Alt-J - An Awesome Wave
Alt-J is geen doorsnee popbandje. Hun naam verwijst naar de toetsencombinatie die een ongoogelbare Δ op het scherm tovert, ze schreven één van onze favoriete songs van 2012 – ‘Tessellate’ – rond een obscure wiskundige term, en tóch belijden ze ongegeneerd hun liefde voor fokking Coldplay.
Een slimmerik labelde hun sound als folkstep, en ja hoor: het viertal uit Leeds smokkelt zowaar een a-capellaliedje op ‘An Awesome Wave’, en het geweldige ‘Fitzpleasure’ herbergt een drop zo diep dat zelfs Skrillex hoogtevrees zou krijgen.
Maar uiteindelijk laten hun spannende artpopsongs zich niet onder één noemer vangen: net zoals de 'Memento'-achtige videoclip bij ‘Breezeblocks’ speelt Alt-J voortdurend met je verwachtingen.
Het is heerlijk verdwalen tussen zorgvuldig ontplooide grootstadsbassen en delicate xylofoonpartijen, bhangra-beats en falsettoharmonieën, prachtmelodietjes en half verdoken verwijzingen - naar cultfilm 'Léon' in het lieflijke ‘Matilda’, en naar Brett Easton Ellis’ 'American Psycho' in ‘Bloodflood’.
Toen we voor de zoveelste keer in één ruk doorluisterden, beseften we plots dat de origami binnenin het cd-hoesje deze plaat perfect typeert: op de millimeter precieze poëtische schoonheid die uiteindelijk iederéén weet te betoveren, ongeacht of u sinussen en cosinussen uit elkaar kunt houden.
Om maar te zeggen: onze favoriete debuutplaat van 2012 heet ‘An Awesome Wave’, en die van u binnenkort ook.
