Amy Adams: 'En maar huilen!'

We zijn het de laatste jaren wel gewend dat filmsterren uit hun ivoren toren afzakken om in prestigieuze tv-series mee te spelen, maar dan nog is de loonlijst van HBO-thrillerserie ‘Sharp Objects’ – heden staat elke maandag een nieuwe aflevering op Play More – waarlijk indrukwekkend. De regisseur? Jean-Marc Vallée van ‘Dallas Buyers Club’. De schrijfster? Gillian Flynn van ‘Gone Girl’. De ster? Amy Adams van al uw en onze dromen.

Amy Adams «Ik heb in het verleden een nogal, euh, tumultueuze relatie gehad met het medium televisie, dus ik was eerlijk gezegd doodsbenauwd om er mijn rentree te maken. En de rol van Camille Preaker schrikte me ook af: ze is een zuipende, zelfdestructieve journaliste met een getroebleerd verleden en een giftige relatie met haar serpent van een moeder – schitterend vertolkt door de geweldige Patricia Clarkson. Nadat ze eindelijk aan haar verleden is ontsnapt, moet ze toch terug naar haar geboortedorp om er verslag uit te brengen van een serie kindermoorden... In zo’n project spring je niet zonder eerst goed na te denken. Ik heb de rol toch aanvaard omdat ik een geweldige fan van Gillian Flynn ben. Zij verzint fantastische, alledaagse heldinnen – echt iets voor mij (lacht).»

– Net als in de recente film ‘Hereditary’ gaat ‘Sharp Objects’ over de destructieve relatie tussen een moeder en haar kind.

Adams «Toevallig, hè? Familiaal geweld vind ik een buitengewoon boeiend gegeven. Niet dat ik er zelf mee wil beginnen, hoor (lacht). We geven automatisch van alles mee aan onze kinderen, en hopelijk vooral goeie dingen, maar wat als we hen opzadelen met verdriet, met problemen? Als moeder ben ik daar diep over beginnen na te denken: wat geef ik ongewild mee aan m’n dochtertje? Gelukkig ben ik een lievere vrouw dan de moeder van Camille (lacht).»

– Hoe zwaar was het om de rol te spelen?

Adams (blaast) «Sommige scènes tussen Camille en haar moeder waren zo zwaar dat ik er misselijk van werd. (Zwijgt) Zo’n fysieke reactie is best heftig voor een actrice, want je wilt toch altijd controle hebben over je lijf en je reacties. Om Camille te spelen moest ik me héél kwetsbaar opstellen. Soms hield ik me sterk tijdens het acteren en ging ik achteraf in een hoekje zitten huilen. Als me dat overkomt, dan weet ik dat ik een goeie scène heb neergezet.»

– Huil je vaak?

Adams «Beschamend vaak (lacht). Ik probeer het nooit te doen als mijn kinderen erbij zijn, maar onlangs zat ik naar de clip van Kelly Clarksons ‘Piece by Piece’ te kijken en ik begon meteen te snotteren. Net toen kwam mijn dochter binnen en vroeg ze boos: ‘Wat ben jij in hemelsnaam aan het doen?’ Ze had groot gelijk (lachend af).»