Armin Pohl, de specialeffects-goeroe van 'Game of Thrones': 'Je hebt geen computeranimatie en artificiële intelligentie nodig om leugens te verspreiden, maar het helpt'

Armin Pohl is CEO van Mackevision, dat in 2014 een Emmy won voor de visuele effecten van ‘Game of Thrones’. Hij is in september één van de sprekers op het technologie-event SuperNova in Antwerpen, maar vandaag werpt hij in Humo al licht op de toekomst van digitale animatie. ‘Als je een film van vandaag zou tonen aan het publiek van tachtig jaar geleden, vallen er doden. Van de schrik.’

'Je hebt geen computeranimatie en artificiële intelligentie nodig om leugens te verspreiden, maar het helpt'

HUMO Waaraan hebben jullie die Emmy te danken?

Armin Pohl «Aan ons werk, natuurlijk: dat was outstanding (lacht). Maar het helpt dat je mag meewerken aan het juiste programma, een productie met een groot budget waaraan alles premium is. Als de visuele effecten fantastisch zijn en de rest troep, kun je fluiten naar zo’n award. Wij passen sowieso voor lowcostopdrachten. We maken al vijftien jaar 3D-animaties voor Mercedes-Benz, Audi en Porsche, veeleisende klanten die tevreden zijn over ons werk. Toen we een vijftal jaar geleden een entertainmentafdeling wilden oprichten, hebben we de lat even hoog gelegd. Maar je kunt natuurlijk niet gewoon de telefoon opnemen, het nummer van HBO draaien en zeggen: ‘Hoi, we willen jullie visuele effecten doen.’ Om te mogen meewerken aan een productie als ‘Game of Thrones’ moet je bewijzen dat je het project aankunt, nog voor je eraan begint. We hebben een aardige som geïnvesteerd, hebben de beste mensen op de markt aangeworven en zijn gesprongen: dat was een gok, maar het is goed uitgedraaid, met de Emmy als voorlopig hoogtepunt.»

HUMO Zien jullie jezelf als artiesten, of is computeranimatie toch vooral een vak van ingenieurs en wiskundigen?

Pohl «We hebben pure artiesten in dienst, maar die kunnen niet zonder de programmeurs. Als ze klagen dat het hun acht uur kost om zeewater te laten golven, bouwen onze technici software waarmee het in drie clicks kan. Deze business gaat over rekenkracht, efficiëntie en snelheid, maar het product verkoopt wel door de emotie. Je kunt zo veel state-of-the-art-technieken gebruiken als je wilt: als de kunstenaar blind is, zal het resultaat nergens op lijken. Zo simpel is het.»

HUMO De laatste decennia zijn technologieën ontwikkeld om water, menselijke huid en zelfs haar realistisch na te bootsen. Wat blijft er moeilijk?

Pohl «Zonder enige twijfel: gezichten. Het is nog altijd ongelofelijk lastig om mensen overtuigend na te bootsen. De reden daarvoor is simpel. Onze hersenen zijn miljoenen jaren getraind om gezichten te lezen: de kleinste nuances in mimiek vallen ons meteen op. Daardoor springen ook fouten – hoe klein ook, een rare blik, een schaduw die verkeerd op de huid valt – meteen in het oog.»

undefined

undefined

'In 1997 zag 'Titanic' er ver­bluffend uit. Nu zie je een miniatuurboot met wat digi­tale rook en passagiers.'

HUMO Hoe beter computeranimatie wordt, hoe erger de kleinste foutjes opvallen?

Pohl «Misschien is het ook een leerproces. Als ik nu opnieuw naar ‘Titanic’ kijk, zie ik meteen dat ze een miniatuurboot hebben gefilmd die nadien met computeranimatie is bewerkt, zodat er rook uit de schoorsteen komt en je mensen over het dek ziet wandelen. Maar in 1997 was ik verbluft. Voor mij was dat fotorealistisch. En ik was dan nog zelf bezig met computeranimatie. Vandaag zien mijn kinderen meteen het verschil: ‘Jouw bedrijf zou dat beter kunnen, papa.’ Ze zijn getraind. ‘Terminator 2’ was ook zo’n mijlpaal. Ik was indertijd geschokt door de scènes met de politieman die uit vloeibaar metaal was opgetrokken. Als je de film vandaag opnieuw bekijkt, valt op hoe stroef die figuur beweegt, wat je indertijd níét zag. Het is een constant leerproces, we wennen voortdurend aan de nieuwe technieken. En dan heb ik het niet alleen over computeranimatie. Een actiefilm zoals ‘Bullet’ werd indertijd adembenemend snel gevonden, vandaag vinden kinderen die film slaapverwekkend traag. De manier van monteren is compleet veranderd.»

HUMO Recente sciencefictionfilms – denk: ‘Transformers’ – zijn gewoonweg te snel gemonteerd voor mij.

Pohl «Hoe oud ben jij? Veertig? Dan ben je tijdens de jaren 80 opgeleid qua film, en toen waren films en storytelling helemaal anders. Als jonge mensen vandaag naar ‘Jaws’ kijken, zetten ze de film niet op pauze wanneer ze een drankje gaan halen: ‘Als ik terugkom, zullen ze nog altijd met dat ding in het water aan het vechten zijn.’ Zij zijn de Marvel-films gewoon, ‘The Avengers’, de recente ‘Spider Man.’ De manier waarop die films een verhaal vertellen, is compleet anders dan hoe de oude ‘King Kong’ dat deed. Toen doken de toeschouwers bij de eerste vertoningen achter hun stoel van de schrik: ‘Als die aap uit het scherm geraakt, eet die mij op!’ Terwijl dat beest niet meer was dan een donker vlekje dat op een witte toren tegen een donkergrijze lucht naar boven kroop. Mensen moesten nog leren dat het gewoon bewegend beeld was. Nu is het allemaal veel realistischer, maar niemand denkt nog dat Captain America hem zal aanvallen. Ik ben er zeker van dat er doden zouden vallen als je de films van vandaag zou kunnen tonen aan het publiek van tachtig jaar geleden.»

undefined

undefined

HUMO Dat computeranimatie zo waarheidsgetrouw wordt, houdt ook risico’s in. Het kan gebruikt worden om beeldmateriaal te vervalsen en mensen te laten doen en zeggen wat je wilt. Er circuleert al een vals interview met Julian Assange op het internet: next level fake news.

Pohl «Ik kan alleen maar zeggen dat het technisch perfect mogelijk is. Wij zullen het nooit doen, zeker als het politieke boodschappen betreft. In fictie kan het wel. Als een actrice of acteur niet naakt wil gaan, is het nu al gebruikelijk om een body double te gebruiken en het gezicht achteraf te vervangen. Geen enkel bedrijf met een goede reputatie zou zoiets doen voor journalistiek werk, maar helaas zijn er malafide lui – in landen die ik niet nader zal noemen – die beelden vervalsen om de perceptie van de realiteit te vervormen. Je kunt eender wie eender wat laten zeggen. We kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is dat je je bronnen verifieert. Wees voorzichtig met informatie, alles is mogelijk.

»Aan de andere kant is dat soort manipulatie zo oud als de straat. Als een fotograaf zijn camera vastpakt, een invalshoek kiest, inzoomt en afdrukt, dan manipuleert hij óók. Of wat met een demonstratie waar vijfhonderdduizend mensen vreedzaam betogen, op twee eikels na, die vechtend op de voorpagina van de krant belanden: ‘Veldslag.’ Het is een leugen, maar het gebeurt al sinds het begin der tijden. Je hebt geen computeranimatie en artificiële intelligentie nodig om de werkelijkheid te verdraaien, maar het helpt (lacht).»