'Alors on danse': het personeel van het Hilton-hotel in Antwerpen ondergaat de beginselen van de nobele danskunst

Ons zult u slechts hoogst uitzonderlijk op een danspasje betrappen: iemand moet ons al cartoongewijs het vuur aan de schenen leggen, eer het ervan komt. Rrrespect, dus, voor de deelnemers van ‘Alors on danse’, die de confrontatie met hun rubberen dansbenen wel durven aan te gaan – op de nationale televisie dan nog wel. Vanavond wil Ish Ait Hamou het personeel van het Hilton-hotel in Antwerpen de beginselen van de nobele danskunst bijbrengen.

'Ik moest vooral de manier waarop de deel­nemers naar hun ­eigen lichaam keken, veranderen.' Julie Magneville

Vier weken lang zullen de piccolo’s, receptionisten en kamermeisjes moeten zwoegen op een choreografie die ze nadien, willens nillens, voor vrienden en familie moeten etaleren tijdens een heus optreden. Een haast onmogelijke taak – niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor de twee coaches, die plots te maken krijgen met een stel leerlingen dat nog nooit van een pas de bourrée of Broadway kick gehoord heeft.

HUMO Zo’n groepje dansleken vereist waarschijnlijk een heel andere aanpak dan een stel geroutineerde dansers?

Julie Magneville (coach) «Absoluut. Het groepje Hilton-medewerkers dat ik een choreografie moest aanleren, werkte op de administratie-afdeling. Ze zitten dus bijna acht uur per dag doodstil achter hun computer. De meesten doen ook nauwelijks aan sport. Tel daarbij de diversiteit op het vlak van leeftijd en lichaamsbouw, en je kunt wel zeggen dat ik als coach voor een heel moeilijke taak stond (lacht).

»In het begin waren ze ook heel onzeker over wat ik precies van hen verwachtte, dus het kwam erop aan om rustig een vertrouwensband op te bouwen. Daarbij moest ik vooral de manier waarop ze naar hun eigen lichaam keken, veranderen. Ze waren het gewend om hun lijf op een heel primitieve manier te gebruiken: zonder nadenken en zonder zich bewust te zijn van de handelingen die ze dagelijks uitvoeren. De belangrijkste verandering was dus eigenlijk op mentaal vlak: ze moesten weer beseffen hoe wonderlijk het is wat ze allemaal met hun handen en voeten konden doen – een beetje zoals een peuter dat in zijn eerste levensjaren ontdekt. Pas daarna konden we aan hun lichaamscoördinatie beginnen te werken. Die was in het begin echt rampzalig: sommigen wisten zelfs niet welke kant ze moesten uitdraaien als ik ‘naar rechts!’ riep.»

HUMO Komt ons lichaam niet vaker op de tweede plaats vandaag, omdat we te druk bezig zijn met ons hoofd?

Magneville «Daar ben ik wel zeker van. Kinderen, werk, stress... Het slorpt allemaal zoveel tijd op. Tijd die we niet meer kunnen gebruiken om met ons lichaam bezig te zijn. Eén van de vrouwelijke Hilton-medewerkers verwoordde het mooi: voor ze in ‘Alors on danse’ leerde dansen, haastte ze zich na elke werkdag naar huis om voor haar man te koken – want die kon dat zogezegd niet. Tijdens de danslessen ontdekte ze wat ze allemaal kon doen met haar lichaam. Ze besefte hoe fijn het was om daar bewust mee bezig te zijn, in plaats van zich almaar te haasten. ‘Als ik dat allemaal kan leren in een paar weken, dan kan mijn man ook leren koken!’ (lacht)»

HUMO Volgens mij hebt u een misnoegde echtgenoot op uw geweten. Gelooft u ook dat dansen therapeutisch kan werken?

Magneville «Als je het juist aanpakt wel, ja. Met een gewone dansles zul je waarschijnlijk niet meer doen dan wat vet verbranden en je amuseren. Maar als je moderne dans met yoga vermengt – zoals ik nu al bijna tien jaar doe – kan het een mens ook mentaal op een ingrijpende manier veranderen. Daar hoef je zelfs geen professionele danser voor te zijn: zodra je je bewust wordt van je lichaam, gaan er deuren open waarvan je zelfs geen idee had dat ze bestonden.»