Away from Her
Sarah Polley, de bevallige Canadese actrice uit 'The Sweet Hereafter' en 'My Life without Me', had een droom: een langspeelfilm regisseren.
Na enkele jaren proefdraaien in het kortfilmcircuit heeft haar eerste uur nu eindelijk geslagen: haar op een kortverhaal van Alice Munro gebaseerde debuut 'Away from Her' is charmant, teder, hartveroverend en uiterst fragiel - een beetje als Polley zelf, quoi.
Ze richt haar camera op Grant en Fiona, twee mooie zestigplussers die na een woelig huwelijk ogenschijnlijk een emotionele status-quo hebben bereikt. Maar de etiketten op de keukenkasten ('borden', 'bestek') verraden dat Fiona aan alzheimer lijdt - weliswaar nog niet ernstig, maar toch: haar geheugen is als een huis waaruit de bewoners één voor één onherroepelijk wegtrekken.
'Away from Her' gaat dus over oude mensen, maar wees gerust, we zijn hier drie continenten verwijderd van de bejaardenextravaganza van Lieven Debrauwer. De film gaat overigens niet zozeer over alzheimer als wel over die wispelturige hellehond genaamd Liefde. De vorstelijke vertolkingen van Julie Christie en Gordon Pinsent, de gracieuze fotografie en de waarachtigheid waarmee Polley de gevoelige gebeurtenissen in het rusthuis in beeld brengt blijven nog lang aan je ribben plakken.
Ja, 'Away from Her' is af en toe een beetje sentimenteel. Maar wat voelden wij daar 110 minuten lang op borsthoogte trillen: het mobieltje in onze binnenzak, of toch ons hart?
