'Angel Has Fallen': Nick Nolte geeft nog eens van jetje

‘Hi, this is Nick.’ De legendarische diepe stem aan de andere kant van de lijn doet ons beven van ontzag als we bellen met Nick Nolte, de enige Hollywoodlegende die zijn keel dagelijks gorgelt met een flinke portie gruis! In de kletterende actiefilm ‘Angel Has Fallen’, die nu in de bios te zien is, laat Nolte zien dat hij op zijn 78ste nog flink van jetje kan geven: ‘Ik blijf acteren tot ik doodval.’

'Nu mijn huis in vlammen is opgegaan, lijkt het of mijn geheugen is gewist'

Nick Noltes vijftig jaar omspannende filmografie oogt ronduit indrukwekkend: hij vertolkte onder meer een nijdige Vietnamveteraan in het fantastische ‘Who’ll Stop the Rain’, een verliefde oorlogsfotograaf in ‘Under Fire’, de partner van Eddie Murphy in ‘48 Hrs.’, en de door psychopaat Max Cady belaagde advocaat in ‘Cape Fear’.

HUMO Meneer Nolte, laat me eerst en vooral zeggen dat ik u altijd al één van de coolste acteurs ter wereld heb gevonden.

Nick Nolte «Fijn om te horen! Ik kan niet beweren dat ik op m’n hoge leeftijd nog dagelijks word overstelpt door fanmail, maar het gebeurt niettemin vaak dat mensen op me afstappen en me de hand willen schudden. Dat vleit me wel. Het toont aan dat sommige van mijn films misschien toch iets betekend hebben.»

undefined

HUMO Zeker en vast! Waarom wilde u meedoen aan ‘Angel Has Fallen’?

Nolte «Het verhaal trok me aan. In de eerste twee films (‘Olympus Has Fallen’ en ‘London Has Fallen’, red.) zie je hoe Mike Banning (rol van Gerard Butler, red.) behalve een geweldige lijfwacht ook een toegewijde papa is. In ‘Angel Has Fallen’ kom je ineens te weten dat hij zélf ergens een vader heeft rondlopen – ik dus. De ouwe Banning is een getraumatiseerde oorlogsveteraan die zich uit de samenleving heeft teruggetrokken en niets meer met geweld te maken wil hebben. Dat hij op een bepaald moment enkele tientallen booswichten in de lucht laat vliegen, doet hij alleen maar om z’n zoon te helpen (lacht).»

undefined

HUMO Haalt u als acteur genoeg voldoening uit een hersenloze actiefilm als ‘Angel Has Fallen’?

Nolte «O, ja! Gerry en ik hebben ons rot geamuseerd met het vormgeven van onze vader-zoonrelatie. Weet u, sinds enige tijd krijg ik maandelijks een pensioen uitbetaald, maar geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om te kappen met acteren. Sorry, beste mensen van de pensioendienst, ik blijf acteren tot ik doodval.»

HUMO Is acteren voor u een vak of een passie?

Nolte «Het is een passie, waaruit ik altijd enorm veel kracht en troost heb kunnen putten. Ik heb in mijn leven veel pieken gekend, maar ook veel dalen. In aanvaring gekomen met het gerecht, een beetje te veel gedronken ook (Nolte, een notoire zuiplap, werd in 2002 gearresteerd omdat hij dronken achter het stuur zat. Zijn mugshot met de verwilderde haren werd legendarisch, red.). Maar ik heb altijd het enorme geluk gehad dat ik in mijn acteerwerk kon vluchten. Weet u, als ik niet op een filmset sta, voel ik me doorgaans niet zo goed in mijn vel. Ik weet niet wat ik moet doen met mezelf en word overvallen door zware neerslachtigheid.»

HUMO U bent een laatbloeier. U was de 30 al voorbij toen u uw filmdebuut maakte.

Nolte «Vóór ik naar Hollywood trok, heb ik jarenlang op de planken gestaan. Ik toerde door heel Amerika met stukken van Tennessee Williams, Arthur Miller en Sam Shepard en was perfect gelukkig met mijn leventje. Het kwam totaal niet in me op om de overstap naar de cinema te maken. Tot een manager me toch naar Hollywood wist te lokken.»

Staat van genade

HUMO U maakte uw filmdebuut in het begin van de jaren 70. Is Hollywood sindsdien fel veranderd?

Nolte «De filmindustrie is veel groter geworden. In de jaren 70 bestonden er vijf of zes grote studio’s, vandaag heb je in Hollywood een gigantisch kluwen van studio’s en productiemaatschappijen. Maar dé grote omwenteling is dat er nu interessantere dingen te zien zijn op tv dan in de cinema. Toen ik in 1975 tekende voor ‘Rich Man, Poor Man’, was het de bedoeling dat we een reeks van drie tv-films zouden opnemen. Na twee maanden op de set kreeg ik een telefoontje van Universal: ‘Nick, we hebben de beelden bekeken en we hebben beslist om de drie films te verknippen tot negen episodes van elk een halfuur. En we gaan het een miniserie noemen.’ Het was de allereerste keer in mijn leven dat ik die term hoorde vallen (lacht). En het was ook de eerste keer dat het Amerikaanse publiek kennismaakte met dat format. Ik herinner me nog de opwinding op de set: ‘Dit is revolutionair!’ Na de laatste aflevering van ‘Rich Man, Poor Man’ werd onze plaats in het zendschema ingenomen door ‘Roots’, opnieuw een buitengewoon succesvolle miniserie. Maar na ‘Roots’ stierf het format een stille dood, doordat de écht talentvolle scenaristen, regisseurs en acteurs liever voor de cinema werkten.

undefined

»Vandaag is het net omgekeerd: het regent goeie tv-series en de acteurs, die nog niet zo lang geleden hun neus ophaalden voor de tv, staan te dringen om mee te doen. Of die staat van genade voor de televisie nog lang zal duren, is evenwel een open vraag. Als mijn ervaring me één ding heeft geleerd, dan wel dat succes in een oogwenk voorbij kan zijn.»

HUMO U hebt heel wat klassiekers op uw naam staan. Bent u trots op uw nalatenschap?

Nolte «Ik ben me er vaagweg van bewust dat ik in enkele goeie films heb meegespeeld. Maar de titels ontglippen me – mijn geheugen werkt niet meer zo goed. En sinds mijn huis is afgebrand, ben ik alle souvenirs aan mijn films kwijt.»

HUMO Wanneer is dat in ’s hemelsnaam gebeurd?

Nolte «Vorig jaar, toen er in Californië grote bosbranden woedden. Ik stond in Europa op de set toen ik een telefoontje kreeg dat mijn woonst volledig in de as was gelegd. Mijn oude filmposters, mijn kostuums, al mijn kostbare memorabilia... Alles ben ik kwijt. En dat is een ramp, want sinds er meer en meer gaten in mijn geheugen komen, functioneerde mijn woonst als een soort pakhuis van herinneringen. Ik hoefde maar naar een poster te kijken, en de herinneringen aan die film kwamen terug. Nu die souvenirs allemaal in vlammen zijn opgegaan, lijkt het wel alsof mijn geheugen voor een groot stuk is gewist.»

HUMO Van welke rollen hebt u spijt dat u ze hebt afgeslagen?

Nolte «Ik heb nergens spijt van. Een acteur die zo dom is om een mooie rol af te slaan, heeft niet het recht om achteraf te komen snotteren. Ik vind het wel jammer dat ik náást sommige rollen heb gegrepen. Ik was er rotsvast van overtuigd dat de rol van kapitein Willard in ‘Apocalypse Now’ van mij was, maar Coppola schonk die op de valreep aan Martin Sheen. Dat hakt er vandaag nog steeds in. Ik had ook dolgraag meegespeeld in ‘Slap Shot’, de film over dat brutale ijshockeyteam. Het probleem was dat ik niet goed kon schaatsen: zodra ik me op het ijs begaf, viel ik op m’n gat (lacht). Regisseur George Roy Hill heeft de rol dan maar aan Michael Ontkean gegeven. Dat was balen, hoor.»

HUMO Welke van uw films heeft te weinig erkenning gekregen?

Nolte «‘Affliction’ van Paul Schrader, naar de roman van Russell Banks. Een machtige film, die indertijd schandelijk door pers en publiek werd genegeerd. Wat ik ergens wel snap: het is geen pretje om dat stikdonkere portret van een alcoholische vader en zijn geflipte zoon te bekijken. Maar zelf reken ik ‘Affliction’ tot mijn allerbeste werk.»

HUMO Welk advies zou u geven aan de 20-jarige Nick?

Nolte «Doe voort zoals je bezig bent, ook al krijg je met zware tegenslagen af te rekenen. Geef nooit op. Je zult het soms hard te verduren krijgen, maar hou altijd voor ogen dat het soms wat tijd vraagt voor een mens de juiste weg in het leven vindt. Prijs jezelf gelukkig dat je acteertalent hebt, maar vertrouw er niet te véél op, want het nadeel van talent is dat het razendsnel slijt. Je kunt misschien drie of vier films puur op talent maken, maar daarna zul je levenservaring moeten opdoen, rijper moeten worden. Zo zul je kunnen groeien. En vooral: altijd blijven volhouden. Altijd!»

HUMO Hebt u nog dromen of ambities?

Nolte «Dromen? Neen. Maar voor ik heenga, heb ik nog enkele dingen te doen. Ik moet nog een paar films maken en enkele verhalen vertellen. Ja, het heilige vuur brandt nog in mij. Tot het moment dat het onherroepelijk zal uitdoven.»

‘Angel Has Fallen’ speelt nu in de bioscoop.