Astrid Stockman: ‘Ik heb mijn crush op Wesley Sonck jarenlang verborgen gehouden’

‘Nooit in mijn leven ben ik gelukkiger geweest dan nu,’ zegt sopraan Astrid Stockman, die de voorbije drie weken iedere avond een zelfgekozen liedje mocht komen zingen aan de blinkende vleugel van ‘Vive la vie’. Toch jammer dat er in het leven altijd wel iets kleins en zoemends is om het paradijselijke geluk bruusk te komen verstoren.

ASTRID STOCKMAN «Zes maanden per jaar, in de zomer nog het meest van al, word ik ’s nachts in mijn appartementje geteisterd door agressieve muggen. Sinds kort slaap ik onder een klamboetent, maar zelfs dat lijkt niet te helpen: de hele nacht lang blijven ze me belegeren, alsof ze nooit genoeg van me kunnen krijgen. En ik weet niet welke soort het is die hier in Antwerpen rondvliegt, maar je krijgt er gigantische bulten van, die echt zeer doen. Hatelijk! Normaal gesproken ben ik niet iemand die snel een hekel krijgt aan iets of iemand, maar die muggen zijn daar toch maar mooi in geslaagd.»

HUMO Ergeren je naasten zich ook weleens aan jou?

STOCKMAN «Zeker wel, ja. Vooral wanneer ze naast me in de auto zitten als ik aan het rijden ben. Ik verander dan namelijk in een roepend, tierend en vloekend monster: iedere keer wanneer iemand het waagt om zijn richtingaanwijzers niet te gebruiken of rechts in te halen, komt het er allemaal tegelijk uit. Ik schaam me altijd diep wanneer ik op die momenten de blik zie in de ogen van mijn bijrijder: ‘Help, wat gebeurt hier?’ Maar het is sterker dan mezelf. Létterlijk, bedoel ik: dat heb ik gemerkt toen ik een tijdlang met een hartslagmeter rondliep en vaststelde dat mijn hartslag al de hoogte in ging wanneer ik mijn sleutel in het contact stak.»

HUMO Hoe stel je je het aards paradijs voor?

STOCKMAN «Heel concreet: als een pauze tijdens één van mijn fietstochtjes – ik koers nogal graag. ’t Is mooi weer, ik zit ergens langs het water en er staat muziek van Taylor Swift op. Er zijn drie puppy’s die ik alle drie mag aaien, mijn vrienden zijn er toevallig ook allemaal, en iemand komt ons een schotel brengen met een selectie van fijne kazen. Hou jij ook van kaas?»

HUMO Zeer.

STOCKMAN «Het schijnt dat kaas superverslavend is, wist je dat? Een vriendin van me, ook een kaasfanaat, stuurde me een tijdje terug een link naar een artikel waarin dat haarfijn werd uitgelegd. Hier, ik heb het: ‘Contains opiates that have similar addictive properties to hard drugs like heroin.’ Heroïne!»

HUMO Welke wijn mag er bij die selectie van fijne kazen geschonken worden?

STOCKMAN «Ik drink zelden of nooit alcohol, omdat het je uitput en de stembanden dehydrateert. Maar onlangs heb ik een drankje ontdekt waar ik in geen tijd verslingerd aan ben geraakt: gimber, een non-alcoholisch gemberconcentraat dat je aanlengt met water. Za-lig. Nu, een goeie zwarte koffie kan me ook bekoren. En hooguit twee keer per jaar geniet ik intens van een gin-tonic.»

HUMO Wat bezorgt je het meest intense lichamelijke genot?

STOCKMAN «Ik ben al niet meer geweest sinds het begin van de lockdown, maar anders ga ik hier in Antwerpen elke maand naar een massagesalon om me een uur lang te laten martelen door kleine, pezige, Aziatische vrouwen. Op het moment zelf denk ik vaak: wat ís dit? Ze porren hun ellebogen tussen je schouderbladen, gaan met hun volle gewicht op je rug zitten en trekken je ledematen nog net niet van je romp. Maar achteraf voel ik me telkens als herboren. Die vrouwen zijn de voorbije jaren al zo vaak mijn reddende engelen geweest: al de stress die m’n lijf in een maand heeft op geslagen, weten zij er in een sessie van een uur helemaal uit te werken.»

HUMO Wat is jouw idee van de hel op aarde?

STOCKMAN «Gisterenavond, op de terugweg van een op name van ‘Vive la vie’, moest het verkeer een tijdlang over twee versmalde rijstroken. Ik reed met mijn piepkleine autootje op de linkerrijstrook, met aan de ene kant een betonnen afzetting en aan de andere kant een gigantische vrachtwagen die telkens iets over de lijn kwam. Ik dacht: stel je voor dat ik dit in een oneindige loop zou moeten doen, dat zou toch het ergste zijn wat je kunt meemaken? Je weet hoe opgefokt ik sowieso al ben in een auto, dus je kunt je voorstellen wat het moet geven in zo’n horrorsituatie. Ik voelde: dit mag echt niet lang duren of ik word gek.»

HUMO Hoog tijd voor wat geestelijke verlichting.

STOCKMAN «Dit klinkt vast dwaas, maar geestelijke verlichting haal ik de laatste tijd vooral uit tectonics.»

HUMO Come again?

STOCKMAN «Ik heb lang sudoku’s gemaakt, maar nu heb ik de tectonic leren kennen, een variant erop. Ik begin er bijna al mijn dagen mee: ’t is het eerste dat ik doe wanneer ik mijn krant opensla. En iedere keer wanneer ik er weer eens eentje tot een goed einde heb gebracht, ben ik apetrots op mezelf.»

HUMO Lees je graag?

STOCKMAN «Ja, maar het probleem is dat ik altijd in meerdere boeken tegelijk aan het lezen ben – op dit moment zijn dat de biografieën van Beethoven, Michelle Obama en ex-Walt Disney-CEO Robert Iger – en dat er op die manier niks vooruitgaat. Vandaar dat ik nog het liefst poëzie lees: Jotie T’Hooft, of Herman de Coninck, of Hendrik Marsman. Wat me fascineert aan Marsman, is dat hij in één van zijn gedichten, ‘De overtocht’, zijn eigen dood heeft voorspeld: hij is gestorven op zee toen zijn schip aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd getorpedeerd door een U-boot. Puur toeval wellicht, maar wel een merkwaardig toeval. Een beetje zoals John Denver met zijn nummer ‘Leaving on a Jet Plane’.»

HUMO Ben je een kunstliefhebber?

STOCKMAN «Ja. Al ben ik daar niet zo’n avonturier in, in die zin dat ik vooral door de bekende werken geraakt word: de ‘Guernica’ van Picasso, de ‘Waterlelies’ van Monet, ‘Saturnus verslindt zijn zoon’ van Goya. Al was ik ook erg onder de indruk toen ik Goya’s ‘De hond’ voor het eerst zag: een levensgroot geel-bruin vlak, met links onderaan een hondenkopje dat omhoog kijkt, alsof hij zijn baasje kwijt is. De eenzaamheid van dat schattige beestje in dat veel te grote schilderij ontroert me.»

HUMO Eerst die drie puppy’s, nu een eenzaam hondje: er tekent zich een patroon af.

STOCKMAN «Altijd als ik op straat een hond zie passeren, moet ik me inhouden om aan het baasje te vragen of ik hem niet mag aaien. Ik vind honden fantastisch, en ik betreur het ten zeerste dat ik er zelf geen kan houden, omdat ik door mijn job te weinig thuis ben. Ik weet nu al: na mijn carrière ga ik heel hard drinken en heel veel honden in huis halen (lacht).»

HUMO Je komt toch geen liefde tekort, Astrid?

STOCKMAN «O, nee hoor. Ik heb al best lang een vriend – we hebben een latrelatie.»

HUMO Voor ik het vergeet te vragen: wat heb jij met Taylor Swift?

STOCKMAN «Taylor Swift is me ooit zo’n beetje opgedrongen door een vriendin die er helemaal gek van was. Aanvankelijk dacht ik: waar kom jij nu mee af? Maar niet veel later coverde Ryan Adams – op dat moment nog totaal onbesproken – een volledige plaat van haar, ‘1989’. Dat was mijn toegangspoort: ik heb eerst de plaat van Ryan Adams grijsgedraaid en daarna het origineel. Sindsdien blijf ik Taylor Swift zo’n beetje volgen, en zet ik haar muziek graag op in de auto, om eens helemaal los te gaan. Op die momenten ben ik wél ontspannen in het verkeer.»

HUMO Doet er me aan denken: vorige zomer koos Nico Dijkshoorn Taylor Swift uit als zijn favoriete onenightstand.

STOCKMAN «Ik heb nog nooit van die man gehoord, maar hij is nu al míjn favoriete onenightstand (lacht).»

HUMO Hij zal het graag horen.

STOCKMAN (tokkelt op haar smartphone) «Hmm, niet echt de knapste man ter wereld, wel? Maar da’s niet erg, ik val zelden op looks. Humor en intelligentie: dat doet ’t hem altijd weer bij mij – het beste voorspel is in mijn ogen een goed gesprek.»

HUMO Met wie zou je weleens een goed gesprek willen voeren?

STOCKMAN «Met Tom Waes. Ik ken hem niet persoonlijk, maar ik vermoed dat ik met hem wel fijn zou kunnen babbelen.»

HUMO Ik dacht dat jij niet op looks viel?

STOCKMAN «Klopt.»

HUMO De meeste vrouwen vinden Tom Waes een knappe man.

STOCKMAN «Is dat zo? Ik heb dat dus nooit door, hè. Als vriendinnen vroeger over deze of gene zeiden dat het een knappe gast was, viel ik telkens uit de lucht. Om maar te zeggen: als tiener had ik een crush op Wesley Sonck (lacht). Ik heb dat jarenlang verborgen gehouden, omdat het toch een behoorlijke guilty pleasure was. Maar onlangs heb ik hem een paar keer bezig gehoord in ‘De Container Cup’, en dacht ik: die Wesley is eigenlijk nog best grappig. Dus voilà, iedereen mag het weten: ik ben ooit behoorlijk verkikkerd geweest op Wesley Sonck. Eigenlijk zou ik er eens een lied over moeten zingen.»