Asher Roth - Asleep in the Bread Aisle
Als blanke rapper met een stijl die van voor naar achter en van links naar rechts schatplichtig is aan die van Eminem een plaat uitbrengen in de maand dat je Grote Voorbeeld zijn comeback maakt: het lijkt nog dommer dan als witscheet in South Central een bende brothers begroeten met de woorden 'Yo mama's so fat, when she wears a Malcolm X-shirt helicopters land on her'.
Edoch, de 23-jarige Asher Roth komt ermee weg dankzij radiohit 'I Love College', een onweerstaanbare lofzang op het studentenleven die ons in de file, achter het stuur, al meermaals noopte tot het slappen van een imaginaire booty.
Openers 'Lark on My Go-Kart' en 'Blunt Cruisin'' tappen uit hetzelfde vaatje: feesten, zuipen, blowen, milf hunting en ander 'Jackass'-jolijt. Weinig geïnspireerde beats - er zit nu eenmaal geen Dr. Dre achter, zoals bij die andere bleekneus - maar de flow zit goed en het gaat er in de eerste helft alleen maar op vooruit. 'La Di Da', en vooral 'Be by Myself' (met Cee-Lo van Gnarls Barkley) en 'She Don't Want a Man' (met het kleppertje Keri Hilson) zijn bijvoorbeeld prima partyplakjes.
Maar dan vindt Ash het nodig om in 't eigen hert te kijken, een ode aan zijn pa te brengen en de armoede in de VS aan te klagen met spits bedoelde truut als 'If we go hungry in our own country, I wonder what it's like living in Hungary'. 'Ambiancemaker, blijf bij je leest,' zuchten wij dan. Je vraagt Sergio toch ook niet om Proust te citeren?
Zeggen dat Asher Roth een Studio 100-versie is van Eminem is overdreven: de jongen heeft een handvol sterke songs en weet ze knap te brengen. Maar of dat op 20 augustus zal volstaan om de Pukkelpop-posse plat te spelen?
