'Arrivederci Humo'
Daarnet, een slordige 36 jaar geleden, was ik nog iemand anders: een toneelspeler die genoeg had van het theater – sindsdien weet ik dat sommige liefdes bijna van de ene dag op de andere verkwijnen.
Het was in die tijd dat ik me nog meer dan vandaag afvroeg waar ik goed in was of zou kúnnen zijn. De kosmos galmde iets ongearticuleerds terug, maar een helder antwoord bleef uit. In een illusieloze stemming deed ik mee aan een soort wedstrijd in Humo, het weekblad waarin ik van jongs af aan opwindender, zelfs vrolijker tijden had zien aankomen, op de vleugels van rock-’n-roll dan nog wel.
De opdracht van die wedstrijd luidde: ‘Schrijf over een vrije radio.’ Schrijven was al halfweg mijn middelbareschooltijd een vertrouwde tijdsbesteding, waar ik niet dik over deed. Ik schreef niet zozeer met literaire ambitie, als wel om zwart op wit mijn gedachten te kunnen lezen. Ik schreef ook puur om het taalspel en de onderliggende syncopische ritmes van mijn tikmachine. Schrijven was vooral oefenen in schrijven, en zo zie ik het nog steeds.
Guy Mortier zag enig perspectief in mijn stukje over een vrije radio, en het duurde waarlijk niet lang meer of ik trad op een gloriedag toe tot de befaamde TTT-redactie. Omdat hij me indertijd uit talloos veel miljoenen heeft uitverkozen, zal ik Guy levenslang dankbaar blijven. Het zou me niet verbazen dat hij ook een talentscout zonder weerga was.
Ik was altijd al liever een weekbladschrijver bij Humo dan een journalist, al heeft de ene categorie de andere nooit helemaal uitgesloten. Voor het overige meen ik hard gewerkt te hebben voor onderhavig prachtblad, maar vele jaren lang spelenderwijs. Als ik er in een verloren ogenblik al een principetje op na zou houden, dan is het wel dat een beroepsbezigheid nooit in arbeid mag ontaarden.
Humo was een grote hartstocht in mijn leven.
Intussen klinkt de pauzemuziek al op, onweerstaanbaar als sirenenzang. Tijd om me met overgave aan de edele kunst van het plaatsmaken te wijden.
Het heeft er alle schijn van dat u, die ik niet ken, een uitgelezen lezersschare was.
Rudy Vandendaele
