‘Alle journalisten brachten hetzelfde mee: een sixpack Coronabier’

In ruil voor twaalf Westmalles, twee donkere Leffes en een camembert sprak Philip Soubry (55) begin februari met Humo vanuit zijn ziekenhuiskamer in Brussel over zijn quarantaine. Even was de West-Vlaming, die samen met acht andere landgenoten uit China werd gerepatrieerd, wereldberoemd in België, als eerste officiële coronapatiënt. Maar sinds hij genezen is verklaard, is het de eerste corona-Belg niet zo goed vergaan. ‘Ik zit hier nog altijd vast, en mentaal zit ik aan de grond.’

Voor viroloog Steven Van Gucht was het een iconische corona­foto: Philip Soubry met een bruine Leffe aan de lippen en een neus vol SARS-CoV-2-virus, in zijn kamertje in het Brusselse Sint-Pietersziekenhuis. Het toonde volgens de expert hoezeer het virus een wolf in schapenvacht is: het kan zich verspreiden via mensen die, zoals Soubry, nauwelijks symptomen vertonen, terwijl het bij anderen genadeloos toeslaat.

‘Ik was niet zo blij met die keuze van Van Gucht, want uiteindelijk heeft dat virus enorm veel leed veroorzaakt,’ zegt Soubry. ‘Ik heb ook niet om al die aandacht gevraagd, ik ben geen filmster. En ook geen alcoholverslaafde, wil ik toch zeggen. Maar ik was ongelofelijk blij met die Westmalles in quarantaine, want ik was op van de zenuwen en dronk ’s avonds graag een glas om te kalmeren.’

We ontmoeten Soubry met een glas Rodenbach op een terras in Kortrijk, waar hij vijf maanden na zijn repatriëring nog steeds wacht om terug te keren naar China, naar zijn vrouw Wang. Hij werkt er op 100 kilometer van Wuhan in een Chinese vestiging van zijn Belgische werkgever, machinebouwer LVD.

PHILIP SOUBRY «Ik krijg maar geen visum te pakken omdat de Chinese ambassade in Brussel gesloten is. Je komt er alleen in met een officië­le uitnodiging uit China. Die heb ik na lang aandringen gekregen van de provincie Hubei, waar ik woon en werk. Eindelijk! Ik hoop over drie weken terug te kunnen vliegen naar mijn vrouw, die ik intussen al vijf maanden niet meer heb gezien – behalve via een computerscherm. Ik mis haar ontzettend. Mentaal zit ik er volledig door. Die hele coronatoestand heeft me enkel en alleen miserie gebracht. (Wijst naar zijn buik) En 10 kilo erbij, van al die vettige kost in België.»

HUMO Hoe is het je na je ontslag uit het ziekenhuis vergaan?

SOUBRY «Zot. Toen ik het ziekenhuis verliet, was de pers massaal aanwezig: VTM, VRT, journalisten van zowat alle kranten… Ik had ze allemaal moeten waarschuwen wanneer ik naar buiten zou komen. Ik was één journalist vergeten: die stond aan de verkeerde poort, en hij heeft daar lang gestaan, hoor. Een ploeg van de VRT heeft me daarna naar mijn ouders in Gullegem gebracht. Dat was zo afgesproken, en voor mij scheelde het een dure taxirit. Die avond had ik een afspraak met Het Laatste Nieuws in Kortrijk om een pita te gaan eten, met een pint erbij. Ik had op tv gezegd dat dat het eerste was wat ik wilde doen na mijn vrijlating, en ze vroegen of ze mee mochten. Waarom niet, ze hebben de pita en de pint betaald (lacht).

»Zulke dingen zijn leuk, maar al die media-aandacht was echt overdreven. Ze hebben me zelfs gevraagd om als verrassingsact te verschijnen tijdens een interview met Marc Van Ranst, maar dat heb ik geweigerd. Aan ‘De ideale wereld’ heb ik wel meegedaan, omdat ik dat een tof programma vind. Ik werd overal herkend op straat, iedereen wilde een selfie met mij. En alle journalisten brachten hetzelfde mee: een sixpack Coronabier (rolt met de ogen). Ik heb vorige week de laatste twee opgedronken. In China drink ik dat graag, maar als ze de boekjes hadden gelezen, hadden ze geweten dat er bier is dat ik liever lust.»

HUMO Je had geen ziekte­symptomen, je kwam er makkelijk van af.

SOUBRY «Vergeet het. Ik heb trouwens een gepeperde rekening van het Sint-Pieterziekenhuis gekregen, van bijna 10.000 euro. Voor iemand die niet ziek was toch behoorlijk duur. Toen ik genezen werd verklaard, was ik volgens de experts ‘de veiligste mens van België’ en kon ik nooit meer corona krijgen, maar dat bleek achteraf niet te kloppen. Mijn werkgever gaf me alle opdrachten die een ander niet wilde, omdat ik toch immuun was. Ik moest een project begeleiden in een bedrijf in Noord-Italië, waar toen volop corona woedde.

»De eerste keer verliep dat zonder problemen, maar toen ik half maart terugkeerde, ging Italië op slot. Ik had hulp nodig voor het werk, maar ze vonden niemand die nog naar Italië wilde komen. In de ziekenhuizen speelden zich dramatische taferelen af. Vluchten naar het buitenland werden één na één gecanceld. Het hotel waar ik zat, was zo goed als leeg en sloot de deuren. Ik ben er maar op het nippertje weggeraakt met een vlucht via München. Ik was niet zo bang voor corona, maar wel om daar vast te zitten.

»Toen ik terugkwam, voelde ik me ziek. Ik hoestte, had hoofdpijn en was snel buiten adem. Ik vreesde dat ik toch weer besmet was, maar ik testte negatief. Toen ben ik een derde keer naar Italië teruggekeerd, met de wagen, omdat het werk daar nog niet af was. Toen ik terugkwam, had ik nog altijd gezondheidsklachten en ben ik opnieuw getest – weer negatief. Ze voerden ook een immuniteitstest uit, en daaruit bleek dat ik tegen alle verwachtingen in géén antistoffen in mijn lichaam had.»

HUMO Dat was slecht nieuws voor de virologen, want het betekende dat je meerdere keren door het coronavirus kan worden besmet.

SOUBRY «Ik ben daarna door een privélab uit Leuven benaderd, dat me opnieuw wilde testen. Toen bleek dat ik wel een minimale hoeveelheid antilichamen van het type IgM in mijn bloed had, antilichamen die je onmiddellijk aanmaakt zodra je besmet wordt. Maar ik had geen antistoffen van het type IgG, die je op lange termijn tegen het virus beschermen. Ik vraag me dus af of ik tussendoor niet een tweede keer besmet ben geraakt.

»Vandaag voel ik mij veel slechter dan toen ik in quarantaine in het ziekenhuis verbleef. Ik heb veel hoofdpijn en ik ben kortademig. Mijn dokter begrijpt er niks van, want mijn longen zien er normaal uit. Ik hoor dat sommige mensen nog maanden last hebben van symptomen. Maar goed, het kan ook door die 10 kilo extra komen.»

HUMO Ik zie dat je een hele collectie mondmaskers bij je hebt. Een nieuwe liefhebberij?

SOUBRY «Toen ik in februari uit het ziekenhuis werd ontslagen, heb ik onmiddellijk een hele voorraad gekocht. En toen er in België nergens nog mondmaskers te vinden waren, heb ik ze op het internet besteld. Heel leuke stoffen modelletjes uit Taiwan. Allemaal zelf gekocht, want ik krijg hier niks. Ik heb altijd een mondmasker gedragen als ik een winkel binnenging. Ik heb die discussie over de zin en onzin ervan nooit begrepen, ze hadden die mondmaskers onmiddellijk moeten verplichten. Het had wellicht een verschil gemaakt in het aantal besmettingen. In China vinden ze dat de normaalste zaak van de wereld, en ik vind het een kwestie van respect voor anderen.»

HUMO Hoe gaat het met je vrouw in China?

SOUBRY «Zij heeft ook heel lang in quarantaine gezeten. Eerst omdat ze waarschijnlijk zelf besmet was met het virus en haar appartement verzegeld werd. Toen ze genezen was en de zegels er eindelijk af mochten, werd er een algemene lockdown afgekondigd in de hele stad. En toen iedereen weer buiten mocht, moest ze nóg eens twee weken binnenblijven, want toen werd er iemand in het appartementsblok ziek. Je kunt dat niet geloven, hè. Nu, ik ben altijd een avonturier geweest, anders was ik niet in China gaan wonen. Ik heb al veel meegemaakt in het leven, maar corona vond ik tot nu toe het ergste.»

HUMO Het had wel veel erger kunnen zijn. In België zijn er bijna tienduizend mensen aan gestorven.

SOUBRY «Dat is waar, en ik heb pas achteraf beseft hoeveel geluk ik heb gehad, want ik heb hartproblemen, dus eigenlijk was ik ook een risicopatiënt. Voor mij was het vooral psychisch moeilijk. Ik ging van de ene lockdown naar de andere, in China, Italië en België, en van de ene depressie naar de andere. Ik had geen enkel vooruitzicht op een terugkeer naar huis. Dat heb ik nu voor het eerst in al die maanden wel. Zodra ik dat visum in handen heb, vlieg ik naar China. Daar wachten me nog twee weken quarantaine, en dan ben ik eindelijk vrij.»