Adolf Hitler en de vrouwen: ‘Als ze hem negeerden, was hij er kapot van en wilde hij de volledige wereld vernietigen’

Vanavond kunt u op NOP2 kijken naar de docureeks ‘Opkomst en ondergang van Hitler’. Enkele maanden geleden publiceerden wij een voorpublicatie uit het boek ‘Machtige minnaars’, over het liefdesleven van dictators uit de wereldgeschiedenis, probeert Gorik Goris die vragen te beantwoorden. Was Adolf Hitler een duivelse minnaar, een moederskindje dat niet tot een normale relatie in staat bleek, of veeleer een sugar daddy voor minderjarige meisjes? Wat moeten we denken van Hitlers erg nauwkeurige naaktschetsen van zijn nichtje Geli en waarom is hij uiteindelijk met Eva Braun getrouwd?

Drie soorten vrouwen hebben een rol gespeeld in het leven van Adolf Hitler: zijn moeder en surrogaatmoeders, vrouwen met een zekere culturele uitstraling, en jonge meisjes. Hij werd door sommigen aanbeden (ze wilden zelfs zelfmoord plegen voor hem), en hij kon zelf ook vol van liefde zijn. Maar zijn roeping als leider van het Duitse Rijk ging voor. Bij zijn aanhang bevonden zich behoorlijk wat vrouwen. Een aantal onder hen zou maar al te graag intieme betrekkingen met hem gehad hebben.

Uiteindelijk weten we alleen zeker dat hij met Eva Braun seksuele betrekkingen heeft gehad. Maar zij was zeker niet de enige vrouw in het leven van de Führer.

DOLVERLIEFD

Adolf Hitler ziet op 20 april 1889 het levenslicht in het Oostenrijkse Braunau am Inn. Hij wordt geboren in een niet onbemiddeld gezin. Een gelukkige sfeer hangt er echter niet. Vader Alois, een douaneambtenaar, is een norse en strenge man die vaak op café gaat en geregeld klappen uitdeelt. Hij overlijdt in 1903. Adolf heeft een zeer nauwe relatie met zijn moeder, Klara Pölzl. Zij verwent hem en probeert hem te beschermen tegen de woedeaanvallen van haar echtgenoot. Dat heeft allicht de band tussen moeder en zoon versterkt. Toont Hitler door die band weinig belangstelling voor het andere geslacht?

De adolescent is verlegen en toont zich geremd in de omgang met anderen. Toch wordt hij dolverliefd, alleen weet de ‘gelukkige’ het niet. De 18-jarige Stefanie Isak is de dochter van een hoge ambtenaar en populair onder haar leeftijdsgenoten. Hitler aanbidt haar en houdt haar stiekem in de gaten tijdens haar dagelijkse avondwandelingen. Zoals bij veel zaken die hem bezighouden, is hij zo gebiologeerd dat hij geen oog heeft voor andere vrouwen. Eén van zijn weinige vrienden, August Kubizek, herinnert zich later: ‘Op een avond in de lente van 1905, toen wij onze gebruikelijke wandeling maakten, greep Adolf mijn arm vast en hij vroeg me opgewonden wat ik over dat mooie blonde meisje dacht dat langs de Landesstrasse arm in arm met haar moeder was gepasseerd. ‘Ik ben verliefd, weet je,’ voegde hij er vastbesloten aan toe. Hoewel net jonge mensen nog weleens een andere vlam hebben, bestond er voor Adolf in die jaren geen andere vrouw dan Stefanie. Als zij zijn bewonderende blikken met een glimlach beantwoordde, was hij gelukkig. Maar als Stefanie zijn aandacht koel negeerde, wat meermaals gebeurde, was hij er kapot van en klaar om zichzelf en de volledige wereld te vernietigen.’

Nog een andere gebeurtenis illustreert die passionele aanbidding: ‘Tijdens een bloemenoptocht in 1906 lachte Stefanie vanuit een versierde open koets naar Adolf. Ze had een boeket vast, trok daar een bloem uit en gooide die naar hem. Adolf beschouwde dat als een liefdesverklaring van haar kant. Dat ze langs het hele parcours waarschijnlijk hetzelfde deed bij andere jongemannen, kwam niet bij hem op.’

Kubizek getuigt verder dat Stefanie Isak voor Hitler de pure belichaming van het vrouwelijke is. Hij vat het plan op om naar Wenen te gaan, een rijke kunstschilder te worden en dan terug te komen om met haar te trouwen. Hij schrijft haar over dat voornemen in een anonieme brief. In een interview in 1975 vertelt Stefanie daarover: ‘Op een keer ontving ik een brief van iemand die schreef dat hij naar de kunstacademie ging, maar dat ik op hem moest wachten: hij zou terugkomen en met me trouwen.’ Pas na de oorlog komt ze tot haar ontzetting te weten dat de vreemde brief afkomstig was van de inmiddels beruchte dictator.

FRANSE ZOON

Eind 1907 voltrekt zich een drama: Adolfs moeder sterft in december aan borstkanker. Haar dood grijpt hem enorm aan. Hij houdt er een panische angst voor ziekten aan over. Volgens August Kubizek bezoekt hij geen prostituees uit vrees besmet te worden met één of andere geslachtsziekte. Dezelfde houding zal hij ook in München en in het leger tijdens de Eerste Wereldoorlog aannemen.

Voor die oorlog meldt de 25-jarige Hitler zich enthousiast aan als vrijwilliger voor het Beierse leger. Met het Tweede Infanterieregiment belandt hij aan het front in de buurt van Ieper. Hij doet er dienst als koerier. Uit die periode zijn geen amoureuze escapades bekend. Hitler zou zich in tegenstelling tot veel soldaten dus ver van prostituees hebben gehouden. Toch beweert de dochter van een Noord-Franse slager, ene Charlotte Lobjoie, later dat ze in het plaatsje Fournes (het huidige Fournes-en-Weppes bij Rijsel) een relatie met hem heeft gehad. Uit die relatie zou vervolgens een zoon zijn geboren, Jean-Marie Loret, die de familienaam van Charlottes latere echtgenoot krijgt. Loret vecht in het Franse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1948 zou zijn moeder hem hebben verteld dat Hitler zijn vader was. Dat gelooft hij ook, hij schrijft er zelfs een boek over: ‘Ton père s’appelait… Adolf Hitler’ (1981). Hij wordt in zijn claim gesteund door Duitse historici. Historisch en DNA-onderzoek sinds de jaren 70, ook via één van Lorets kinderen, kan niet voor 100 procent uitsluitsel geven, maar de meeste experten zijn het erover eens dat Jean-Marie Loret niet Hitlers zoon is. Hij is in 1985 overleden.

Na de oorlog keert Adolf Hitler terug naar München. Tot zijn ontslag in oktober 1920 blijft hij in legerdienst. Daarna neemt hij vrij snel de leiding over van de politieke beweging DAP, die hij omdoopt tot NSDAP, de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij. In 1923 pleegt de partij een staatsgreep in München, maar die mislukt. Tijdens het daaropvolgende proces wordt Hitler nationaal bekend. In de gevangenis, waar hij in relatieve luxe vastzit, dicteert hij aan zijn medewerker Rudolf Hess het eerste deel van zijn boek ‘Mein Kampf’.

Na zijn vrijlating laat Hitler zich in 1932 tot Duitser naturaliseren en schopt hij het tot kanselier. De volwassen politicus toont een ambigue houding tegenover vrouwen. Aan de ene kant houdt hij afstand en lijkt hij elk intiem contact met vrouwen te vermijden. Aan de andere kant is hij een gewiekste charmeur die menig lid van het andere geslacht om zijn vinger weet te winden. Hij wil vrouwen vooral gebruiken. Ze moeten hem en zijn politieke doelen dienen. Vanaf het ogenblik dat hij politieke successen boekt en vervolgens Führer van Duitsland wordt, komt daar de factor macht bij. De leider wordt in de propaganda voorgesteld als de wijze vader die weet hoe hij land en volk moet leiden. Ontmoetingen met groepen vrouwen, uiteraard hartstochtelijke fans, dragen bij tot dat beeld. Van vrouwenemancipatie is er bij Hitler en de nazi’s nauwelijks sprake. De belangrijkste taak van een vrouw is moeder worden en thuis bij het gezin blijven. Een vrouw moet vooral de Führer en het rijk zoveel mogelijk kinderen schenken. In 1938 voert Hitler het Ehrenkreuz der Deutschen Mutter of Moederkruis in, een onderscheiding met bijbehorend diploma die je krijgt als je minstens vier kinderen hebt gebaard. Naargelang het aantal kinderen kom je in aanmerking voor een bronzen (vier), een zilveren (zes) of een gouden (acht kinderen) onderscheiding.

ROEMEENSE PRINSES

Veel Duitse vrouwen zijn in die tijd geboeid door de politicus met zijn fascinerende blik en ‘grootse ideeën’. Invloedrijke vrouwen als Helene Bechstein, Elsa Bruckmann, Winifred Wagner en Magda Quandt spelen een prominente rol in de opkomst van Hitler en het nazisme. Bij de eerste twee vrouwen mag je zelfs van een soort moedercomplex spreken. Ze ontfermen zich over de jonge, charmante politicus, die zich etaleert als de ideale schoonzoon. Hij speelt gewiekst in op hun moederlijke gevoelens, net zals hij vroeger allicht bij zijn eigen moeder heeft gedaan.

Helene Bechstein-Capito (1876-1951) leidt samen met haar man Edwin Bechstein de beroemde gelijknamige pianofabriek in Berlijn. Helene is een overtuigde antisemiet en een vroege bewonderaarster van Adolf Hitler. Die leert ze in 1921 in haar buitenverblijf in Berchtesgaden kennen. Ze worden zeer close: ze mag hem Wolfje noemen, een koosnaam waarmee weinige mensen in zijn zeer directe omgeving hem mogen aanspreken. Ze sponsort min of meer de couppoging van 1923 in München: ze geeft hem juwelen en andere kostbare voorwerpen, die hij verpandt. Dat geld gebruikt hij vervolgens om de staatsgreep mee te financieren.

Helene Bechstein blijft hem trouw, ook na de mislukte putsch en zijn veroordeling. Ze bezoekt Hitler dikwijls in de gevangenis. Op een dag introduceert ze zich bij de gevangenisadministratie zelfs als zijn adoptiemoeder. Na zijn vrijlating gebruikt ze al haar contacten om de nazileider te introduceren in de betere kringen van Berlijn en München. Hitler is dikwijls de mystery guest op haar ontvangsten. Het echtpaar Bechstein geeft hem grote sommen geld, verleent hem krediet en schenkt hem een Mercedes. Tevergeefs probeert Helene hem te koppelen aan haar dochter Lieselotte.

De kinderloze Elsa Bruckmann-Cantacuzène (1865-1946) is van oorsprong een Roemeens-Byzantijnse prinses. Haar man, Hugo Bruckmann, is een rijke uitgever. Elsa is antisemitisch, Duits-nationalistisch ingesteld en raakt gefascineerd door Adolf Hitler. Ze bezoekt hem in de gevangenis en na zijn vrijlating introduceert ze hem in salons waar politici, ondernemers, wetenschappers en kunstenaars elkaar ontmoeten. Daar legt Hitler belangrijke contacten. Elsa zorgt ervoor dat hij respectabel gekleed gaat en betaalt zelfs een deel van zijn meubels. Het echtpaar Bruckmann stelt zich ook borg, zodat hij een appartement in München kan betrekken.

Twee andere vrouwen hebben Adolf Hitler nog meer salonfähig gemaakt en een culturele uitstraling gegeven: Winifred Wagner en Magda Quandt. Winifred Williams (1897-1980) is een Brits weesmeisje dat in Berlijn geadopteerd wordt door de familie Klindworth, dichte vrienden van de familie van de beroemde Duitse componist Richard Wagner. In 1915 wordt Winifred gekoppeld aan zijn zoon Siegfried, ook al is die maar liefst 28 jaar ouder. Het echtpaar krijgt vier kinderen, maar daarna gaat elk zijn eigen weg: Siegfried is een homoseksueel die her en der zijn contacten heeft.

Winifred Wagner ontmoet Adolf Hitler waarschijnlijk voor het eerst bij de Bechsteins. In een interview in 1975 vertelt ze: ‘Ik moet bekennen dat ik meteen diep onder de indruk was van de persoonlijkheid van deze man. Vooral zijn oogopslag was onvoorstelbaar aantrekkelijk.’ Ze beweert dat ze aanwezig was bij de mislukte staatsgreep in München, of tenminste in de buurt was. Ook zij blijft hem achteraf steunen: ze stuurt pakjes naar de gevangenis. Hitler, die dweept met de werken van Wagner, is meer dan vereerd met de vriendschap van de familie Wagner. Hij wordt er kind aan huis en ook de familieleden mogen hem Wolf noemen.

Als eregast op de Bayreuther Festspiele, het jaarlijkse Wagnerfestival dat de familie organiseert, kan Hitler contacten leggen met de beau monde. Wanneer Siegfried in 1930 sterft, gaat even het gerucht dat Winifred met ‘Nonkel Wolf’ zal hertrouwen. Sommigen beweren dat er sprake is van een relatie tussen haar en de nazileider. Zelf heeft Hitler hoogstwaarschijnlijk geen stappen gezet tot een relatie, noch tot een huwelijk. Zijn smaak gaat eerder uit naar jongere meisjes.

GOEBBELS’ VROUW

De rijke en gescheiden Magda Quandt (1901-1945) krijgt in 1930 meer en meer belangstelling voor de NSDAP. De vrouw, die er met haar voorkomen en blonde haren zeer arisch uitziet, heeft er al een eigenaardig parcours op zitten. Ze wordt in 1901 geboren als Magda Behrend als dochter van Auguste Behrend, die als dienstbode zwanger is geraakt. Lang heeft Magda die naam niet gedragen, want haar moeder huwt een gegoede ingenieur: Oskar Ritschel. Hij erkent Magda officieel als zijn kind. Het huwelijk houdt echter niet stand en Auguste hertrouwt met Richard Friedländer, een rijke Joodse handelaar. Hij adopteert Magda, die vanaf nu de naam Friedländer draagt. Het gezin verblijft in Brussel en de dochter loopt school in Vilvoorde bij de zusters ursulinen. Als de Eerste Wereldoorlog uitbreekt, keert de familie Friedländer terug naar Berlijn, maar ook het tweede huwelijk van Auguste strandt.

In 1921 huwt Magda met de oudere rijke industrieel Günther Quandt (1881-1954), waarna ze in de Berlijnse beau monde bekend raakt als Magda Quandt. Eind 1928 start ze een hartstochtelijke liefdesrelatie met Chaim Vitaly Arlosoroff, een Jood van Russische afkomst en overtuigd zionist. Chaim woont in Palestina met zijn vrouw, maar reist de wereld rond om de oprichting van een Joodse staat te bepleiten. Haar buitenechtelijke relatie leidt tot een echtscheiding, maar omdat de familie Quandt een schandaal wil vermijden, krijgt ze een zeer ruime vergoeding die haar financieel onafhankelijk maakt. Ze bezit immers pikante liefdesbrieven van haar ex-man.

Günther Quandt sluit zich in de jaren 30 aan bij de industriëlen die Hitler steunen, en ook Magda raakt gefascineerd door de NSDAP. In de herfst van 1930 neemt ze deel aan een massamanifestatie van de nazi’s in het Berlijnse Sportpalast en is ze verkocht. Ze toont zich geïnteresseerd in de welbespraakte Joseph Goebbels, verdiept zich in de nazi-ideologie en engageert zich voor de Berlijnse afdeling van de partij. Haar ultieme god wordt echter Adolf Hitler, de leider. Ze maakt zichzelf wijs dat hij haar wel zou willen, maar dat zijn zware verantwoordelijkheden dat niet toelaten. Dan is Goebbels, die zelf Hitler adoreert en een belangrijke nazi is, een goede tweede keuze.

Hitler van zijn kant raakt ook gefascineerd door de vrouw met het aristocratische voorkomen. Goebbels is er niet altijd gerust in. Wil Hitler niet méér? In zijn dagboek schrijft hij: ‘Hij houdt van Magda, arme Führer. Ik voel me gegeneerd om al mijn geluk. Magda houdt ook van hem en toch kiest ze voor mij.’ Ze groeit uit tot de first lady van nazi-Duitsland en speelt vaak gastvrouw bij officiële ontvangsten. Getrouw aan de partij-ideologie dat vrouwen kinderen voor de Führer moeten baren, zet het echtpaar Goebbels tussen 1932 en 1940 zes kinderen op de wereld: Helga, Hildegard, Helmut, Holdine, Hedwig en Heidrun. De Führer is dikwijls de peetvader. Om hun verbondenheid met hem te onderstrepen beginnen alle namen van de kinderen met een H.

Magda Goebbels en Adolf Hitler gaan weliswaar op vertrouwelijke voet met elkaar om, maar van een seksuele liefdesrelatie is wellicht geen sprake. Wilfred von Oven, de persoonlijke adviseur van Goebbels, schetst het zo: ‘Hitler was de getuige bij hun huwelijk. Hij had het allemaal geregeld en er zo voor gezorgd dat hij door zijn nauwe band met zijn minister van Propaganda altijd in contact met haar kon blijven. Hitler had een heel intense relatie met haar. En omdat Goebbels bleef vreemdgaan, had hij natuurlijk ook meer invloed op haar, waren er meer mogelijkheden voor contact en was er meer openhartigheid. Hitler was een man die ze vereerde, terwijl haar echtgenoot haar bedroog.’

GEWILLIGE PROOI

Hitler heeft altijd een seksuele fascinatie gehad voor jonge meisjes van 16 of 17 jaar oud, maar het komt niet altijd tot een fysieke relatie. De drie bekendste zijn Mimi Reiter, Geli Raubal en Eva Braun. Aan Otto Wagener, één van zijn vertrouwelingen, vertelt hij rond 1930: ‘Ik kan naast jonge vrouwen zitten die me compleet koud laten. Ik voel dan niets, ze irriteren me zelfs. Maar een meisje als de kleine Hoffmann of Geli, bij hen word ik vrolijk en blij, en als ik een uur naar hun misschien dwaze gebabbel heb geluisterd of alleen maar naast hen gezeten heb, dan word ik bevrijd van alle vermoeidheid en lusteloosheid en kan ik weer fris aan de slag.’

In de zomer van 1926 kruist de 16-jarige Maria ‘Mimi’ of ‘Mizerl’ Reiter zijn pad. Zij werkt in de textielwinkel van haar moeder in Berchtesgaden. Hitler verblijft dikwijls in het hotel dat zich boven de winkel bevindt, en hij valt voor de blonde winkeldochter. De moeder sterft op 11 september 1926 na een zware ziekte. Maakt dat haar tot een gewillige prooi voor Hitler? Het ultieme verleidingsmiddel is een ritje in zijn Mercedes. Het koppel wandelt frequent openlijk arm in arm door het Alpenstadje. Voor haar 17de verjaardag doet hij haar zelfs een gouden horloge en in rood leer ingebonden exemplaren van ‘Mein Kampf’ cadeau. Mimi geeft de nazileider met Kerstmis twee speciaal voor hem gemaakte kussens. De dag daarvoor heeft hij haar geschreven: ‘Je hebt geen idee hoe gelukkig een briefje waaruit jouw lieve stem tot mij spreekt mij maakt. Die hoor ik dan steeds in stilte. Dan verlang ik ook steeds weer naar jou. Denk jij ook vaak aan mij? Weet je, Mizerl, meestal als ik boos ben of zorgen heb, zou ik zo graag bij je willen zijn en in je lieve ogen willen kijken en al het andere vergeten. Ja, kind, je hebt werkelijk geen idee hoeveel je voor mij betekent en hoeveel ik van je houd.’

In juli 1927 komt het tot een breuk: op het hoofdkwartier van de NSDAP zijn brieven gearriveerd die Hitlers omgang met minderjarige meisjes bekend dreigen te maken. Mimi trouwt wat later met een hoteleigenaar, maar het is geen gelukkig huwelijk. Na een echtelijke ruzie in de zomer van 1931 trekt ze naar München. Ze zou er een stormachtige liefdesnacht beleefd hebben met de nazileider, waarna Hitler voor een topadvocaat zorgt die haar echtscheiding moet regelen. Aan hun relatie komt opnieuw een einde als hij weigert met haar te trouwen. Hij blijft haar echter wel geregeld geschenken sturen.

Tegenover zijn ‘favorieten’ gedraagt Adolf Hitler zich zeer dominant en bezitterig. Zijn eigen nicht, Angela ‘Geli’ Raubal, kan daarover meespreken. Geli is een dochter van zijn halfzus Angela Hitler. In 1923 wordt hij de wettelijke voogd van Geli, Angela wordt ongeveer een jaar later zijn huisbewaarster, eerst in zijn huis in München, later ook van zijn riante buitenverblijf op de Obersalzberg in het zuiden van Duitsland, de Berghof. Tot 1935 bestiert Angela Hitler er het huishouden.

Geli Raubal beslist in 1928 om geneeskunde te gaan studeren in München. Ze gaat op kot, niet ver van waar Hitler woont. Als ze later van studiegebied verandert en zangeres wil worden, betaalt hij haar zanglessen. Hij overlaadt haar met dure geschenken, laat haar dure kleding kopen en neemt haar mee uit eten. Het meisje duikt zelfs bij partijbijeenkomsten aan zijn zijde op. Het duo gaat al vlug over de tongen en heel wat mensen denken dat ze een relatie hebben.

Zelf is Geli niet altijd zo blij met de wurgende greep van oom Adolf op haar leven. Hij bepaalt als een patriarch wat ze wel en niet mag doen, en met wie ze mag omgaan. Hij wil niet dat ze in de handen van één of andere avonturier valt. Als voogd heeft hij haar bovendien ook juridisch onder controle. Geli heeft wel tal van affaires, maar die lopen voortdurend stuk door de bezitterige oom. Berucht is haar affaire met Hitlers eigen chauffeur, Emil Maurice. ‘Ze was een prinsesje, naar wie de mensen op straat zich omdraaiden,’ zegt hij daar later zelf over. ‘Ik was, net als iedereen, ook waanzinnig verliefd op haar.’ Als Hitler dat eind 1928 te weten komt, is hij in alle staten.

Een jaar later, na de breuk met Emil Maurice, trekt Geli bij oom Adolf in. Ze krijgt de mooiste kamer van zijn ruime luxeappartement. Uit die periode is een reeks naakttekeningen van de hand van Hitler bewaard, die een vrouw tonen die zeer veel gelijkenissen vertoont met Geli Raubal. Bewijzen dat het koppel seksuele betrekkingen had, zijn er echter niet. Door zijn drukke politieke activiteiten heeft hij ook steeds minder tijd voor haar.

Op 18 september 1931 pleegt Geli in zijn appartement zelfmoord met zijn pistool. Hitler is gechoqueerd en laat haar kamer onaangeroerd als een soort schrijn, maar betaalt noch voor een zerk, noch voor een graf. Hij vindt een politieke bijeenkomst in Hamburg belangrijker dan haar begrafenis. Dat heeft wellicht ook te maken met zijn politieke reputatie. Zijn rol in de dood van Geli moet zo klein mogelijk gehouden worden. De nazi’s willen te allen tijde vermijden dat hun leider de reputatie van een gevaarlijke sugar daddy krijgt, al doet de Duitse socialistische pers daar wel pogingen toe. De partij laat uitschijnen dat de dood een stom ongeluk was, waarbij het pistool per ongeluk is afgegaan.

KOGEL IN HET HOOFD

In 1929 ontmoet Hitler de 17-jarige Eva Braun in een fotowinkel. Zij is al vlug gefascineerd door zijn verschijning. Na wat flirterige contacten worden ze in 1932 een koppel, maar voor hem komt ze op de tweede plaats, na zijn politieke carrière. De verwaarloosde Eva onderneemt daarom een zelfmoordpoging. Hitler, die een tweede schandaal wil vermijden, haalt de banden iets nauwer aan. Hij verklaart zelf aan zijn medewerkers: ‘Ik zal mij voortaan wellicht meer om haar moeten ontfermen; al was het maar om te voorkomen dat ze nog een keer zo’n domheid begaat.’ Een tweede mislukte poging volgt echter in 1935. Misschien voelt Eva zich in haar positie bedreigd door de jonge Britse aristocrate Unity Valkyrie Mitford, die in 1933 als delegatielid van de Britse fascisten deelneemt aan de partijdagen van de NSDAP in Nürnberg. Mitford vestigt zich in 1934 in München en weet tot Hitlers kringen door te dringen. Na een ontmoeting schrijft ze: ‘Het was de wonderlijkste en mooiste dag van mijn leven. Ik ben zo blij dat ik er totaal niet mee in zou zitten om nu te sterven. Ik vermoed dat ik het gelukkigste meisje van de wereld ben. Voor mij is hij de grootste man aller tijden.’

Hitler is even enthousiast over het Britse meisje, dat de volgende jaren tot zijn intieme kring zal behoren. Hij vindt haar vooral interessant omdat hij via haar op de hoogte kan blijven van het reilen en zeilen in de Britse upper class. Op 3 september 1939 onderneemt Unity op haar beurt een zelfmoordpoging als ze verneemt dat het Verenigd Koninkrijk de oorlog verklaart aan Duitsland, maar de kogel blijft in haar hoofd steken en kan niet verwijderd worden. Daardoor loopt ze in 1948 een hersenvliesontsteking op, waaraan ze overlijdt.

Na haar tweede zelfmoordpoging bekommert Hitler zich toch iets meer om Eva Braun. Hij koopt een huisje voor haar en neemt haar als secretaresse mee naar partijbijeenkomsten. Hij haalt ook furieus uit naar iedereen binnen de nazitop die kritiek heeft op haar. Zo wordt zijn halfzus Angela na enkele kritische opmerkingen vriendelijk verzocht om op te krassen uit de Berghof. De villa wordt nu Eva’s hoofdverblijf. De dictator houdt er tal van officiële ontvangsten en bijeenkomsten, maar Eva mag niet als gastvrouw optreden en moet op de achtergrond blijven: als er een gastvrouw nodig is, vervult Magda Goebbels die rol. Eva filmt en fotografeert dan maar veel van die meetings. Niet alle gasten beseffen dat ze de vriendin van de Führer is. Als hij afwezig is, gaat het er op de Berghof wat frivoler aan toe.

Adolf Hitler en Eva Braun hebben in de Berghof toegang tot elkaars vertrekken, zonder dat dat de andere gasten opvalt. Ook in de rijkskanselarij in Berlijn krijgt Eva een appartement. Zelfs in de bunker onder het gebouw kan hij ongezien naar de kamer van zijn geliefde gaan. Het koppel heeft wel degelijk seksuele betrekkingen. In de loop van de jaren 40 maakt Hitler zich waarschijnlijk zorgen om zijn potentie, want behalve pepmiddelen dient zijn lijfarts hem ook hormoonpreparaten toe. Wanneer Eva in januari 1945 beslist om bij hem te blijven in de bunker, is Hitler zichtbaar ontroerd door haar trouw. Hij vervult daarom haar ultieme wens: op 29 april 1945 huwt het koppel. In zijn persoonlijke testament schrijft hij: ‘Omdat ik tijdens de oorlogsjaren niet de verantwoordelijkheid voor het stichten van een gezin op mij meende te kunnen nemen, heb ik nu, aan het einde van mijn levensweg, besloten om te trouwen met de vrouw die na jaren van trouwe vriendschap vrijwillig koos mijn lot te delen in een stad die al bijna helemaal belegerd is.’ Een dag later pleegt het echtpaar zelfmoord op de zetel in hun vertrekken in de bunker. Hun lichamen worden samen verbrand in de tuin van de rijkskanselarij.

‘NOS De macht van het beeld. Opkomst en ondergang van Hitler’ - dinsdag 10 mei - NPO 2 - 22.19