Alice Cooper - Paranormal
Alice Cooper was zowat de eerste popster die ik ooit live zag én de eerste die zich genereus gedroeg tegenover de opdringerige puber die ik was – toen ik ooit tot in zijn kleedkamer raakte, gedoogde Mr Nice Guy me.
Om sentimentele redenen ben ik dus geneigd om hem nog te adoreren, maar de realiteit is dat zijn excellente show (op 6 augustus in Lokeren) teert op z’n onweerstaanbare klassiekers van bijna een halve eeuw geleden. En dat zijn laatste cd’s, waaronder deze ‘Paranormal’, geen hoogvliegers zijn. Muzikaal is hij afgezakt naar tweederangsmetal, schitterend gespeeld maar niet per se inventief. De songs rocken, maar de beklijvende melodieën is Coop vergeten. En de thema’s zijn amusant maar voorspelbaar: ratten, kannibalen, paranoia en onze (nou ja, zíjn) ouwe vriend Satan.
