Actua: Koppen

Als aandachtige mediawatcher is het u vast al opgevallen: ‘Koppen’ duurt sinds vorig seizoen dubbel zo lang, en wordt niet meer gepresenteerd door Wim De Vilder (die heeft het te druk met het opluisteren van tuinfeesten in Herentals), maar door de in 2012 van VTM overgewaaide Tim Verheyden.

Die doortastende persoonlijkheid maakt tevens reportages én zit in de redactie van het programma: de geknipte figuur, kortom, om ons iets meer te vertellen over het vanavond te beginnen nieuwe seizoen.

Tim Verheyden «Qua tipje van de sluier kan ik al onthullen dat we in één van de eerste weken een behoorlijk straffe reportage hebben over een Indiaas meisje van 27, Chitra, dat als peuter geadopteerd werd door Vlaamse ouders, en nu in haar geboorteland op zoek gaat naar haar biologische ouders. ’t Zal de discussie over adoptie wellicht weer doen oplaaien, omdat we het fenomeen nu eens niet bekijken vanuit het standpunt van de ouders, maar vanuit het standpunt van het kind. En Chitra is uitgesproken negatief over het feit dat ze geadopteerd werd, omdat ze erg gewrongen zit met haar identiteit. ‘Ik was liever in armoede gestorven in de straten van India,’ zegt ze, ‘dan dat ik oud moet worden in België.’

»Verder zullen we in de maand april focussen op jongeren en hun leefwereld, omdat we de voorbije maanden via een jongerenpanel hebben gepolst naar waar de jeugd van tegenwoordig zoal mee bezig is. En eind deze maand nemen we een kijkje achter de schermen bij het bezoek van Barack­ Obama aan België: dat zal ongetwijfeld boeiende tv opleveren.»

HUMO Doet me eraan denken: van je voorganger bij ‘Koppen’ vernam ik dat jij in Amerika een aantal cursussen hebt gevolgd over hoe je goeie tv maakt.

Verheyden «Klopt, ja: een paar jaar geleden ben ik aan een zogeheten Fulbright-beurs geraakt, waarmee ik aan de City University of New York onder meer de cursussen Storytelling for the Web en Entrepreneurial Journalism heb gevolgd. Ik heb toen een aantal technieken geleerd die nu worden toegepast in ‘Koppen’. ‘Storytelling’: dat is het codewoord, en het houdt in dat je je telkens afvraagt hoe je een verhaal zo goed mogelijk vertelt. Een interessante beeldvoering, bijvoorbeeld, hoeft tegenwoordig niet tot documentaires of amusementsprogramma’s beperkt te blijven: het mag zeker ook in de journalistiek worden gebruikt. Zo hadden we vorig seizoen een item van vijftien minuten over Circus Malter, zonder enig commentaar. Om maar te zeggen dat er bij ‘Koppen’ meer dan ooit geëxperimenteerd kan worden.

»We proberen ook meer en meer afstand te nemen van de waan van de dag: liever dan meteen op de actualiteit te springen, vertellen we twee weken later een ruimer verhaal. En de kijkers appreciëren dat: als ik me niet vergis, hebben er zo’n 750.000 mensen naar de laatste aflevering van het vorige seizoen gekeken. Al zal dat ook wel iets te maken hebben met de goeie mix van onderwerpen. Vorig seizoen hadden we in één en dezelfde uitzending een reportage over textielarbeiders in Bangladesh en een portret van de schlagerzanger Christoff: zo spreken we natuurlijk een heel breed publiek aan.»

HUMO Ben jij zelf een liefhebber van het oeuvre van Christoff, vraag ik me nu ineens af?

Verheyden «Hm, nee, niet echt. Ik heb altijd meer gehouden van het zwaardere genre: zeker als puber luisterde ik veel naar groepen als Metallica, Biohazard en Iron Maiden.»

HUMO Kijk, zo komen we nog eens iets te weten. En heeft zich dat destijds vertaald in foute vestimentaire keuzes?

Verheyden «O jawel. Ik had een arafatsjaal, legerbottines, een lange zwarte jas, lang haar, bakkebaarden die net boven mijn mond in een V-punt samenkwamen... Tja, we zullen het maar als jeugdzondes bestempelen, zeker?»