Aline Boyen wint op het Kortfilmfestival Leuven: 'De Humo Award deed me opnieuw geloven in mijn droom'
Vijf delicatessen had Humo’s (es) uitgekozen voor het publiek op het Kortfilmfestival Leuven. Dat promoveerde donderdagavond ‘Hotel mama’ van Aline Boyen (23) tot winnaar van de Humo Award.
Aline Boyen «Ik besefte niet goed wat er gebeurde toen ik het resultaat van de stemming zag. Ik had het niet verwacht, nee. Je moet weten: ik kan onmogelijk nog onbevangen naar mijn eigen film kijken. In de zaal zag ik alleen de manco’s – in elke scène zat wel iets dat ik liever anders had gezien.»
undefined
HUMO Je schetst een delicaat, genuanceerd moeder-dochterportret. Wat was de kiem?
Boyen «Ik heb film gestudeerd aan het RITCS, en daar had ik, om het vak in de vingers te krijgen, al wat dingen gemaakt zonder veel emotionele diepgang. Maar voor mijn masterproef wilde ik absoluut iets van mezelf – iets dat recht uit het hart kwam. En dus keek ik naar mijn eigen leven, en de relatie met mijn moeder.
»De moeder en de dochter in ‘Hotel mama’ zijn eigenlijk allebei kleine kinderen die hun zelfmedelijden cultiveren. Ze hebben zichzelf losgezongen van de wereld en staan argwanend te kijken naar mensen die klaarblijkelijk wél weten hoe dat moet, leven. En net daarin vinden ze elkaar. Want er is natuurlijk een generatieverschil, en hun leefwereld is niet dezelfde, maar ze delen wel een probleem: het onvermogen om zelfstandig hun weg te zoeken. Daardoor valt de natuurlijke hiërarchie ook weg: ze lijken eerder kibbelende zusjes dan moeder en dochter.»
HUMO Heeft je moeder…
Boyen «…de film al gezien? Ja hoor. Of ze écht zo is, vroeg ze me verontrust. Maar uiteraard heb ik de dingen flink aangedikt. In de film is de moeder een beetje een decadente trut: dat is mijn echte moeder helemaal niet.»
HUMO Marijke Pinoy speelt de moeder, Anemone Valcke de dochter. Was het niet intimiderend om met die twee grote namen te werken?
Boyen «Op de eerste draaidag was ik voortdurend ‘sorry’ aan het zeggen. Ik heb echt moeten leren om hen te regisseren – om dat te dúrven. Maar algauw lukte het me: het werkte heel goed tussen ons, ook op persoonlijk vlak.»
HUMO De dochter is net af-gestudeerd en kan maar niet bepalen wat ze van het leven wil.
Boyen «Ook uit het leven gegrepen: ik heb intussen mijn filmstudies afgerond en heb óók met de ‘Shit, wat nu?’-vraag geworsteld. Niemand zit op mij te wachten, dacht ik. Dat is ook wat je als filmstudent wordt ingepeperd: velen zijn geroepen, maar slechts weinigen zullen van filmen écht hun beroep kunnen maken. Ik durfde al niet meer voluit voor mijn droom te gaan, maar een aantal goeie gesprekken en die mooie Humo Award hebben me toch weer in die richting gestuurd: ik broed op een nieuwe kortfilm.»
HUMO Benieuwd!
