal niet nerveus is vlak voor het optreden?
De Vreese «Ik zou een lange lijst kunnen opstellen van artiesten die vlak voor ze op moeten nog even naar het toilet gaan en mij dan vragen of er ook op het podium een toilet is (lacht). Ze zijn bijna allemaal gespannen. Behalve Neil Young. En Shane MacGowan, die was al te dronken om nog nerveus te zijn (lacht). Aan Robert Smith van The Cure bewaar ik ook goede herinneringen omdat hij die dag extra goedgeluimd was, tevreden over ons, blij met het publiek. Na hun eerste serie bisnummers stapte de tourmanager naar me toe: ‘Mister Smith vraagt of hij alsjeblieft nog een keer op mag, voor nog een bisnummer.’ Natuurlijk heb ik toegezegd.»
undefined
HUMO Hoezo? Beslis jij of een artiest bisnummers speelt of niet, en niet de artiest zelf?
De Vreese «Soms wel. Dat hangt af van hoeveel tijd er rest.»
HUMO Ik las in jullie jubileumboek dat ooit het optreden van Robert Plant werd stilgelegd voor het vuurwerk.
De Vreese «Ja, maar daarna mocht hij verder zingen. Dat maakt hij niet elke dag mee, nee (lacht).»
Daeninck «Toen hij na het vuurwerk het podium weer op wilde, werd hij bovendien tegengehouden door een vrijwilliger omdat hij zijn polsbandje niet om had. ‘But I’m fuckin’ Robert Plant!’ zei hij. ‘I don’t fuckin’ care,’ zei de vrijwilliger. Die mens heeft dat nog lang mogen horen (lacht).»
Cools «Na het optreden wilde ik Plant de sjaal van een vriendin laten signeren. We kloppen aan bij zijn kleedkamer, Plant doet open, hoort ons aan en zegt: ‘Not even if you were the pope. Fuck off.’ We hebben dan maar zelf ‘Robert’ op die sjaal geschreven.»
Daeninck «Piet Goddaer heeft ook ooit problemen gehad om binnen te raken, omdat op zijn voucher ‘Piet Goddaer’ stond en die securityman niet wilde geloven dat hij en Ozark Henry één en dezelfde persoon zijn.»
witte M&M’s
HUMO Noem eens een incident waarvan je nadien dacht: ‘Oef, da’s goed afgelopen’?
De Vreese «Toen New Order moest optreden was net een deel van het videoscherm stuk, zodat daar ‘New Or’ op stond.»
Daeninck «We hebben nog geprobeerd om de drie ontbrekende letters aan te vullen met Tipp-Ex, maar da’s niet gelukt (lacht).»
De Vreese «De muzikanten richtten hun onvrede eerst op hun tourmanager, die ik al kende van vroeger. Maar het was niemands fout, het was een technische panne. Ik heb niettemin aangeboden om me zelf bij de groep te gaan verontschuldigen en dat vonden ze sympathiek.»
Daeninck «We zijn ook eens in allerijl in een café een haardroger gaan lenen. Het keyboard van Europe was nat geworden en enkele noten werkten niet meer, uitgerekend die van de intro van hun grootste hit ‘The Final Countdown’. Wij hebben dat keyboard gedemonteerd en uren zitten blazen. Zonder resultaat.»
De Vreese «Soms volstaat een detail om een optreden te saboteren: Brian Wilson vroeg een parasol omdat de ondergaande zon pal in z’n ogen scheen. Het probleem was toen: waar vinden we snel een neutrale parasol? Als je er één van sponsor A zet, voelt sponsor B zich benadeeld en vice versa. Ik ben er uiteindelijk één uit mijn tuin gaan halen.»
HUMO Beseft het Lokerse stadsbestuur dat de Feesten goud waard zijn qua citymarketing?
Cools «Ja. Ze betalen ons niet, maar leveren wel logistieke steun. Wij zijn echt onafhankelijk. We zijn niet schatplichtig, en we hebben een oorlogskas voor noodgevallen. Ons enige serieuze probleem is plaatsgebrek. We moeten van de stad de garantie krijgen dat we geen vierkante centimeter meer moeten prijsgeven, anders wordt het onmogelijk.»
HUMO Sinds een paar jaar staan er nieuwe appartementsblokken vlak achter het festivalterrein. Betalen jullie die mensen een tiendaagse vakantie?
De Vreese «Nee. Ze worden wel uitgenodigd op een receptie. En ze kunnen vanop hun terras zien wie er in de backstage rondloopt.»
Cools «We hebben één keer een klacht gehad over geluidsoverlast... Uit Zeveneken, een deelgemeente van Lochristi, bijna tien kilometer hiervandaan. Dat was toen Front 242 optrad. (droog) Hun show was inderdaad niet de stilste die we ooit hebben gehad. Maar ons terrein heeft een trechtervorm, dat voorkomt dat het lawaai te veel naar elders overwaait.»
De Vreese «Productioneel en technisch is ons geluid een huzarenstukje.»
HUMO Elke artiest heeft een entourage, een crew. Hoe reageren die op een unieke situatie als de Lokerse Feesten?
De Vreese «Vroeger sloegen tourmanagers weleens tilt toen ze hoorden dat wij met vrijwilligers werken. Dat vonden ze heel amateuristisch. Soms stelt zo’n tourmanager zich tijdens de contacten vooraf heel sympathiek op, maar eens ter plaatse – door stress of omdat hij wil laten voelen wie de baas is – ontpopt hij zich als een dictator. Eén man riep mij meteen toe ‘Hey, are you Jo? Do you come to me, or do I have to come to you!?’ Da’s ‘Wie heeft de grootste,’ hè. Soms voel je vanaf het eerste contact: dit wordt een dag shit, die vent zal níéts goed genoeg vinden. Daar moet je door.»
Daeninck «Ooit vroeg een tourmanager ongeduldig ‘Is there somebody in charge here?!’ Vooral de Amerikanen zijn een strikt hiërarchisch systeem gewoon. Terwijl wij met onze vrijwilligers... (lacht)»
De Vreese «Ondertussen hebben we wel zo’n goede reputatie dat we met respect behandeld worden. Ik kreeg zelfs ooit telefoon van de nieuwe tourmanager van M.I.A. die mij om raad vroeg.»
HUMO Wat was op al die jaren de meest excentrieke rider, de verlanglijst die het management van de artiest doorstuurt?
Daeninck «Die van Iggy Pop is een juweeltje, een heel uitgebreid, vergezocht verhaal over indianen en dwergen waarin wij moesten speuren naar wat hij nu écht wil en wat niet. Naar het schijnt heeft een organisator ooit in paniek naar Iggy’s management gebeld omdat hij geen dwergen vond (lacht). Stephen en David Dewaele van 2manydjs hadden voor de grap ooit witte M&M’s geëist, naar analogie met de bruine M&M’s van Van Halen, wellicht.»
HUMO Die eisten alle kleuren behálve bruin – als test, om er zeker van te zijn dat de organisator hun rider wel gelezen had.
Daeninck «In elk geval: witte M&M’s bestáán niet. We dachten dat we er gevonden hadden in de Verenigde Staten, maar toen dat pakket arriveerde, bleken het witte Maltezers te zijn.»
De Vreese «Eén zangeres wilde op het podium gekoeld water én heet water, zodat ze zelf water kon mengen van exact 37 graden, want da’s goed voor haar stem. Tja, ze zal wel weten wat ze doet, zeker?»
Daeninck «Grace Jones eiste een dozijn topwijnen en 6 flessen Cristal champagne – de duurste. En fine de claire-oesters. Maar in de zomer zijn die niet vers. We hebben dus gewone creuse-oesters laten aanvoeren en daar stickertjes van fine de claires opgeplakt (lacht).»
De Vreese «Ze wilde ook ‘zo veel mogelijk ventilatoren’, zodat haar kostuum dramatisch zou flapperen in de wind. Ik heb met veel moeite twintig ventilatoren opgedoken, tien links, tien rechts. Het eerste wat ze zei toen ze opkwam, was: ‘Kill the fucking fans!’ (lacht) Aan het eind stapte ze het podium af en liep ze met haar gezicht tegen een flightcase. Báf! Ik denk dat ze te ver heen was om pijn te voelen, want ze stapte gewoon verder.»
Daeninck «Ik zei ooit tegen 3D van Massive Attack dat we twee dagen later Grace Jones kregen. Hij had haar al van dichtbij meegemaakt, en zei kurkdroog: ‘Good luck. You’ll need it’ (lacht).»
blote flikker
HUMO Welke artiesten had je je op basis van hun muziek heel anders voorgesteld?
De Vreese «Alice Cooper. Die speelt de hele dag golf. En hij praat rustig, beleefd. Eén seconde nadat hij het podium opstapt, verandert dat. Iggy Pop is ook een vriendelijke intellectueel. We hadden hem afgehaald in zijn hotel en in de wagen lieten we ons ontvallen dat we voor zijn show een introtape met goeie punk zouden spelen, maar hij zei: ‘Néé, niet wéér punk, speel liever Franse chansons, dá’s pas punk!’»
Cools «Op het podium en op plaat is Joe Jackson heel gecontroleerd. Naast het podium bleek hij een zenuwpees. Ik kon de man die ik backstage zag maar niet rijmen met de Joe Jackson die ik in de jaren 80 live had gezien op Pinkpop en Werchter.»
Daeninck «Lou Reed was onverwacht zachtaardig. Hij was in Gent omdat zijn vriendin Laurie daar een operatie zou ondergaan en wilde bij ons naar Bryan Ferry komen kijken. Ik wist dat hij bevriend was met Garland Jeffreys die ook die dag bij ons optrad.»
De Vreese «Ik ben Garland toen gaan vertellen dat Lou er was en ik had voor alle zekerheid een extra micro klaargelegd. En de rest is geschiedenis, hè.»
Daeninck «Garland en Lou hielden een wedstrijdje: ‘My side of the square sings better than yours...’, ze waren net De La Soul (lacht).»
undefined
undefined
'Lou Reed kwam kijken toen zijn vriend Garland Jeffreys optrad. We legden een extra microfoon klaar, en de rest is geschiedenis.'
HUMO Doen artiesten na het optreden nog de moeite om de organisator te bedanken?
De Vreese «De manager van Neil Young stuurde ons twee dagen later een e-mail ‘Thanks for a great show. And for the french fries!’»
Daeninck «Je merkt aan kleine dingen dat een artiest onze sfeer waardeert. Neil Young had eerder die dag een pitstop gemaakt aan de Durme (de rivier die door Lokeren stroomt, red.) en hij opende zijn set met ‘Down by the river’, een song die hij al in eeuwen niet meer gespeeld had. Johnny Marr stuurde een paar dagen na zijn optreden ook een e-mail dat hij het zo tof vond. En Michael Franti en Gabriel Rios speelden een setje voor de medewerkers.»
HUMO Vroeger stonden de Lokerse Feesten ook bekend om folkloristisch tijdverdrijf: de beddenrace, buikschuiven over bruine zeep... Noem eens iets waarvan je zegt: ‘Vroeger was die zottigheid oké, maar nu kan dat niet meer.’
Cools «Iemand vond het ooit een goed idee om twee reusachtige spacecakes te bakken voor de medewerkers. Met alle gevolgen van dien: er zijn ettelijke medewerkers afgevoerd door het Rode Kruis. Een vrijwilliger probeerde de volgende ochtend héél voorzichtig uit zijn parkeerplek te rijden, terwijl de parking helemaal léég was (lacht). Dat buikschuiven doen we nog altijd. Ooit heeft de drummer van The Dandy Warhols zelfs meegeschoven. Ook Otto-Jan Ham heeft het ooit gedaan, in z’n blote flikker. Terwijl hij de dag daarop presenteerde, projecteerden we het filmpje daarvan achter hem, zonder dat we hem hadden verwittigd.»
Daeninck «We hadden een tijd de gewoonte om elk jaar een themarestaurant voor de artiesten te bouwen: een Las Vegas Wedding Chapel, een Mexicaanse fiësta, een Ronde van Frankrijk-restaurant, compleet met fietsen op rollen, enzovoort. Eén jaar was het thema The Far West, mét mechanische stier. Weet je wie op die stier heeft gereden? David Byrne!»
HUMO Wat is jullie grootste zorg voor de toekomst?
Daeninck «Belgische muziekliefhebbers zijn verwend, álle grote sterren zijn hier al vaak geweest. Aangezien zij tegenwoordig méér toeren omdat hun inkomsten uit de platenverkoop zijn gedaald, ontstaat er een sfeertje van: ‘Daar heb je hém weer.’ Bovendien zijn er nu wereldwijd meer festivals dan ooit, artiesten kunnen nu ook geld rapen in Oost-Europa, in het Verre Oosten...»
HUMO Noem eens een gemiste kans.
Daeninck «Jaren geleden konden we Joe Strummer van The Clash boeken met zijn nieuwe groep The Mescaleros. Toen hadden we 2.000 pond te weinig...»
HUMO Maar Jo is toch projectontwikkelaar? 2.000 pond is voor hem de prijs van een toiletbril!
De Vreese (lacht) «Nu denk je: zo’n onnozel bedrag! Maar toen was dat een breekpunt. En nu is hij dood, dus ’t is te laat. Prefab Sprout vroeg ook te veel, vonden we toen. En nu touren ze niet meer. We hebben eens een bod gedaan op Oasis, maar hun agency lachte ons gewoon uit. Maar als je een bod doet en ze aanvaarden het meteen, dan weet je dat je te veel hebt geboden (lacht).»
HUMO Moet je afkicken na tien dagen Lokerse Feesten?
De Vreese «Het is een intensieve aanloop en een slopende tiendaagse, dat staat vast. Je teert op adrenaline. Ik heb al een paar keer op het podium een dutje gedaan terwijl de headliner bezig was, want da’s het enige moment dat ze mij niet nodig hebben. En één keer heb ik m’n voet verstuikt, maar ik wilde geen gips want er volgden nog negen dagen festival. Die heb ik vloekend op krukken en met een loopgips volgemaakt. The show must go on, hè.»
Lokerse Feesten, met onder meer Simple Minds, The Prodigy, dEUS en Manic Street Preachers. Van 3 tot 12 augustus, Lokeren. Info: www.lokersefeesten.be
