Amir Bachrouri: ‘Een moeilijke gedachte is dat iedereen een oordeel over mij klaar zal hebben als ik er niet meer ben’

‘Ik hoop op positief nieuws, in die zin dat de uitslag negatief zal zijn.’ Amir Bachrouri, de nog altijd maar negentien lentes tellende voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad, staat ons al keffend en kuchend en met een met Pattex dichtgelijmde neus te woord, vlak vóór hij een PCR-test ondergaat die uiteindelijk negatief blijkt. Positief!

AMIR BACHROURI «Om een diepgravender antwoord te bedenken heb ik misschien nog wat te weinig levenservaring: als je mij naar mijn hemel op aarde vraagt, dan denk ik in de eerste plaats aan de hoogtepunten van mijn nog jonge leven. Zoals bijvoorbeeld het feit dat ik de kans heb gekregen om voorzitter van de Jeugdraad te worden: een hele eer. En ook dat ik als kind van ouders zonder diploma aan de universiteit heb kunnen starten – ik studeer rechten aan de UAntwerpen.»

HUMO Boeiende studie?

BACHROURI «Ja. Eén van de plezierigste aspecten is dat we af en toe stokoude arresten moeten zien te ontrafelen. Die zijn niet alleen rechtskundig complex, ze staan ook bol van de archaïsche woorden en in onbruik geraakte zinsconstructies. Hier (leest voor): ‘Uuijt cracht van ’t recht van naerderschap vernaerdert als naerder van bloede de vercoperen bestaen dan de coper, ende dat met blinckende ende klinckende penningen’. ’t Is een denkpuzzel vanjewelste, maar de bevrediging is groot als je er uiteindelijk in slaagt om dat soort zinnen ten volle te proberen begrijpen.»

HUMO Lees je ook weleens een roman?

BACHROURI «Ja. Vroeger las ik vooral non-fictie: boeken over politiek, economie, onderwijs, filosofie, de multiculturele samenleving en radicalisering. Maar tijdens de pandemie ben ik in fictie gedoken. Mijn keuze wordt vooral bepaald door de boekentips en de recensies die ik vrijwel dagelijks lees in zowat alle kranten, en in Humo. Als er zoveel over wordt geschreven, denk ik dan, moet het wel echt belangrijk zijn. Driekwart van wat er in mijn boekenkast staat, zijn dan ook leestips van 2020 tot nu: ‘De avond is ongemak’ van Marieke Lucas Rijneveld, ‘De drie duifkes’ van Hilde Van Mieghem, ‘De draaischijf’ van Tom Lanoye. Hier en daar zitten er ook wel oudere boeken tussen.»

HUMO Zoals?

BACHROURI «‘Het land van aankomst’ van Paul Scheffer. Dat dateert van 2007 en is in essentie een uitgebreid vervolg op zijn essay ‘Het multiculturele drama’ uit 2000. Ik herlees geregeld één of meerdere fragmenten, en het valt me telkens weer op hoe herkenbaar ze nog altijd klinken. Hij schrijft bijvoorbeeld dat migratie per definitie een proces van verlies is. Voor de autochtone bewoners overheerst het gevoel dat hun felbevochte normen en waarden onder druk staan – de huidige heisa rond ‘F.C. De Kampioenen’ is daar een perfecte illustratie van. Maar ook de migranten gaan door een verwerkingsproces: denk bijvoorbeeld aan de moeder die meent gefaald te hebben in haar opvoeding als haar zoon thuiskomt met een meisje dat niet dezelfde religieuze of culturele achtergrond heeft.»

HUMO Hoe stel je je de hel op aarde voor?

BACHROURI «Het ergste wat mij zou kunnen overkomen, is dat ik verdrink. Stel, je gaat in de Middellandse Zee duiken of snorkelen, en plots word je door een haai naar beneden gesleurd – vandaag is dat niet eens zo vergezocht. Dat moet toch de gruwelijkste dood zijn die je je kunt inbeelden? Je kunt er tegenwoordig ook vergif op innemen dat je doodsstrijd wordt vastgelegd op beeld en de wereld rondgaat. Een moeilijke gedachte om vrede mee te hebben, dat iedereen een oordeel over mij klaar zal hebben als ik er niet meer ben.»

HUMO Over naar de wat luchtiger thema’s des levens. Waar kunnen we jou op gastronomisch vlak het meest mee plezieren?

BACHROURI «Met simpele kost. Een goeie pikante scampi diabolique met linguine, bijvoorbeeld. Met een glas koud water erbij, en om af te sluiten een kundig bereide tiramisu. Ik lust veel, maar ik eet geen vlees – zelfs geen schaap, haha. En ik probeer het ook gezond te houden: fastfoodtroep raak ik niet aan, en als tussendoortjes kies ik in de regel voor noten en stukjes fruit. Daarom ook ben ik drie jaar geleden volledig gestopt met frisdrank: op een gegeven moment dronk ik er zoveel van dat ik niet meer doorhad dat ik mijn grens telkens weer opschoof. Sindsdien houd ik het bij water en thee: lekker én gezond.»

HUMO Geen alcohol?

BACHROURI «Nee. Dat heeft overigens niks te maken met mijn roots of zo. Het ergert me weleens dat mensen denken: hij is van Marokkaanse origine, dus hij drinkt per definitie niet. Er zijn genoeg mensen van Marokkaanse origine die wel alcohol drinken – in Marokko zijn er trouwens veel cafés waar aan de lopende band alcohol wordt geserveerd. Het heeft er vooral mee te maken dat ik een controlefreak ben, en ik weet niet of ik er goed mee zou kunnen omgaan.»

HUMO Schuilt er een kunstminnaar in jou?

BACHROURI «Laat het me zo zeggen: ik zal niet de halve aardbol afreizen om elke gotische kerk of ieder iconisch standbeeld te bezoeken, maar ik denk dat ik de meeste belangrijke musea in België wel heb bezocht. Vroeger zag ik dat als een verplichting – je móést er met je ouders of met de school naartoe – maar tegenwoordig kan ik echt genieten van een bezoekje aan pakweg het MAS. Op artistiek vlak ben ik vooral een liefhebber van theater. Wat mij eraan bevalt, is dat je het verhaal tot leven ziet komen. En ook dat het publiek zelden op zijn gsm zit te kijken of popcorn zit te eten, zoals in de bioscoop. Een tijdje geleden zag ik in De Studio ‘Her(e)’ van Dalilla Hermans, waarin 31 Afro-Belgische vrouwen het over hun ervaringen in dit land hadden: mooi en aangrijpend.»

HUMO In welke mate ben je een muziekliefhebber?

BACHROURI «Ik luister geregeld naar muziek, maar ik vraag me weleens af: doe ik dat omdat ik er echt van houd, of is het vooral een manier om het koken aangenamer te maken? Hoe dan ook: als jonge gast uit Borgerhout luisterde ik vroeger veel naar hiphop – Franstalige, vooral. Tegenwoordig is mijn smaak breed: die gaat van Rihanna en Beyoncé over de Arabische muziek van Umm Kulthum tot Clouseau en André Hazes.»

HUMO Senior, I presume?

BACHROURI «Ja. ‘Ik leef mijn eigen leven’: dat nummer zet ik geregeld op. André Hazes zong niet omdat hij wilde zingen; hij zong omdat hij iets over het leven te vertellen had. Da’s een groot verschil. En zijn worstelingen met drank en met het leven maken zijn muziek des te persoonlijker en authentieker.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

BACHROURI «Ik hou niet zo van regen, maar wat ik wel heerlijk vind, is harde regen na een zonnige zomerdag. Dan je sportkleren aantrekken en een eind joggen in het opgefriste park: zalig. En vervolgens thuiskomen, merken dat je het eigenlijk wel koud hebt, en een warme douche nemen. En ten slotte met een goed boek en een lekkere thee onder kraakverse lakens gaan liggen. Je komt dan in een zweverige vibe terecht die ik wel op prijs kan stellen.»

HUMO Stel dat het zou mogen van je lief…

BACHROURI «Ik heb geen lief. Single life is the best life.»

HUMO …wie zou je dan weleens mogen vergezellen onder die kraakverse lakens?

BACHROURI «Onder de lakens weet ik niet, maar ik zou er alvast niks op tegen hebben om eens te gaan joggen met Danira Boukhriss. Ik vermoed dat ik niet de eerste zal zijn die haar in deze rubriek als favoriete joggingpartner naar voren schuift, maar ik vind haar nu eenmaal een buitengewoon knappe en intelligente presentatrice, met gevoel voor humor bovendien. Je kunt met haar ook blíjven lopen, denk ik, saai zal het nooit worden.

»Als kind van mijn generatie denk ik, als ik aan joggen denk, ook aan Cardi B. Niet het minst omdat ze me het gevoel geeft dat ze ondanks haar succes met beide voeten op de grond staat. Maar ik vrees dat ze niet van lopen houdt, want ze heeft ooit in een interview gezegd dat ze sport het verschrikkelijkste op aarde vindt. Niettemin: mochten jullie bij Humo het met al jullie connecties kunnen regelen, dan zou ik met haar weleens een marathon willen lopen. Of op z’n minst een 10 Miles.»

HUMO In de slaapkamer, bedoel je?

BACHROURI «Hahaha, jaja!»