Bart De Wever, Daniella Somers, Pieter Embrechts en Adriaan Van den Hoof stonden oog in oog met een inbreker

Wie er ooit het slachtoffer van geweest is, weet dat een inbraak niet in je koude kleren gaat zitten. Omdat de dieven met je duurste of meest dierbare bezittingen aan de haal zijn gegaan, maar vooral omdat ze je met een uiterst onbehaaglijk gevoel hebben opgezadeld: je voelt je niet langer veilig in je eigen huis als je weet dat wildvreemden aan je persoonlijke spulletjes hebben gezeten.

Maar nóg traumatischer is het om oog in oog te staan met een inbreker: een ervaring die de meeste mensen hun leven lang niet meer vergeten. Wij zochten vier bekende Vlamingen op die het konden navertellen.

De verhalen van Bart De Wever, Daniella Somers en Pieter Embrechts leest u in Humo 3601 van dinsdag 8 september.

Adriaan Van den Hoof: 'Dag vreemde man'

Acht jaar geleden betrapte acteur en tv-presentator Adriaan Van den Hoof een inbreker op heterdaad in zijn Antwerpse appartement.

Adriaan Van den Hoof «Ik kwam in de late middag thuis en merkte dat mijn voordeur openstond. Binnen zag ik dat mijn dekbedovertrek in de living op de grond was gelegd. Op die overtrek lagen mijn computer, wat kleren en schoenen, een paar keukentoestellen en mijn videorecorder, allemaal op een grote hoop.

»Ik keek opzij, en daar stond een vreemde magere man met een petje, met mijn televisie in zijn armen. Het duurde even voor ik besefte wat er aan de hand was, en van die paar seconden maakte hij gebruik om mijn tv neer te zetten, iets te roepen in een vreemde taal en vervolgens langs mij heen te schieten, de gang in. Ik begon zelf keihard te roepen en rende onmiddellijk achter hem aan. Op de trap had ik hem bijna te pakken, maar hij duwde mij weg, waardoor ik viel.

»Op straat zag ik hem nog net in een witte bestelwagen stappen en wegrijden. Ik heb onmiddellijk de politie gebeld en de nummerplaat doorgegeven. Ondertussen, terwijl ik daar wat verweesd op straat stond te telefoneren, kwam Jan Eelen aangewandeld, met wie ik had afgesproken. Precies op dat moment reed die witte bestelwagen opnieuw voorbij en zag ik dat ik de eerste keer één cijfer verkeerd had gezien. Dat heb ik nog aan de politie gemeld, en daarna ben ik met Jan naar boven gegaan.

»Daar bleek pas wat een ravage die kerel had aangericht. Alle kasten waren omvergesmeten, alle lades lagen op de grond, de matrassen waren van mijn bed gehaald, niet één ding stond of lag nog op zijn plaats... Zijn modus operandi was heel simpel: hij spreidde een deken of dekbedovertrek uit op de vloer, legde daar alle spullen op die hij wou meenemen, en versjouwde die hele handel vervolgens naar zijn bestelwagen. Op het moment dat ik thuiskwam, had hij al drie of vier ladingen naar zijn bestelwagen gebracht. Als ik hem niet had betrapt, had hij waarschijnlijk mijn hele appartement leeggehaald.»

Adriaan Van den Hoof: 'Dag vreemde man' (vervolg)

Adriaan Van den Hoof «Ik heb samen met Jan de grootste rommel opgeruimd en een eerste inventaris opgemaakt van wat er verdwenen was. Dat was een onwaarschijnlijke lijst: twee computers, een hele verzameling video's en cd's, boeken, kleren, schoenen, gezelschapsspellen, keukentoestellen, verlengkabels, een deel van mijn stereo-installatie, zelfs een stapel oude Humo's. Die kerel moet al een uur bezig zijn geweest. Mijn onderburen waren niet thuis, anders was er zeker iemand op het kabaal afgekomen.

»Toen we alles een beetje hadden opgeruimd, zijn Jan en ik iets gaan drinken op een terrasje achter de hoek. Terwijl we daar zaten reed er een politiecombi voorbij, en ik weet nog dat ik tegen Jan zei: 'Ze hebben hem! Dat willen ze mij komen vertellen.' Vijf minuten later stopte de combi bij ons terras, een agent stapte uit en vroeg: 'Meneer Van den Hoof?' Ze waren bij mij thuis geweest, en mijn buren hadden gezegd waar ik zat. De agent zei dat ze de bestelwagen hadden opgespoord in Deurne, en dat mijn spullen terecht waren.

»Ik ben toen meegereden naar het politiekantoor, waar al mijn bezittingen uitgestald lagen op drie of vier tafels - op twee andere tafels lagen nog wat spullen van andere slachtoffers, die de politie ook in de bestelwagen had gevonden. Ik had alles terug, behalve één ding: de gouden pen van '10 voor Taal' die ik ooit had gewonnen.»

HUMO Hebben ze de inbreker zelf ooit gevonden?

Van den Hoof «Enkele dagen later belde de politie weer: ze hadden iemand opgepakt, en of ik even kon langskomen om hem te identificeren. Dat wou ik wel doen, maar ik wou geen rechtstreekse confrontatie. Ik vond het al erg genoeg dat die man mij in mijn appartement had gezien; ik wou niet dat hij mij een tweede keer zag. Ik was bang voor represailles. De politie heeft me dan een paar polaroids van mogelijke verdachten laten zien: ik kon de dader er meteen uitpikken. Het bleek om een Oekraïner te gaan die al een hele reeks inbraken in het Antwerpse op zijn kerfstok had.»

HUMO Welke sporen heeft de inbraak bij jou nagelaten?

Van den Hoof «Ik heb maanden met een groot gevoel van onveiligheid rondgelopen, iets wat ik daarvoor totaal niet had. Het is heel raar en beangstigend als er een wildvreemde in je huis zit: je voelt je opeens nergens meer veilig. Ik ben ook heel lang bang geweest dat hij zou terugkomen, misschien zelfs om mij te liquideren, omdat hij tenslotte door mijn toedoen was opgepakt. Ik heb ook lang met het beeld van die man in mijn hoofd rondgelopen. Ik denk dat ik hem nu nog altijd zou herkennen.

»Het is ondertussen acht jaar geleden, maar de angst voor een inbraak blijft. Ik ben ondertussen verhuisd naar Lier, waar veel minder wordt ingebroken dan in Antwerpen, maar zelfs daar ben ik niet helemaal gerust. Als ik alleen thuis ben en ik hoor een vreemd geluid, denk ik: 'Het zal toch niet weer...?' En als ik mensen hoor vertellen dat er bij hen is ingebroken, komt alles weer naar boven. Dat zal wel nooit helemaal verdwijnen, vrees ik.»

HUMO Heb je in je nieuwe huis maatregelen genomen om het inbraakrisico te verkleinen?

Van den Hoof «Ik zou graag veiligheidssloten op alle deuren en ramen laten plaatsen, ook al omdat je daar van de stad subsidies voor krijgt, maar daar wacht ik nog even mee tot we ons huis gaan verbouwen.

»Een alarmsysteem hoef ik niet. Mijn manager heeft zo'n ding: dat gaat te pas en te onpas af, als er weer eens iemand een deur heeft laten openstaan of als er een vogel tegen het raam vliegt. Hij heeft zelfs al eens in het buitenland telefoon gekregen van de politie, omdat zijn alarm al uren stond te loeien. Zonder dat er was ingebroken.»

HUMO Hoe denk je dat je zult reageren als je opnieuw oog in oog komt te staan met een inbreker?

Van den Hoof «Ik zou veel rustiger blijven, denk ik. Als ik zou merken dat mijn voordeur openstond, zou ik de politie bellen en buiten op ze wachten. Dat had ik toen ook moeten doen. Paniek levert niks op, het is zelfs gevaarlijk. Voor hetzelfde geld voelt zo'n inbreker zich in het nauw gedrongen en steekt hij je neer. Ik mag er niet aan dénken.»