Apocalypto

Oké, Mel Gibson is een dronkaard, een hoerenloper, een antisemiet, en een vrouwenhater (toen Gibson vorig jaar in Malibu in de boeien werd geslagen, bedacht hij de vrouwelijke flik die hem naar zijn cel begeleidde prompt met het koosnaampje 'Sugartits'). Maar hij is ook een geweldige cineast.

Gibson heeft met 'Apocalypto' een weergaloze, in het Mexicaanse regenwoud opgenomen avonturenfilm gemaakt die ons meeneemt naar het eeuwenoude rijk van de Maya's. Gibsons kijk op de Maya-cultuur is evenwel een stuk minder zonnig dan die van Hergé (zie 'Kuifje en de Zonnetempel'). De afstammelingen van de Maya's hebben 'Apocalypto' zelfs ronduit racistisch genoemd: volgens hen schildert Gibson de Maya-priesters onterecht af als bloeddorstige maniakken die tijdens wrede offerrituelen graag met uitgerukte harten spelen (dat Gibson er een soort pervers genoegen in schept om folterpraktijken te filmen, wisten we natuurlijk al van 'Braveheart' en 'The Passion of the Christ'). Of Mel inderdaad een loopje met de feiten neemt, en of er nu écht parallellen vallen te trekken tussen de ondergang van de Maya's en de huidige toestand in de wereld (Gibson: 'Ook Bush speelt met menselijke offers') laten we hier in het midden, maar dat u 'Apocalypto' gezien moet hebben staat vast. Wanneer de jonge indiaan Jaguar Paw (rond hem draait het allemaal) de aan paniek en chaos ten prooi gevallen Maya-metropool binnentreedt - Gibson maakte geen gebruik van digitale effecten, maar liet de stad volledig nabouwen - heb je echt het gevoel dat het verleden voor je ogen tot leven komt: cinema op z'n puurst. En vlak daarna gooit Gibson zijn film in een nóg hogere versnelling en tuimelen we in een adembenemende, fantastisch in beeld gezette jungle-achtervolging (Slangen! Jaguars! Drijfzand! Kolkende watervallen!) die minstens even opwindend is als de proloog van 'Raiders of the Lost Ark'. Wist u overigens dat u met behulp van één boomblad, één boomkikker en drie spiesjes een dodelijk wapen kunt fabriceren? Jaja, 'Apocalypto' is nog leerzaam ook!