Adriaan Van den Hoof: 'Sorry voor alles' was magisch

Nog even een oogje in het zeil houden en speuren naar verborgencameralenzen. Maar binnenkort mag u uw argwaan weer richten op andere zaken: zondag is Adriaan Van den Hoof na zeven weken nietsvermoedende slachtoffers stalken namelijk helemaal rond met ‘Sorry voor alles’. Tijd voor een terugblik!

HUMO Adriaan?

Adriaan Van den Hoof « Het was een intensieve periode. De ploeg die elke dag bezig was met de opnames, heeft vrienden en familie een halfjaar niet gezien.»

HUMO Elke aflevering gaat vlot over het miljoen kijkers. Toch ook een stevige pluim op de hoed van de presentator.

Van den Hoof «Ik kreeg tijdens de uitzendingen complimentjes van mensen die in het vak zitten, de Erik Van Looys en Jeroen Meusen van deze wereld. Dat was fijn, maar daardoor merkte ik tegelijk ook hoe erg we tijdens het maken níét stil hadden gestaan bij het feit dat we op zondagavond te zien zouden zijn, en dat er dus heel veel mensen zouden moeten kijken om niet als flop beschouwd te worden.»

HUMO Je marktaandeel als presentator zal nu wel gevoelig gestegen zijn.

Van den Hoof «Ik heb nooit de ambitie gehad om iets te maken dat een massa volk zou trekken op zondagavond – het is me gewoon overkomen. Ik ben trouwens veel blijer dat ik het programma heb gepresenteerd als mezélf.»

HUMO Hoezo?

Van den Hoof «Wel, als je ervoor kiest jezelf te zijn op tv en geen rolletje te spelen waar niemand zich aan kan storen, dan zijn er altijd mensen die je níét moeten. Dat er nu toch zoveel mensen gekeken hebben, terwijl ik gewoon mezelf was, dat zie ik als een groot compliment.»

HUMO Is ‘Sorry voor alles’ het soort programma dat je maar één keer in je leven maakt?

Van den Hoof «Ik denk het wel, ja. Ik ken niet veel van voetbal, maar weet je hoe ze bij een geslaagde actie soms zeggen ‘Dat was de juiste man op de juiste plaats’? Dat is hoe het bij ons ging: een samenloop van gunstige omstandigheden. En het resultaat was iets magisch.»

HUMO Wat was het belangrijkste daarbij, een goeie planning?

Van den Hoof «In de eerste plaats, maar de sleutel was: de juiste ingesteldheid. In het begin, toen we nog erg veel aan het plannen waren, werd bij erg verregaande ideeën al snel gezegd: ‘Dat kan niet, dat lukt nooit.’ Maar na een tijdje hield dat op, en zeiden we bij vrijwel alles: ‘Goed, we zullen dat eens proberen.’

»Dat was ons geheim: níéts was onmogelijk. Wij zeiden bij alles: ‘Oké, zal wel lukken.’ En kijk, het lukte nog ook (lacht).»