Afscheid van Magnus in 10 songs

We weten het al een jaar, maar op vrijdag 7 december is het echt zover: dan valt in de AB het doek over Magnus.

‘Magnus Allstars Final Concert’ heet het officieel. Wat betekent dat uiteraard de liveband van de partij zal zijn, aangevoerd door C.J. Bolland en Tom Barman – de jongens die Magnus rond de eeuwwisseling boven de doopvont hielden – en aangevuld met fijne gasten. Uit goede bron vernomen: Mark Lanegan, Mauro Pawlowski en Tim Vanhamel. Zangers, dj’s, superstars. Wij blikken in tien songs terug op vijftien jaar Magnus.

1. ‘Summer’s Here’ (2003)

Het startschot: ‘Someone turned the light on / Someone turned the heat on, honey’. Tom Barman kwam aanzetten met een sample van jazztrompettist Donald Byrd, C.J. Bolland bedacht de baslijn. Het geheel werd ingespeeld door gastmuzikanten. Barman, die zich had voorgenomen om nooit eigen muziek voor zijn filmprojecten te gebruiken, was net bezig met de montage van ‘Any Way the Wind Blows’ en stelde vast dat ‘Summer’s Here’ perfect genoeg over de generiek paste om zijn principes in de vuilnisbak te kieperen. De sample van Byrd raakte dankzij een telefoontje naar zijn zoon pas in allerlaatste instantie gecleard.

2. ‘Rhythm Is Deified’ (2004)

Een jaar later verscheen de eerste langspeler van Magnus: ‘The Body Gave You Everything’. De titel van de openings-track bevatte een knipoog naar Barmans andere groepje, dEUS. Het was Barman die voor Magnus de grote lijnen had uitgezet: het moest een kruising worden tussen J.J. Cale en Kraftwerk, met teksten over het opgelopen blauwtje van gisteravond in plaats van over De Verloren Liefde. C.J. Bolland, die in de jaren 90 razend succesvol was geweest in de dancewereld, zag dat meteen zitten maar had één vraagje: ‘Wie is in godsnaam J.J. Cale?’

Magnus had een platendeal bij ANTI- versierd, een sublabel van het gerenommeerde Epitaph dat ook Tom Waits en Tricky huisvestte, en trok na de release van zijn debuut de baan op. Als dj’s (want er was geen groep) stonden ze onder meer op de Lokerse Feesten en waren ze headliner in de Marquee van Rock Werchter.

3. ‘French Movies’ (2004)

Barmans eerste keuze voor de rol van beats- en elektronicaleverancier bij Magnus was Sven Van Hees, maar die wees hem diplomatisch af en verwees hem door naar C.J. Bolland. Iets wat Bolland – blij met hoe het uiteindelijk gelopen was – pas jaren later te weten kwam.

‘French Movies’, van de eerste plaat, is behalve een heerlijke swinger over een rinkelbeatje ook de beste clip die Barman ooit voor één van zijn eigen songs maakte. Volledig ingeblikt in en rond de Vantage Point Studio in Borgerhout, gefilmd in het zwart-wit van Jean-Luc Godard, en met in de hoofdrollen Barman als L’Américain (die er evenwel geweldig als inspecteur Clouseau uitziet), Mauro Pawlowski als Le Fou, en C.J. Bolland met de meest hilarische pruik uit de geschiedenis van de Belpop.

4. ‘Puppy’ feat. Tim Vanhamel (2014)

Een vol decennium zat er tussen ‘The Body Gave You Everything’ en ‘Where Neon Goes to Die’. Tien jaar waarin dEUS vier platen uitbracht (‘Pocket Revolution’, ‘Vantage Point’, ‘Keep You Close’ en ‘Following Sea’) en C.J. Bolland steeds meer betrokken raakte bij Barmans hoofdberoep. De mannen die ‘Where Neon Goes to Die’ maakten, waren veertigers, en de titel refereert aan het afscheid van het hedonistische uitgaansleven. De muziek was volgens Bolland: ‘minder J.J. Cale, en meer Kraftwerk. En meer r&b, omdat Tommy maar bleef doorbomen over ‘Yeezus’ van Kanye West’.

‘Where Neon Goes to Die’ bracht ook Tim Vanhamel terug, van wie we sinds zijn soloplaat ‘Welcome to the Blue House’ uit 2008 niets meer hadden vernomen. ‘Puppy’ droeg van voor tot achter zijn stempel. Magnus werd eindelijk ook een livegroep met Vanhamel op gitaar, Christophe Claeys van Balthazar op drums, en Joris Caluwaerts van STUFF. op toetsen.

5. ‘Singing Man’ feat. Thomas Smith (2014)

Een song die C.J. Bolland in 2008 schreef in het vliegtuig om de aandacht af te leiden van zijn vliegangst, en eerst door dEUS werd geprobeerd voor ‘Keep You Close’. Toen het nummer toch weer bij Magnus belandde, was Frank Tovey van Fad Gadget de eerste keuze als gastzanger. Maar die was dood, al 12 jaar, en uiteindelijk werd het Thomas Smith van Editors. In 2014 stonden Magnus en Editors op Pukkelpop, maar kwam Smith niet opdagen voor een gastbijdrage in ‘Singing Man’, wat Barman hem bijzonder kwalijk nam. Een jaar later, voor de ‘Remix ep’, nam Magnus de song opnieuw op, en werd Smith vervangen door Mark Lanegan. Barman noemde dat het equivalent van de in het voetbal vaak gebezigde uitdrukking ‘antwoorden op het veld’.

6. ‘Slecht Gaan’ feat. De Jeugd Van Tegenwoordig (2014)

Wellicht de lolligste song van Magnus, ontstaan na een Antwerps feestje in 2009, en met Barman die als rapper zeer verdienstelijk zijn mannetje staat tussen de doorgewinterde profi’s van De Jeugd Van Tegenwoordig. De tekst gaat – u raadt het al – over de nacht voordien, toen op café hevig lallend afscheid werd genomen met de woorden: ‘Morgen nemen we samen een liedje op!’ C.J. Bolland dacht: ‘Tarara, die gaan nooit komen opdagen’, en was de volgende ochtend de enige die te laat was. Die van De Jeugd schreven de tekst ter plekke op hun telefoon, en de song werd in één take opgenomen.

7. ‘Catlike’ (2014)

Een song over hoe songs worden geschreven. ‘Now an 808 is commonplace, it’s too cliché,’ opent Barman met een stem die onder zijn normale bereik ligt. ‘We gotta sample grooves from outer space / We need a chorus, no a chorus is out of date.’ En na drie minuten, in de brug: ‘The middle eight announces the end / Around the third minute, right, the message is sent / The last part beckons, like a homecoming friend.’ Het levende bewijs dat ook vakmanschap kan swingen als een beest.

undefined

'Het levende bewijs dat vakmanschap kan swingen als een beest'

8. ‘Everybody Loves Repetition’ feat. Selah Sue (2014)

In 2011 kropen Tom Barman en Selah Sue op vriendelijk verzoek van Music for Life samen achter de microfoon voor een door The Subs vormgegeven versie van Luc Van Acker en Anna Domino’s ‘Zanna’, wellicht één van de mooiste songs uit de Belgische popmuziek. Drie jaar later deden ze dat nog eens over (zonder The Subs) voor ‘Everybody Loves Repetition’ van Magnus. Beide songs werden opgenomen in de Vantage Point Studio, en twee keer was C.J. Bolland producer van dienst. De demo van ‘Everybody Loves Repetition’ – waarin duidelijk wordt dat een stem zo prominent en herkenbaar als die van Selah Sue ook zalig dromerig kan blenden – dateert volgens Bolland overigens van voor 2011.

9. ‘Look At Us Now’ (2017)

En dan was het gedaan. Uitgekeken, genoeg geweest, nog genoeg andere dingen te doen. Nog één laatste single, een laatste ep, wat concerten, en dan op 7 december in de AB het doek. De titeltrack en single van die laatste cd is wederom nagenoeg volledig van gastgroepslid-de-luxe Tim Vanhamel, die een compositie aanreikt die in niets lijkt op ‘Puppy’ van drie jaar eerder, en baadt in de esoterie die ook van ‘Sciencing’ van het wederopgerichte Millionaire zo’n meeslepend meesterwerkje maakte. ‘Look at Us Now’ werd ingeblikt met de livebezetting.

10. ‘What It Is’ (2017)

Afronden doen we met een persoonlijke favoriet van ‘Look at Us Now’. ‘Als Tommy iets doet buiten zijn comfortzone, vraagt hij me altijd om een rookgordijn,’ aldus Bolland. ‘Meestal betekent dat dat ik zijn stem lager pitch.’ Geen idee waar Barman zich in ‘What It Is’ precies oncomfortabel bij voelde, maar feit is dat zijn gepitchte bariton perfect past bij de jaren 80-sfeer waarin de song baadt. En dan de typemachine die er in de beat op los ratelt: ooit moet ik vragen of ze die live hebben ingespeeld.

Vaarwel Magnus. Bedankt, en tot in de AB!

De 2 optredens van Magnus Allstars in de AB zijn uitverkocht. Humo-abonnees kunnen duotickets winnen voor het allerlaatste optreden op 7 dec. op humo.be/humosapiens