Aurora op Rock Werchter 2019: een vuist maken voor weirdos

Stond ik drie jaar geleden niet al in deze tent, vroeg Aurora zich af in KluB C. Zeker, en wedden dat dit liefdeskind van Robyn en Florence Welch volgende keer op de Main Stage mag? Al hopen we wel dat haar songs tegen dan haar attitude en power hebben bijgebeend.

Wonderlijk: klonk Aurora (familienaam: Aksnes) als een powerhouse wanneer ze zong, dan bleek de 23-jarige Noorse een schattig dotje wanneer ze het publiek toesprak. Die paradox – noem het ‘tengere kracht’ – zat ook in ‘Queendom’, haar sleutelsong. “The underdogs are my lions / The silent ones are my choir / The women will be my soldiers”, zong ze strijdvaardig en ook in het massaal meegezongen ‘Warrior’ maakte ze een vuist in naam van haar fans.

Alleen: juist die nummers deden veel gladder aan dan haar lyrics verdienden. Zie ook: ‘Churchyard’ (kent iemand het eurosongnummer ‘Wild Dances’ van Ruslana nog?) en ‘Running with Wolves’, dat met zijn eindeloos herhaalde refrein en opgepompte gitaarsolo nadrukkelijk stoer wilde zijn, maar bleef hangen in een wat amechtige attitude.

Als Aurora de mainstream wil verleggen – en daar lijkt het toch op –, dan mag ook haar muziek af en toe zo scheef zijn als haar asymmetrische kapsel. Liepen voldoende uit de pas om wél op te vallen: opener ‘The River’ (Kate Bush op een beat), ‘All Is Soft Inside’ (stuwende pop die klonk alsof The Machine van Florence een eigen plek in de spots opeiste) en ‘Bottles’, waarin Aurora woest met zichzelf danste als Robyn die last heeft van een kwaaie dronk.

Over het algemeen gold bij Aurora: hoe meer ze haar sound scherpte aan The Knife, hoe spannender ze voor de dag kwam. Zo paarde ‘Apple Tree’ aardedonkere r&b aan een afgrondelijk diepe bas, en was de ecologische hymne ‘The Seed’ met zijn “you cannot eat money”-refrein – nota bene in KluB C – een welgemikte trap tegen de enkels van het establishment. Kyra, Anuna en Greta, als jullie nog een anthem zoeken, check eens bij Aurora.

Voor slotsong ‘Daydreamer’ – over het volgen van grote dromen – smeet de Noorse haar microfoon aan de kant om uitbundig te dansen terwijl haar band de set uitgeleide deed. Het beeld was duidelijk: Aurora leeft háár droom. We zijn dus benieuwd naar haar volgende stappen – al was het ook maar om te weten te komen wat die gigantische zilveren strandbal daar nu eigenlijk op het podium deed.