Anderlecht-doelman Silvio Proto: 'Ik heb papa's droom waargemaakt'

Het is crisis bij Anderlecht, maar niet in het hoofd van Silvio Proto. De doelman en kapitein van paars-wit bewaart de kalmte door in zijn vrije tijd te vissen of – jawel – met geweren te schieten. En door zo veel mogelijk tijd met zijn zonen te spenderen.

'Elk jaar zegt men dat Anderlecht geen kampioen wordt, maar op het einde van het seizoen zijn we het bijna altijd'

De supporters van Anderlecht dragen hun doelman op handen, maar de aanhangers van bijna elke andere Belgische club hebben een gloeiende hekel aan de zogenaamde ‘arrogante’ Silvio Proto (32). Al vind je hier en daar ook een fan van Club Brugge of Standard die jaloers is op paars-wit omwille van hun laatste man, die al elf jaar de clubkleuren trouw zweert – een zeldzaamheid in het hedendaagse voetbal. Bij elke thuiswedstrijd zweept hij voor het eerste fluitsignaal de harde supporterskern achter zijn doel op. ‘Een keeper kan ervoor zorgen dat we de match winnen of verliezen,’ zegt hij daarover, ‘maar het publiek kan dat ook. De supporters kunnen je vooruitstuwen. Als je voelt dat ze je steunen, ga je beter presteren. Mijn grootste gebrek is dat ik niet kan verliezen. Ik haat het. Als we thuis een spelletje spelen dan durf ik al eens – met veel tegenzin – één van mijn zonen te laten winnen. Maar mijn vrouw? Vergeet het.’

In interviews uit het begin van zijn carrière werd hij gewoonlijk als ‘nerveus’ omschreven: een jongen die voortdurend op zijn horloge keek en geen vijf minuten stil kon zitten. Maar de vader van drie zonen – zijn jongens van 8 en 6 hebben er sinds vier maanden een broertje bij – is gekalmeerd. Een smartphone is nergens te bespeuren en Proto neemt zijn tijd om op alle vragen rustig te antwoorden. Hij is zelfs goedgemutst, ook al verkeert zijn club in crisis. De kloof met koplopers Club Brugge en AA Gent is niet onoverbrugbaar, maar het spel van Anderlecht lijkt niet op wat ze in het Constant Vanden Stock-stadion willen zien. De sportkranten spenderen volle pagina’s aan wat er allemaal fout gaat in het Astridpark. Volgens de ene analyse zijn het de jongeren die het laten hangen, volgens de andere is trainer Besnik Hasi de schuldige: hij slaagt er niet in zijn ploeg te laten swingen. Nog een andere legt de schuld bij manager Herman Van Holsbeeck, die geen degelijke transfers meer kan regelen sinds hij AB InBev-topman Jo Van Biesbroeck naast zich moet dulden.

undefined

'Ach, het is hier al zo vaak crisis geweest'

Proto haalt zijn schouders op. ‘Mocht ik weten wat er misgaat, ik zou het je zeggen,’ verzekert hij. ‘Er gebeuren dingen op het veld die ik niet kan verklaren. Maar voetbal wordt nog altijd door mensen gespeeld, niet door voorgeprogrammeerde robots.’

HUMO Is het lastiger trainen als het crisis is?

Silvio Proto «Ach, het is hier al zo vaak crisis geweest. Zodra Anderlecht één mindere wedstrijd speelt, is het van dat. Ik hoop nog altijd dat we kampioen spelen. Het eerste jaar onder Hasi verloren we meteen tegen Standard. Het was toen ook crisis. En toen zijn we ook kampioen geworden. Elk jaar zegt men dat Anderlecht geen kampioen wordt, maar op het einde van het seizoen zijn we het bijna altijd.»

HUMO Het grote verschil is dat Gent niet meer het clubje van vijf jaar geleden is. Als ze weer kampioen spelen, dan wordt het toch stilaan de grootste club van het land?

Proto «Je moet ook verder durven kijken. Wie zegt dat Gent over tien jaar nog is wat het vandaag is? Kijk naar AC Milan. Zes jaar geleden speelden Kakà, Beckham, Pirlo, Nesta, Seedorf en Inzaghi daar nog, nu doen ze niet eens meer mee voor de titel. Zo snel kan het in het voetbal gaan.»

HUMO Wil je nu zeggen dat Gent over een paar jaar opnieuw een middenmotor is?

Proto «Neen, dat zeg ik niet. Ik heb als kind geleerd dat je altijd in je eigen bord moet kijken, niet in dat van de anderen. Als Gent de achtste finale van de Champions League haalt – met knap voetbal – dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Het is geweldig voor het Belgische voetbal. Je moet je daardoor laten inspireren, in plaats van jaloers te zijn.

»Maar niemand had verwacht dat Gent opnieuw zo goed zou presteren. Nu we weten dat ze dat wel kunnen, hebben ze een heel ander statuut. In de play-offs waren ze vorig seizoen de underdog, nu zullen ze starten als favoriet. Ze zijn de te kloppen ploeg, en de andere teams zullen zich daaraan aanpassen. Wat ik wel erken, is dat ze het verschil maken als team. Dat is hun kracht.»

HUMO Is het dat wat bij Anderlecht ontbreekt?

Proto «Hier hebben we meer met individuele spelers te maken, dat geef ik toe. Maar we werken er hard aan om er toch een ploeg van te maken. Er heeft nog nooit een speler alleen een titel gewonnen.»

HUMO Guillaume Gillet verliet deze winter Anderlecht voor Nantes. Daarna zei hij in Voetbal Magazine dat er een mentaliteitsprobleem in de ploeg is.

Proto «Dat is zijn mening. Ik zou in de pers ook kunnen zeggen: ‘Die presteert niet genoeg en die gedraagt zich niet.’ Maar dat ga ik niet doen. Daar schiet niemand iets mee op. Ik wil dat onze spelers de besten zijn, dat ze zich amuseren en dat ze op het einde van de rit de titel halen.»

undefined

undefined

'Besnik Hasi is bijzonder gepassioneerd. Ik ken hem al lang, ik heb nog met hem gevoetbald. We hebben dezelfde waarden. We vinden allebei dat geld niet het belangrijkste in het leven is.'

HUMO Is het niet frustrerend als sommige jongens zich niet 100 procent geven terwijl jij dat wel doet?

Proto «Ja, daar kan ik niet tegen. Maar je moet ook accepteren dat iedereen een slechte match kan spelen. Ik reageerde vroeger weleens te impulsief, maar ik heb ermee leren omgaan. Nu probeer ik kalm te blijven als het gebeurt.»

HUMO Staat iedereen nog altijd achter de coach?

Proto «Ja, omdat het probleem niet bij hem ligt. Hasi is bijzonder gepassioneerd. Ik ken hem al lang, ik heb nog met hem gevoetbald. We hebben dezelfde waarden. We vinden allebei dat geld niet het belangrijkste in het leven is. Hij heeft genoeg geld verdiend in zijn carrière, nu wil hij maar één ding: kampioen spelen.»

HUMO Dus dit Anderlecht gooit straks Hasi in de lucht waarna de champagneflessen ontkurkt worden?

Proto «Ik hoop het ja. Maar dan moet iedereen er wel 100 procent voor gaan. Als we dat doen en het lukt niet, dan kunnen we tenminste zeggen: ‘We hebben het maximum gegeven.’ Maar twee jaar zonder titel, dat kan niet op Anderlecht. Dat zou een catastrofe zijn.»

undefined

Dat heet dan gelukkig zijn

HUMO Word jij ook trainer na je carrière?

Proto «Ik heb daar al over nagedacht, maar mijn vrouw kijkt uit naar de dag waarop ik meer thuis zal zijn – en een coach is nog minder thuis dan de spelers. Als hoofdcoach heb je ook altijd spelers die niet gelukkig zijn, dat zou ik niet leuk vinden. Als ik ooit coach word, dan eerder keeperstrainer.»

undefined

'Geluk is: plezier beleven op het veld en thuiskomen in een warm nest.'

HUMO Lig je ’s nachts wakker van hoe Anderlecht momenteel voetbalt?

Proto «Ik droom wel over voetbal, maar ik lig er niet van wakker. Ik ben ook op zoek naar de oplossing, maar zodra ik thuiskom, is het gedaan met piekeren over voetbal. Er is één wet bij ons thuis: de dag na een wedstrijd mag er niet over de match gepraat worden.»

HUMO Dan kan je beter ook de kranten niet meer lezen.

Proto «Ik lees de pers al lang niet meer.»

HUMO Waarom?

Proto «Omdat er al teveel zaken over mij geschreven zijn die niet klopten – alleen maar om kranten te verkopen of clicks te verzamelen. Daar kan ik niet tegen. Ja, ik gedraag me al eens anders dan ik gewild had, maar je zal over mij nooit kunnen zeggen dat ik niet eerlijk was.

»Ik heb mensen in mijn entourage die het artikel nalezen als ik een interview heb gegeven. Zij laten me dan weten of de journalist correct is geweest of niet. Ik heb respect voor de journalisten, omdat ik weet – en ik meen het – dat het geen makkelijke job is. Je moet proberen altijd objectief te blijven, en dat is in het voetbal niet simpel. Maar als ik elke dag zou moeten tegenspreken wat er in de kranten staat, dan moet ik ’s ochtends om 6 uur beginnen.»

HUMO De pers vergalde ook al je feestje toen je indertijd naar Anderlecht trok. Het had een fantastische transfer moeten worden. Je was 22 en speelde bij La Louvière de pannen van het dak, dus mocht je naar de grootste club van het land. Maar iedereen schreef alleen over je louche manager: Pietro Allatta.

Proto «Daarom ook dat ik vrij snel daarna met hem gebroken heb. Dat was heel moeilijk, want hij woonde in Sicilië in het dorp waar de familie van mijn papa woont. Maar er gebeurde teveel waarbij ik me niet goed voelde. Daarmee bedoel ik niet de al dan niet verkochte wedstrijden waarmee hij later in opspraak kwam, ik weet niet wat zijn rol daarin is geweest. Het ging over zaken tussen hem en mij. Hij weet wel wat ik daarmee bedoel, dat is voldoende.»

HUMO Heb je nu nog contact met hem?

Proto «Neen. Na mijn eerste jaar bij Anderlecht heb ik alle contact verbroken.»

HUMO Heeft het incident je geleerd hoe de pers werkt?

Proto «Niet per se. Dat leerde ik tijdens mijn eerste wedstrijd voor Anderlecht, vriendschappelijk tegen Southampton. Ik was heel jong, ik was ziek en Anderlecht had nog twee topkeepers. Ik speelde geen sterke wedstrijd, en meteen werd ik hard bekritiseerd. Toen wist ik: ‘Oh la la, het gaat er hier anders aan toe dan bij La Louvière.’ (lacht)»

'Met een Ferrari rijden of met Miss World naar een discotheek gaan, dat interesseert me niet'

undefined

HUMO Ondertussen zit je hier elf jaar. Waarom heb je de club nooit verlaten?

Proto «Omdat ik hier gelukkig ben.»

HUMO Wat is gelukkig zijn voor jou?

Proto «Plezier beleven op het veld en thuiskomen in een warm nest. En dus niet: miljoenen verdienen of met een Ferrari rijden. Of met Miss World naar een discotheek gaan. Dat interesseert me niet.»

HUMO Ben je wel zeker dat je een voetballer bent?

Proto (lacht) «Ik weet dat het zeldzaam is, maar ik ben geen m’as-tu vu. Ja, ik heb een mooi huis en ja, ik verdien goed mijn boterham bij Anderlecht. Maar het is voor mij nooit een doel geweest om nog meer te verdienen of om met een auto te rijden waarin iedereen me nakijkt. Integendeel, ik hou er net van om op straat níét herkend te worden. Als jonge gast droom je ervan om herkend te worden, maar hoe meer dat gebeurt, hoe meer je ernaar verlangt om incognito te kunnen zijn.»

HUMO Kan jij in Brussel op restaurant gaan of moet je dan de hele tijd handtekeningen uitdelen?

Proto «Allebei. Ik kan op straat komen, maar ik word ook herkend. Ook in het buitenland. Ik speel niet bij een club zoals Bayern München of Manchester United, maar ik heb een fysionomie die je snel herkent. Ik liep ooit met mijn vrouw op Times Square in New York, toen ik iemand hoorde roepen: ‘Kijk, Silvio Proto!’ Dat vind ik dan wel grappig.»

Naar de States

HUMO Waarom is je familie zo belangrijk voor jou?

Proto «Ik ben gelukkig als mijn zonen en mijn vrouw gelukkig zijn. Ik zou niet tien keer zoveel als vandaag willen verdienen en thuiskomen in een huis waarin ik alleen zit. Ik moet nu ook vaak op afzondering of op stage, en dan zijn mijn zonen heel triestig, maar je moet in het leven nu eenmaal een aantal opofferingen maken.»

HUMO Voetballen je zonen ook?

Proto «Non! Hors de question! De jongste speelt basketbal, de oudste doet aan taekwondo. Dat heeft hij van zijn moeder. Op haar 16de was ze Belgisch kampioen taekwondo.»

HUMO Jij moet thuis ook geen ruzie maken.

Proto (lacht) «Vandaag ben ik sterker dan zij, maar toen ik jonger was niet, neen. Ze is ook extreem intelligent. Ze heeft een master in de psychologie en brengt drie jongens groot. Ik heb daar enorm veel bewondering voor. Dat ze niet van voetbal houdt en niet wil dat onze zonen voetballers worden, stoort me niet, wel integendeel. Het voetbal is een vreemd milieu. Ik zie soms jeugdwedstrijden waar ouders langs de zijlijn staan te roepen: naar hun kinderen, naar de trainer, naar de arbiter… Ik vind dat geen opvoeding. ‘Ja maar,’ zeggen die mensen dan, ‘mijn zoon zal zo een prof worden.’ Dan denk ik: ‘Sorry, madame, maar je zoon gaat nooit prof worden. En zelfs al wordt hij het wel, je eerste zorg als ouder moet toch zijn dat hij gelukkig wordt.’ Als mijn zoon een basketcarrière wil hebben, dan mag dat. Wil hij studeren, dan mag dat ook. Nooit zal ik zeggen: ‘Je moet dit of dat doen.’»

HUMO Je vader was destijds toch ook zo’n vader die zijn zoon voortdurend liet voetballen?

Proto «Ja, hij heeft me enorm gepusht. En het is daardoor dat ik prof geworden ben. Maar ik heb de droom van mijn papa waargemaakt, niet mijn droom. Enfin, op een bepaald moment werd het wél mijn droom, maar niet toen ik nog een kind was.»

HUMO Waar droomde je toen van?

Proto «Ik wilde brandweerman worden. Ik heb er altijd van gehouden om andere mensen te helpen. Als ik een oud vrouwtje zie dat moeilijk de straat over kan, zal ik haar helpen. Niet iedereen doet dat, op de 100 mensen zullen er 90 gewoon voorbijlopen. Daarom enerveert het me ook dat veel mensen denken dat ik arrogant ben. Zo ben ik helemaal niet. Ik heb dat nooit goed begrepen. Wellicht komt het door mijn attitude op het veld: ik kom behoorlijk zelfzeker over en al snel vinden mensen je dan arrogant. Mijn vrouw heeft me geleerd dat mensen een beeld van je vormen na de eerste seconde dat ze je gezien hebben. Je hebt maar één keer om een eerste indruk te maken. Maar ik ben niet ongelukkig omdat er veel mensen niet van me houden. Mijn geluk hangt daar niet vanaf.»

HUMO Je bent opgegroeid in een arme wijk in Charleroi. Had je kunnen ontsporen?

Proto «Mijn ouders wonen daar nog altijd. Het leven is er niet gemakkelijk en wij waren niet rijk, maar we kwamen ook niets tekort. Ik heb een heel gelukkige jeugd gehad. Veel van mijn oude klasgenoten zitten in de gevangenis, sommigen waren goede vrienden. Ergens is het bij hen misgegaan.

»Mijn papa was zeer streng voor mij. Toen ik naar school ging heb ik nooit een buis gehad, omdat hij dat van mij nooit had geaccepteerd. Terwijl hij dat van mijn zus wel deed (lacht). Ik kan er achteraf alleen blij om zijn. En ik had ook het geluk dat ik het voetbal had, en dat ik mijn vrouw vroeg heb leren kennen.»

HUMO Naar het schijnt heb je als kind ooit een hond leren voetballen.

Proto «Toen ik een jaar of 8 was, hadden we een yorkshireterriër. Omdat mijn zus nooit met mij wilde voetballen, heb ik die hond geleerd hoe hij een bal kon opvangen en terugspelen. Hij kon dribbelen als Messi. Allee, iets minder snel (lacht).»

HUMO Welke waarden geef je je zonen mee?

Proto «De belangrijkste is: toon respect. Voor je ouders, voor je grootouders, voor je vrienden, voor de mensen op straat, voor de regels… Bij ons thuis is er nóg een regel waar niet van afgeweken wordt: ze mogen niet van tafel als hun bord niet leeg is, omdat er overal ter wereld kinderen omkomen van de honger. Dat heb ik hen uitgelegd, ze weten dat. Ze zullen dat nooit meer doen.»

undefined

'Ik kan er niet tegen als iemand zich niet 100 procent geeft, maar je moet ook accepteren dat iedereen een slechte match kan spelen. Ik reageerde vroeger weleens te impulsief.'

HUMO Je bent dus een strenge vader.

Proto «Bien sûr. Ik ben hun beste vriend, maar als het nodig is, kan ik ook erg streng zijn.»

HUMO Je hebt ooit gezegd dat je jouw carrière in de Verenigde Staten wil afsluiten, zodat je zonen daar naar een universiteit zouden kunnen. Waarom?

Proto «Ten eerste zouden ze zo perfect Frans en Engels praten. Ten tweede kan je daar topsport en studies combineren. We hebben in België het geluk dat we hele goede universiteiten hebben die niet duur zijn – als je niet rijk maar wel intelligent bent, kan je bij ons ver komen – maar sport en studies combineren is bijna onmogelijk. Kijk naar Laurent Depoitre van AA Gent: hij is burgerlijk ingenieur, maar hij breekt nu pas door op het hoogste niveau. En hoe oud is hij? 27? Drie jaar geleden kende niemand hem. Logisch ook, hij moest toen vooral studeren.»

HUMO Als je met je hele gezin naar de VS verhuist, dan moet je daar wel een heel nieuw leven opbouwen, toch?

Proto «Ja, maar dat zou ik hier ook moeten doen. Als voetballer begint het leven pas na je carrière. Daarvoor moet je alleen maar bezig zijn met voetbal, al de rest wordt voor jou geregeld. Je moet een paar opofferingen maken: opletten wat je eet, niet teveel uitgaan, af en toe op afzondering gaan… Maar je hebt een pak minder verantwoordelijkheden dan andere mensen van je leeftijd.»

Ontstressen in de schietclub

HUMO Je hebt ooit gezegd dat er een probleem was bij de geboorte van je tweede zoon. Wat was er aan de hand?

Proto «Hij is geboren met de navelstreng rond zijn nek. De moeilijkste dag uit mijn leven: hij zag helemaal paars, ik dacht echt dat hij dood was. Zoiets had ik nog nooit gezien. Ik weet niet hoe ik het te boven was gekomen als hij het niet had gehaald. Je hoopt dat hij blijft leven, ook al heeft hij een handicap. Gelukkig is alles goed gekomen.»

'Een keeper als Thibaut Courtois hebben we niet elke tien jaar. Misschien is hij wel de belangrijkste sleutel in het succes van de nationale ploeg'

HUMO Heeft het je veranderd?

Proto «Zeer zeker. Er zijn mensen die zeggen: ‘Een gehandicapt kind of niet, het leven gaat gewoon verder.’ Maar zo simpel is het niet. Als het je overkomt dan blijft het je kind, en je eigen kind zal altijd het mooiste ter wereld zijn, maar het verandert alles. Dus ga je ook alles in een ander perspectief plaatsen. Ik kan er niet tegen als ik een wedstrijd verlies, maar in vergelijking daarmee stelt het natuurlijk niets voor. Voetbal is mijn werk, en in het beste geval is het een feest. Maar het allerbelangrijkste is dat je kinderen gezond zijn.»

HUMO Je vrouw had eerder al een miskraam gehad.

Proto «Vóór de geboorte van mijn oudste zoon hadden we al eens een tweeling verwacht, maar vroeg in de zwangerschap ging het fout.»

HUMO Dat moet verschrikkelijk zijn.

Proto «Het was heel zwaar, maar het is een proces waar je door moet. Er zat niets anders op. Mijn vrouw en ik hebben toen veel met elkaar gepraat. Ons geluk was dat ze snel weer zwanger werd, al zat de schrik er bij mij wel goed in. Tijdens die nieuwe zwangerschap was ze heel misselijk. Elke dag overgeven. En ik maar denken: ‘Niet weer.’»

HUMO Je bent doelman bij de grootste club van het land, wat toch veel druk met zich meebrengt. Hoe hou je het hoofd helder?

Proto «Ik ga graag vissen, dat is bekend. En ik ga ook naar een schietclub. Je schiet vanop 10 of 20 meter met een geweer en je kan niet anders dan je 100 procent concentreren.»

HUMO Zeg je dan tegen je kinderen: ‘Papa gaat even met geweren schieten’?

Proto «Neen, dat weten ze niet. Ze zijn te jong om te beseffen wat het is en ze zouden denken dat ik ga vechten. Maar voor mij is het een manier om even te ontsnappen aan de stress van het leven: je moet goede wedstrijden spelen, een goede papa zijn, in de files staan… Schieten is een vorm van meditatie en je leert je er beter door concentreren. Je gaat dat misschien raar vinden, maar af en toe raak je in een match afgeleid. Het gebeurt dat ik die dag met mijn kinderen liedjes heb zitten zingen en dat er zo’n liedje in mijn hoofd blijft hangen. Dat moet je dan zien weg te krijgen. Dat leer ik door te schieten.»

HUMO Ben je soms bang van de supporters achter je? Die van Brugge of Standard bijvoorbeeld?

Proto «Als er vuurwerk naar je wordt afgeschoten, dan wordt het gevaarlijk, maar zelf heb ik dat nooit echt meegemaakt. Ik ben gefocust op het stoppen van de bal en ik zie niet wat er achter mij gebeurt.»

HUMO Je hoort het ook niet?

Proto «Jawel, meestal moet ik er hard om lachen. Ik herinner me grappige liedjes over spelers van mijn ploeg. Ik zie er wel de humor van in.»

HUMO Je hebt je toch ook al een paar keer heel kwaad gemaakt?

Proto «Ja, maar dat gebeurt nu nog zelden. Ik heb meer ervaring en ik heb ermee leren omgaan. In het begin van mijn carrière, toen ik jonger was, kon ik het niet altijd laten om te reageren. Achteraf heb je daar natuurlijk spijt van. Na een aantal reacties heb ik gedacht: ‘Silvio, waarom doe je dat toch? Stop ermee!’»

HUMO Je vader is Siciliaan. Zit het in het bloed?

Proto «Misschien, ik zal wel een wat warmer temparement hebben dan gemiddeld. Ik ga hout vasthouden, maar ik heb er nog nooit een slechte wedstrijd door gespeeld. Ik blijf even geconcentreerd.»

HUMO In het seizoen 2008-2009 werd je uitgeleend aan Germinal Beerschot. In één wedstrijd heb je toen in de laatste minuut met je hoofd gescoord, een paar maanden na de dood van François Sterchele. Na het doelpunt heb je je handen achter je oren gehouden, zoals hij bij elk doelpunt deed.

Proto «Dat was een eerbetoon aan hem, bij een club waar hij door de supporters op handen werd gedragen. Er waren weleens mensen daar die zeiden dat ik ze aan hem deed denken. Omdat velen ook dachten dat hij arrogant was, tot ze hem beter leerden kennen. Het is niet dat hij mijn beste vriend was, maar bij de nationale ploeg was hij wel een goede collega.»

HUMO Herinner je je nog de dag waarop hij verongelukte?

Proto «Heel goed. Ik had die dag getraind en mijn vrouw zei: ‘Er is een zwaar accident geweest. Sterchele is overleden.’ Ik denk er nog regelmatig aan als ik met de auto rijd. Het moet vooral verschrikkelijk geweest zijn voor iedereen die dicht bij hem stond. Dat wil je niet meemaken. Junior Malanda heb ik minder goed gekend, maar ook dat is heel jammer. Vooral voor zijn ouders: je zoon zo zien overlijden, dat is het ergste wat je kan overkomen.»

Op vakantie tijdens het EK

HUMO Denk je dat de Rode Duivels op het Europees Kampioenschap de finale halen?

Proto «Met de kwaliteit van dit team is een kwartfinale het minimum dat je mag verwachten. Halve finale moet ook mogelijk zijn, maar daarvoor moeten ze met de voeten op de grond blijven, en niet vooraf roepen dat ze Europees Kampioen zullen worden. Ze mogen de anderen ook niet onderschatten. Duitsland zal heel sterk zijn. Italië ook. En Frankrijk heeft het thuisvoordeel. En dan zijn er nog een paar landen die je niet zo goed kent, maar die wel hele goede spelers hebben.»

'Het gebeurt dat ik voor de match met mijn kinderen liedjes heb zitten zingen en dat er zo'n liedje in mijn hoofd blijft hangen.'

undefined

HUMO Denk je dat je erbij zult zijn?

Proto «Neen. Gillet zal de derde keeper zal zijn, na Courtois en Mignolet. Hij heeft altijd al in het plan van Wilmots gepast. En als één van de drie zich blesseert, schuift Matz Sels in.»

HUMO Vind je dat jammer?

Proto «Neen. Ik heb mijn vakantie al geboekt, we gaan naar Corsica.»

HUMO Da’s niet ver. Wilmots kan je nog altijd opbellen?

Proto (lacht) «Dat zal niet nodig zijn.»

HUMO Je hebt het ongeluk dat dit ook onder de doelmannen een uitzonderlijke generatie is. Was je tien jaar eerder geboren, dan was je je hele carrière de vaste keeper van de nationale ploeg geweest, toch?

Proto «Toen ik doelman bij de Rode Duivels was, heb ik een zware blessure aan de knie gehad. Op dat moment was ik de beste doelman, daar moeten we eerlijk in zijn. Maar de Thibaut Courtois van vandaag hebben we ook niet elke tien jaar, hè. Ik ben blij dat België een keeper als hij heeft. Misschien is hij wel de belangrijkste sleutel in het succes van de nationale ploeg. Kijk naar Chelsea. Zodra hij er niet meer bij was, ging het slechter. Nu is hij terug en de resultaten zijn weer beter.»

HUMO We hebben ook niet elke tien jaar spelers als Eden Hazard, Kevin De Bruyne en Vincent Kompany. Hoe komt het dat we nu zoveel talent hebben?

Proto «Als je het mij vraagt, is men in België wakker geschud toen Frankrijk eerst wereldkampioen en vervolgens Europees kampioen werd. Toen hebben een aantal mensen hier gezegd: ‘Waarom zou hier niet kunnen wat daar is gebeurd?’ Er is veel geïnvesteerd in jeugdopleidingen, en Euro 2000 heeft ook voor een betere infrastructuur gezorgd.»

HUMO Komt er na deze generatie nog zo één?

Proto «Dat weet ik niet, maar België is nu wel een groot voetballand geworden. Als een grote club tussen twee spelers van hetzelfde niveau kan kiezen, en één ervan is een Belg, dan pakken ze die Belg. Omdat ze weten dat Belgen veel kwaliteiten hebben. De Rode Duivels hebben nog nooit een groot toernooi gewonnen, maar ze hebben wel de kwaliteit om het te doen.»

HUMO Wat kunnen Thibaut Courtois en Simon Mignolet dat jij niet kan?

Proto «Iedereen is anders. Ik heb toen ik heel jong was ook de kans gehad om naar Arsenal te gaan, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb daar geen spijt van, omdat ik heel gelukkig ben bij Anderlecht en in België. Zeg tegen elk jongetje op straat in Brussel dat hij 11 jaar bij Anderlecht zal mogen spelen en op een dag kapitein van de ploeg zal zijn, allemaal zullen ze vragen: ‘Waar kan ik tekenen?’ Ik heb hier een mooie carrière kunnen uitbouwen, en die is nog niet afgelopen. Ik heb na dit seizoen nog een contract voor één jaar. Wat het daarna wordt, zien we dan wel.»