'Advocaat van de duivel': het nieuwe comedyprogramma van Jeron Dewulf
Er is leven na ‘Foute vrienden’, en in het geval van Jeron Dewulf behelst het een zwart-rode toga, een vorstelijk witte bef en een klein houten hamertje waarvan u – terzijde – een ferme tik kunt krijgen als u het aandurft hem nog één keer Jeroen te noemen. Voor het nieuwe comedyprogramma ‘Advocaat van de duivel’ mag Dewulf zich de komende negen weken als rechter uitdossen. Edelachtbare?
'Vier hamertjes heb ik tijdens de opnames als rechter kapotgeslagen: om maar te zeggen hoe geanimeerd het er bij tijden aan toe is gegaan.'
Jeron Dewulf «Het idee acheter ‘Advocaat van de duivel’ is dat we in iedere aflevering iets heel slechts uit deze wereld verbannen. Telkens fungeren twee comedians als ‘omgekeerde’ advocaten, in die zin dat ze elk niet vóór maar tégen een welbepaald onderwerp pleiten. Iets dat, wat hen betreft, dringend de wereld uit moet: geld, geloof, doe-het-zelvers, soaps, de Belgische kust – ik noem er maar een paar. Aan het einde van iedere aflevering is het een volksjury die, na het aanhoren van de pleidooien en het in ogenschouw nemen van de bewijslast, één van de twee onderwerpen wegstemt.»
HUMO En wat is taak uit als rechter?
Dewulf «Het programma aan- en afkondigen, ervoor zorgen dat de comedians elkaar niet te hard in de haren vliegen en soms ervoor zorgen dat ze elkaar net harder in de haren vliegen (lacht). En mezelf zo nu en dan eens ongevraagd met de debatten bemoeien, als ik daar zin in heb. Vier hamertjes heb ik tot nu toe tijdens de opnames al kapotgeslagen: om maar te zeggen hoe geanimeerd het er bij tijden aan toe is gegaan.»
HUMO Ken jij überhaupt iets van het Belgische rechtssysteem, Jeron?
Dewulf «Weinig tot niets, als ik eerlijk ben (lacht). Maar ik heb me wel een beetje voorbereid, om toch enigszins de schijn te kunnen ophouden. Een kameraad van me is een échte rechter, en we hebben wat over en weer gemaild over hoe zijn takenpakket eruitziet. Ik heb mezelf ook een aantal gerechtelijke termen aangeleerd, om te gelegener tijd boven te halen – kwestie van mezelf een professioneel air aan te meten. Dan zeg ik bijvoorbeeld: ‘De zaak met rolnummer 542 bis is bij de rechtbank neergelegd ter griffie’. Geen idee wat een rolnummer of een griffie is, maar het klinkt in ieder geval niet slecht.
»En af en toe gooien de advocaten en ik er ook al eens een term tussen die we hebben onthouden uit Amerikaanse courtroom dramas. Sven De Ridder heeft bijvoorbeeld een keer heel luid ‘Objection!’ geroepen, waarop ik meteen: ‘Overruled!’
»Ja, kijk: je moet natuurlijk wel een beetje streng zijn, als rechter. Dat zie je ook in een programma als ‘De rechtbank’: soms zijn die mannen heel meelevend, maar zo nu en dan kunnen ze ook keihard uit de hoek komen. Zo dwing je gezag af.»
HUMO Stel dat je niet de rechter zou spelen, maar één van de advocaten: welk kwaad zou jij dan de wereld uit willen helpen? En laten we het vandaag even niet over geradicaliseerde gekken hebben.
Dewulf (zonder nadenken) «Middenvakrijders. Vooral wanneer je ’s nachts naar huis rijdt, zie je ze al van ver over de foutieve rijstrook tuffen. ‘O nee,’ denk je dan, ‘daar heb je er weer één.’
»De regel is: rijd rechts. Waarom zou je dan in ’s hemelsnaam de middenvakslak gaan uithangen? Daar is toch geen enkele reden voor? En je bent een fokking irritante debiel ook, want een middenvakrijder mag je niet rechts inhalen: dan ga je in de fout. Je moet dus eerst twéé baanvakken naar links uitwijken, en dan weer twee baanvakken naar rechts: zó ergerlijk! Wat ik uit pure frustratie soms doe, is me terug laten zakken om die middenvakslak nog eens een tweede keer voorbij te steken. Zo van: ‘Hey, idioot, je kunt ook gewoon op het rechterbaanvak rijden!’ Ik weet dat dat belachelijk is, maar goed, ik ben ook maar een mens.»
