Angèle Van Laeken, zus van Roméo Elvis, gaat het helemaal maken

‘Iets’, star quality, x-factor – Angèle Van Laeken, de dame achter de radiohit ‘La loi de Murphy’, en tevens de jongere zus van de Brusselse rapper Roméo Elvis, heeft ‘het’ in overvloed. 2018 moet het jaar van haar definitieve doorbraak worden.

'Het zijn interessante tijden om muziek te maken, très do it yourself''

Dat pruilmondje van de jonge Brigitte Bardot, die grote bruine ogen en het girl next door-gehalte van de jonge Sophie Marceau, die hese meisjesstem van Vanessa Paradis (de periode waarin ze met Lenny Kravitz ‘Be My Baby’ maakte) en de kleurrijke popgevoeligheid van onze Lio destijds. Niet vreemd dat Angèle Van Laeken (21) een magnetische aantrekkingskracht uitoefent op haar horde Instagram-volgers en, sinds haar radiohitje ‘La loi de Murphy,’ ook op de Studio Brussel-luisteraar. En op ondergetekende, als ze plaatsneemt aan een tafeltje in het restaurant van de Botanique, waar ze die avond haar eerste eigen concert zal geven.

HUMO Er staat ‘BROL’ op je laptop, zie ik. Een miskoop?

Angèle Van Laeken «Brol, c’est flamand alors? Is dat een Vlaams woord? Ik hou erg van dat woord, want het wil verschillende dingen zeggen. Brol, dat is een vriendelijk woord om over bordel te praten. Het is een woord dat bij me past, want ik heb graag overal rommel rondslingeren – ik word gewoon gelukkig van brol.

»Als ik een goed concert heb gezien, dan zeg ik dat het un concert brol was. Vanavond wordt bijvoorbeeld een echt brolconcert: het is al een tijdje aangekondigd en ik heb weinig tijd gehad om het voor te bereiden, want sinds september heb ik getourd met Damso (de Brusselse rapper die de Rode Duivels-hymne voor het WK van 2018 zal maken, red.) en Ibeyi. Ik heb twee clips gedraaid, fotoshoots gedaan, interviews, studiosessies voor mijn plaat... Als ik tussendoor een beetje tijd had, bereidde ik dit optreden voor. Vanavond wordt een test.»

HUMO Je broer heet voluit Roméo Johnny Elvis Kiki Van Laeken. Heb jij van je ouders even excentrieke voornamen gekregen?

Angèle «Nee, Angèle Aimée Josephine Van Laeken, c’est moins foufou. Nadat ze mijn broer hadden gekregen, waren mijn ouders blijkbaar wat gekalmeerd (lacht).»

HUMO Ik ben drie jaar ouder dan mijn jongere zus, dus ik kan het weten: als de oudste de puberteit inschiet, is er plots een heel verschil met de leefwereld van de jongste. Roméo is drie jaar ouder dan jij.

Angèle «Eén of twee jaar verschil: dat is cool. Vier of vijf jaar: dan is er een grote afstand tussen de grote en de kleine. Trois ans, c’est la merde. Toen we klein waren, was het lol maken en spelletjes spelen. Maar we hadden ook veel botsingen en maakten vaak ruzie.

»In onze tienerjaren zaten we elk op ons eigen eiland. We hadden absoluut geen gelijkaardige puberteit, want Roméo zat op internaat en ik ging naar een gewone school in Brussel. We zagen elkaar niet zoveel.

»Op z’n 20ste is hij alleen gaan wonen. Ik zat iets later in Antwerpen, waar ik even aan de Jazz Studio heb gestudeerd – we zagen elkaar wéér niet veel. Nu we in hetzelfde vak zitten, hebben we een veel hechtere relatie dan vroeger. Geen onnozele discussies meer over onbenulligheden. Voor het eerst voelen we ons echt verbonden, c’est trop cool.»

HUMO Je hebt een tijdje in New York gewoond, op je 18de. Wat ging je daar zoeken?

Angèle «Mijn ouders hebben vrienden in New York die er het Belgische restaurant Petite Abeille uitbaten. Als kind gingen we daar vaak op vakantie, dan logeerden we bij die vrienden – mijn vader trad op in het restaurant voor de Belgen daar, op de nationale feestdag of met Nieuwjaar. Dat was natuurlijk een buitenkans voor ons, dat we in onze kindertijd veel in New York waren. Op zo’n ongedwongen manier dan nog.

»Op mijn 18de werd ik overvallen door een enorme zin om naar New York te gaan, en dus ben ik een zomer bij die vrienden gaan wonen. Dat was de grote verandering in mijn leven, ik was net van school af, ik kende alleen mijn kleine familiale cocon – die zomer in New York was mijn eerste ervaring helemaal alleen. Ik ben toen ontbolsterd.»

HUMO Moeten kinderen van artistieke ouders ook weleens vervelende dingen doen, bijvoorbeeld een vakantiejob in de zomer?

Angèle «Mijn broer heeft vanaf z’n 16de baantjes gehad. Il a travaillé comme un fou. Na New York heb ik even gestudeerd, om dan twee jaar te werken als dienster, in twee cafés in Brussel. Ik vond dat maar normaal: ik woonde nog thuis, maar ik deed volledig mijn eigen zin. Als ik ergens een glas ging drinken, dan wou ik dat zélf kunnen betalen.

»Als adolescent droomde ik ervan om piano te gaan studeren in New York. Stel dat mijn ouders hadden gezegd: ‘Oké, hier is een hoop geld, ga maar’, dan had ik hier nu niet gezeten. Als je alles in je schoot geworpen krijgt, creëer je veel minder kansen voor jezelf. Ik heb tegen mezelf gezegd: ‘Ik moet werken, ik moet songs schrijven, ik moet iets doen bougeren.’

»Ik was erg onder de indruk toen Roméo met zijn muziek naar buiten kwam. Mijn ouders en ik wisten helemaal niet dat hij met rap bezig was. Hij is ermee begonnen op het internaat, en heeft zijn muziek lang verborgen gehouden voor ons. En ineens gaf hij concerten: we stonden er versteld van! Al dat harde werk, in zijn eentje: dat heeft me zeker gestimuleerd.»

HUMO De Brusselse Franstalige rapper Veence Hanao was ook belangrijk voor je. Vóór je hem ontdekte, probeerde je songs te schrijven in het Engels.

Angèle «De eerste song die ik heb geschreven, was ‘I Like the Sun’, over hoe het de hele tijd regent in België. Super chanson (lacht), maar ik was nog maar 16.

»Ik wist dat ik met de stem die ik heb, door de persoon die ik ben, iets intelligents en pertinents moest vertellen in mijn songs. Niet zomaar un truc cucu, betekenisloze onzin. Maar ik was bang om in het Frans te schrijven. Neem nu ‘Umbrella’ van Rihanna: vertaal dat maar eens in het Frans – impossible!

»Ik moest een goeie invalshoek vinden, en dat werd l’urbain – dat is hiphop, maar ook r&b en wat pop. Urban is een muziekstijl waarin je over actuele dingen kan praten, in alledaagse én in poëtische woorden. Je kan er de dingen ook vanaf een zekere afstand in bekijken. Veence Hanao heeft me gestimuleerd om die afstand te vinden, die poëzie ook, en om over echte dingen te praten in alledaagse woorden – door hem zing ik in het Frans.»

undefined

'Niemand was beter dan Amy Winehouse, maar ik herken me totaal niet in hoe ze leefde: ik ben geen zelfdestructief type'

HUMO Je hebt 106.000 volgers op Instagram. Nog voor je een radiohitje had met ‘La loi de Murphy’, had je daar al een grote aanhang. Verklap eens één geheim om een Instagram-hit te worden?

Angèle «Ik heb nog altijd niet helemaal begrepen hoe Instagram nu juist werkt. Er zijn zoveel manier om het te gebruiken. Een vriendin had voor mij een profiel aangemaakt, ik dacht eerst: ‘Pfff, foto’s nemen van mijn eten, mijn vakanties en mijn outfit of the day, dat interesseert mij niet.’ Iedereen toont er zijn perfecte leventje, maar ik begon video’s te posten waarin ik zong en wat onnozel deed. Ik pakte het wellicht allemaal wat... lichter aan. En dat werkt blijkbaar.

»Beetje bij beetje kreeg ik meer volgers – en toen is Roméo doorgebroken: dat heeft natuurlijk enorm geholpen. Maar dat nu zo veel mensen mij volgen, daar sta ik nog altijd versteld van.

»Zonder het internet zat ik hier nu niet. Via het internet leer ik ook veel mensen kennen: muzikanten, producers, artiesten. Ik zie ook geen kwaad in wat de zogenaamde influencers onder mijn leeftijdsgenoten doen, zich laten betalen om selfies te posten in kleding van een bepaald merk. Wat is het verschil met wat modellen vroeger deden in modebladen? Geen, toch? Je mag alleen niet liegen tegen je publiek. Als een merk me kleren opstuurt en ik vind ze niks, dan ga ik ze niet dragen. Maar als een merk dat ik graag draag me zomaar kleren opstuurt, dan is dat natuurlijk een andere zaak. En ik hou nu eenmaal van een paar Parijse merken (lacht).»

HUMO Je gevoel voor humor, heb je dat van je moeder?

Angèle «Van mijn beide ouders. Ils sont fous (lacht). Roméo en ik hebben een coole opvoeding gehad – er was altijd muziek thuis. Maar denk nu ook niet dat ons gezin altijd maar gelukkig aan het zingen was, enkel omdat mama comédienne is en papa muziek maakt. Sommige mensen denken dat wij in ‘The Sound of Music’ leefden, dat mijn vader ons ’s ochtends wakker kwam zingen met z’n gitaar op schoot (lacht). We waren een gezin als alle andere – meningsverschillen inbegrepen. Humor is haar beroep, dus mijn moeder heeft me vaak doen lachen, maar verder is ze een gewone moeder.

»Onze ouders namen ons wél vaak mee naar concerten en comedyshows, het was een plezierig leven. En ik doe de dingen ook met plezier, ik wil me zoveel mogelijk amuseren in dit leven. In mijn muziek kan ik ook veel humor kwijt.»

HUMO Je bent wel minder rebels dan je broer.

Angèle «Ik heb mezelf altijd meer een nerd gevonden. Ik was zeker niet de beste van de klas, maar ik deed mijn best op school. En ik geloofde er als kind heel erg in dat je niet mocht stelen, niet mocht liegen en zo – ik was banger dan Roméo. Wijzer wellicht. Mijn broer is veel impulsiever, nog altijd. Ik denk goed na voor ik een volgende stap zet, Roméo niet: hij springt en ziet daarna wel. Al weet ik intussen dat je af en toe moet durven springen, al lijkt het water nog zo koud.

»Ik was bijvoorbeeld bang om die tournee te doen met Damso (met optredens in onder meer Vorst Nationaal en in L’Olympia in Parijs, red.). Ik doe geen hiphop, ik ben een meisje dat pop brengt. Zo heb ik het Damso-publiek ook iedere avond begroet: als mezelf. Ik heb niet geprobeerd om een stoere hiphopchick te zijn. Maar de fans van Damso komen natuurlijk wél om te feesten, en dat had ik niet meteen door. Ik was een beetje houterig, als een schooljuf voor de klas. De volgende avond maakte ik er wél een energieke show van, met meer feest. Ik was een ervaring rijker.»

HUMO ‘Women need more sleep than men because fighting the patriarchy is exhausting’ luidt de tekst op een T-shirt waarin je hebt geposeerd. Hoeveel sérieux zit er in die humor?

Angèle «Op Instagram promoot ik mijn muziek, op Facebook deel ik interessante artikels en video’s met mijn vrienden. Artikels uit Causette, bijvoorbeeld, een Frans feministisch tijdschrift dat ik heel graag lees. Er circuleert veel nepnieuws, ik vind het daarom belangrijk om mezelf goed te informeren.

»Ik ben geen militante feministe, maar ik wil dat mannen en vrouwen gelijke rechten hebben, dat vrouwen gerespecteerd worden. Ik deel graag dingen die mensen aan het denken zetten. Zoals gisteren nog een filmpje van een meisje dat op straat jongens aanspreekt zoals vrouwen vaak worden nageroepen – met ‘mooi kontje’, bijvoorbeeld.»

HUMO Je werkt aan een plaat. Geloof jij als Instagram-queen nog in dat ouderwetse muziekformaat?

Angèle «Ja, soms zit ik te skippen, te shuffelen en te streamen en luister ik naar losse nummers, maar dan komt er altijd weer een moment dat ik bijvoorbeeld heel ‘Back to Black’ van Amy Winehouse wil beluisteren. Ik geloof ook dat ‘de plaat’ als object weer in de mode zal raken.»

HUMO Je vriend zit hier een tafeltje verder van ons, met je manager. Kun je goed over de liefde schrijven als je gelukkig bent? ‘Back to Black’ is doordrenkt van de pijn.

Angèle «Amy Winehouse, dat was de totale amoureuze wanhoop, hè. Ik heb nog een heel leven voor me, nog veel ervaringen die op me wachten. Maar de liefdesliedjes die ik al heb geschreven, zijn wel gebaseerd op eigen ervaringen – ze zijn écht.

»Mijn vriend is danser: hij begrijpt wat er gebeurt als ik op tournee vertrek. Touren, clips draaien, nummers schrijven: het maakt me allemaal dolgelukkig, maar ik besef ook dat het goed is dat mijn lief, mijn vrienden en mijn familie er zijn.

»De songs van Amy Winehouse waren fenomenaal, ik ken niemand die beter was dan zij, maar het is ook triest hoe ze gestorven is. Daar herken ik me totaal niet in: ik ben geen zelfdestructief type.»

undefined

'Mijn broer Roméo (Elvis, de Brusselse rapper) en ik zijn opgegroeid in een echte familiebuurt, heel beschermd'

HUMO Nooit drugs geprobeerd?

Angèle «Op mijn 16de heb ik eens een joint gerookt, en ik kreeg meteen een paniekaanval. Van drugs blijf ik af. Zelfs alcohol zegt me niks meer. Vroeger dronk ik weleens iets, maar dat is ook al lang geleden.»

HUMO Wat is jouw verklaring voor het succes van de Brusselse hiphop in 2017? Zwangere Guy stond op ieder festivalpodium, Damso is nog niet populair in Vlaanderen, maar wel in Frankrijk. Ook de Franstalige Brusselaars Caballero & JeanJass raakten nog niet over de taalgrens, maar je broer duidelijk wél.

Angèle «Ik zie vooral veel steun, samenwerking en uitwisseling bij hiphoppers hier. Ik denk ook dat de situatie helemaal anders is dan vroeger: hiphop zit niet meer in een getto, letterlijk en figuurlijk.

»Dankzij de sociale media kan een rapper met één clip een massa mensen bereiken. Het zijn interessante tijden, er wordt op een volledig andere manier muziek gemaakt, onafhankelijk van de grote platenfirma’s, très do it yourself. Het is allemaal heel eerlijk.»

HUMO Een beetje amateursocioloog zou in die Brusselse hiphopboom een reactie zien op de kilte na de aanslagen van 22 maart 2016: hier zijn we dan, luister naar ons.

Angèle «Misschien. Dat is ook wat ik las over Parijs: dat mensen er net méér uitgaan, als tegenreactie. Linkebeek, waar Roméo en ik zijn opgegroeid, was een echte familiebuurt. We zijn er heel beschermd opgegroeid. Ik woon nu in Sint-Gillis. Ik heb niet de indruk dat er iets veranderd is. In de maanden na de aanslagen in Brussel en Zaventem heerste een erg sombere sfeer in de straten. Maar het leven gaat door. Ik voel me hier veilig. Of toch niet minder onveilig dan in een andere stad. Ik ben vaak genoeg in Parijs om te weten dat die stad drukker en vermoeiender is dan Brussel. Als ik hier terugkom, overvalt me telkens een diepe rust: hier is er tenminste plaats.»