Bart Schols, eindelijk op de afspraak: 'Mijn loyauteit tegenover de VRT heeft een tik gekregen'
Vraag het maar aan Michel ‘The Sky Is the Limit’ Van den Brande: succes is van tegenslag naar tegenslag trekken zonder daarbij de moed te verliezen. Want ja, Bart Schols hééft diep gezeten nadat zijn interview met ex-Syriëstrijder Younes Delefortrie door zijn hoofdredactie offline werd gehaald. ‘Ik was stikkapot, extreem vermoeid en ik liep de hele tijd kwaad rond.’
'Ik dacht dat de Twitteraccount van Peter Vandermeersch gehackt was. Hij blééf maar tweeten'
HUMO Was het voorbije jaar het zwaarste uit uw professionele loopbaan?
Bart Schols «Mentaal zeker en vast. In vergelijking met televisie is radio een erg relaxte werkomgeving. Daar moet je al ver gaan om enige deining te veroorzaken.»
HUMO Tijdens de eerste aflevering na de paasvakantie tweette Rik Van Cauwelaert, columnist van De Tijd: ‘Wat is dat voor een programma #deafspraak’. Raakt u dat nog?
Schols «Neen, na de Younes-zaak neem je daar nota van en doe je weer verder. Ik begrijp alleen niet waarom je dat doet, als collega-journalist. Alsof ik bij elk artikel dat ik lees en minder goed vind, zou tweeten: ‘Wat is dat voor een artikel?’ Daar heb ik geen behoefte aan.
»Het zou totaal misplaatst zijn om na een aanslag trots te zijn op de kijkcijfers, maar we hebben er wel één keer 340.000 gehaald. Gewoonlijk zitten we in de buurt van 200.000. Dat bewijst dat het programma in zijn huidige vorm geapprecieerd wordt.»
HUMO Voor Nieuwjaar waren de kijkcijfers maar half zo hoog, terwijl de verwachtingen intergalactisch waren. ‘De afspraak’ moest Canvas redden en de Vlaamse ‘De wereld draait door’ worden.
Schols «Dat heb ik ook maar ondergaan. Het hele proces – de studio, de setting, de aanpak – was al bepaald nog voor ik wist dat ik het zou presenteren. Dat zal me niet meer overkomen. In de toekomst wil ik er vanaf het begin bij betrokken worden. Zo zou ik er heel graag publiek bij hebben; je kunt radiogesprekken zomaar niet naar televisie vertalen. En als ik luidop mag dromen, dan zou ik het op een mooie locatie doen. Humberto Tan presenteert RTL Late Night vanuit een Amsterdams hotel waar mensen binnen en buiten lopen. Vorige week ging ik naar een optreden van Scala kijken. Zij brachten een indrukwekkende totaalshow, met een geweldig lichtarrangement. De gast die daarvoor verantwoordelijk was, zei me: vandaag wil het publiek een totaalervaring. Ik dacht: misschien is dat voor een actuaprogramma niet anders.»
HUMO ‘De afspraak’ werd al na één tv-seizoen helemaal omgegooid. In plaats van één gast hebt u er nu vier tegelijk aan tafel. Moet u nu meer ceremoniemeester zijn?
Schols «Ja. Ik laat het aan anderen over om te beoordelen of ik daarin slaag, maar ik vind het alleszins ontzettend fijn om te doen.
»Veel mensen zeggen me dat ik nu meer op mijn gemak lijk, maar ik kan nog veel groeien in die rol. Zo ben ik bijvoorbeeld veel minder ernstig dan ik op tv overkom.
undefined
'Ik was stikkapot, extreem vermoeid en ik liep de hele tijd kwaad rond'
»Ik streef ernaar om in de studio gewoon te kunnen luisteren en praten, zonder nog te hoeven denken: ‘Op welke camera moet ik nu letten?’ Op de radio lukte dat luisteren aardig, waarom zou het op tv ook niet kunnen? Maar in het begin kwam er wel héél veel volk zeggen hoe ik het moest doen. Ik doe het nog maar ruim een halfjaar, dus: mag ik even?»
HUMO Uw zelfvertrouwen is de voorbije maanden niet aangetast?
Schols «Neen, maar als je plots iedereen over je heen krijgt, zijn er natuurlijk wel momenten waarop je twijfelt. Ik ben dan ook nog eens fundamenteel onzeker: ben ik wel goed genoeg? Dat heb ik in alles, maar dat is ook productief. Het houdt je scherp. Ik ben nog nooit met te veel stress of onzekerheid aan een uitzending begonnen. Het is pas achteraf dat ik denk: was het wel scherp en kritisch genoeg, en was er voldoende interactie?»
HUMO Bent u perfectionistisch?
Schols «Dat denk ik wel, ja. Zou niet iedereen dat zijn?»
HUMO Hmm.
Schols «Ik wil niet arrogant klinken, maar als je jezelf niet wilt maximaliseren, dan kom je niet op die stoel terecht. Of je zult er in elk geval niet op blijven zitten. Als je de beroepseer niet hebt om het best mogelijke programma te maken, dan moet je deze job niet doen.»
HUMO Hoe groot is de slangenkuil op de nieuwsdienst van de VRT eigenlijk?
Schols (lacht) «In alle eerlijkheid: op sommige posities vermoedelijk heel groot, op andere helemaal niet. Misschien heb ik makkelijk spreken, maar ik heb er totaal geen last van.»
HUMO Als u ‘De afspraak’ mag presenteren, zijn er toch tien anderen ontgoocheld?
Schols «Wellicht, maar ik heb er niet zelf om gevraagd. Ik was net een reis naar Australië aan het plannen. Ik had nog vijftig dagen recup en wilde er echt eens twee maanden tussenuit. Toen ik de geruchten hoorde dat men aan mij dacht, vroeg ik aan hoofdredacteur Carl Voet of ik mijn vakantie kon boeken. En hij zei: ‘Stel die plannen best nog wat uit.’»
HUMO Uw parcours lijkt tot dusver op dat van Lieven Van Gils: van de radio via de sport naar een duidingsprogramma op Canvas. De volgende stap zou een latenighttalkshow op Eén moeten zijn.
Schols «Lieven rijdt een fantastisch parcours en is een absolute topper, maar op dit moment denk ik niet: ik wil dit of dat. Ik wil nu vooral opnieuw een omgeving waarin ik in vertrouwen kan werken. En die is er sinds kort weer, hoe moeilijk het ook geweest is eind vorig jaar. Ik wil er nu alles aan doen om ‘De afspraak’ te krijgen waar ik het als programma graag zou hebben. Ik heb op de VRT ook geleerd: hoe meer je op iets hoopt, hoe minder kans dat het komt. Ik kan alleen maar mijn uiterste best doen. Daarna is het aan anderen om te beslissen wat de volgende stap is.»
Je suis Schols
HUMO Op 12 oktober had u ex-Syriëstrijder Younes Delefortrie in de studio. Wat vond u zelf van dat gesprek?
Schols «Het was zeker niet het perfecte interview. Achteraf dacht ik: ‘Waarom heb je dit en dat niet gevraagd?’ Maar dat heb je wel vaker bij interviews. Ik wilde vooral weten wanneer het bij zo’n gast fout loopt, omdat ik niet geloof dat je met een IS-gen wordt geboren. Ik weet dat ik vandaag niet zou zijn wie ik nu ben als ik na de dood van mijn moeder niet door mijn pleegouders was opgevoed (Schols’ moeder stapte uit het leven toen hij 13 was, red.). Maar dat kom je van zo’n gast niet te weten als je hem een veeg uit de pan geeft. Als hij vertelt dat hij zijn zoon naar Osama bin Laden heeft genoemd, dan wil ik weten waaróm hij dat gedaan heeft. Ik vind het waanzinnig en heb er niet het minste begrip voor, maar ik wil het wel proberen te begrijpen. Als we dat niet meer mogen, wat dan nog wel?»
'Ik heb op de VRT geleerd: hoe meer je op iets hoopt, hoe minder kans dat het komt'
HUMO Een aantal opiniemakers tweette na de uitzending dat het interview niet kritisch genoeg was. Wat dacht u toen?
Schols «Ik dacht dat de Twitteraccount van Peter Vandermeersch (hoofdredacteur NRC Handelsblad, red.) gehackt was. Hij blééf maar tweeten. Maar ik was vooral verbaasd dat zo veel mensen – ook politici van wie je verwacht dat ze verstandig zijn – blijkbaar toch nog zo veel extra uitleg nodig hadden bij wat Delefortrie zei. Ik heb achteraf wel vijfhonderd mails en berichten gekregen van mensen die schreven: ‘Wij zijn niet achterlijk. Op basis van wat hij zei, kunnen we zelf wel ons oordeel vormen.’»
HUMO De uitzending was pas afgelopen toen Björn Soenens, hoofdredacteur van ‘Het journaal’, tweette dat het niet kritisch genoeg was. Een kwartier later volgde een persbericht: het fragment werd offline gehaald. Het is toch enkel daarom dat het vervolgens een issue is geworden?
Schols «Ik betwijfel of het wel zo’n goed plan is om vandaag de dag een fragment offline te halen. Daardoor heeft het alleen maar méér geleefd. Een dag later was er ook al een tegenbeweging op gang gekomen. Gerespecteerde journalisten als Jan Segers (Het Laatste Nieuws, red.) en Walter Pauli (Knack, red.) spraken zich heel expliciet in de andere richting uit. Dat is fijn om te horen op een moment dat je aan jezelf begint te twijfelen. Enfin, het ligt achter ons: ik heb een goede babbel gehad met Luc Rademakers (algemeen hoofdredacteur nieuwsdienst, red.), en ik heb ook gesproken met Carl Voet en Björn Soenens. Het is uitgeklaard.»
HUMO Hoe verloopt zo’n babbel?
Schols «Dat ga ik intern houden. Luc is echt een heel verstandig iemand aan wie ik veel te danken heb, maar toen verschilden we fundamenteel van mening. Het gaat over people management. Over hoe je sommige dingen volgens mij niet doet. Ik kan best met kritiek leven, maar dan wel intern. Ik denk dat het ons allebei goed gedaan heeft om daar eens grondig over te praten, maar het heeft zijn tijd nodig gehad. Mijn onvoorwaardelijke loyauteit tegenover de VRT heeft toen wel even een tik gekregen.»
HUMO De volgende dag diende de nieuwsredactie na een emotionele bijeenkomst een motie van wantrouwen in tegen de hoofdredactie. Kobe Ilsen zei toen en plein public: ‘Een eigen man zet je niet voor het vuurpeloton’. Was u blij?
Schols «Ik krijg er nog altijd kippenvel van. Ik heb hem daar ook honderd keer voor bedankt. Maar er zijn nog veel collega’s die hevig tekeergegaan zijn. Ik noem ze beter niet, want dan vergeet ik er een paar. Ik ben toen bewust beneden gebleven. Men zei me daarna: ‘Dit hebben we nog nooit gezien.’ Iedereen stuurde me: ‘Je suis Schols’. Veel medewerkers dachten: ‘Ben ik het de volgende keer?’»
HUMO Is er na die opstand iets veranderd?
Schols «The proof of the pudding is in the eating. Dat zullen we bij het volgende incident dus zien, maar ik hoop dat er geen volgend incident zal zijn.»
HUMO Heeft Björn Soenens zich ondertussen geëxcuseerd voor zijn tweet?
Schols «Ja, hij heeft nadien gemaild dat hij dat vanuit zijn functie niet had mogen doen. En daarna hebben we het verder uitgepraat.»
undefined
'Als je ooit wilt begrijpen waarom die mannen zich opblazen, zul je toch moeten uitvissen waar dat vandaan komt'
HUMO In De Standaard zei u: ‘Ik ben de eerste week doorgegaan op adrenaline maar daarna ben ik thuis gecrasht.’ Wat betekent crashen?
Schols «Stikkapot zijn, extreem vermoeid – door een aantal veel te korte nachten. Toen heb ik even op automatische piloot moeten werken. Die hele periode liep ik kwaad rond. Op een avond ben ik naar huis gereden, ik ben om halftien in bed gekropen en heb twaalf uur geslapen.»
HUMO Wat heeft u het meest verbaasd?
Schols «Ik kan het niet beter samenvatten dan met de woorden van mijn zeer gewaardeerde collega Chris Van Den Abeele. Die sms’te me: ‘Mensen lijken maar niet te begrijpen dat gewoon luisteren zeer ontluisterend kan werken.’ Dat heeft ook mij verrast. Want het probleem is nu, zo veel maanden later, nog veel actueler. Als je ooit wilt begrijpen waarom die mannen zich opblazen en daarbij zo veel mogelijk slachtoffers willen maken, zul je toch moeten uitvissen waar dat vandaan komt en waar het fout is gelopen. Want je mag nog eens 400 miljoen euro extra uittrekken in de strijd tegen terreur, als je niet begrijpt hoe die ontstaat dan zul je die ook niet kunnen bestrijden. Je kunt nooit genoeg budget hebben om elke burger altijd en overal te beschermen. Dat hebben de aanslagen in Zaventem en Maalbeek ook bewezen, want nergens stonden er zo veel militairen. Het is een en-en-en-verhaal volgens mij. Het is triest dat niemand toen die bedenking heeft gemaakt.»
HUMO Twee dagen na de aanslagen in Brussel had u de ondertussen gederadicaliseerde Nederlander Mahmoud Tighadouini te gast. U deed toen net hetzelfde als bij Delefortrie: proberen te achterhalen waar, wanneer en door wie het fout gelopen is.
Schols «De enige betrachting moet toch zijn dat dit nooit meer gebeurt? Je kunt proberen alle muggen dood te slaan maar je zult ook het moeras moeten draineren. Ik vind het heel straf hoe de speurders erin geslaagd zijn om al drie terroristen levend te arresteren. Dat is letterlijk van levensbelang. Maar ik denk dat je ook naar andere factoren zult moeten kijken. Op dit eigenste moment wordt gediscussieerd over links en rechts, en over wie dan wel verantwoordelijk is voor die gruwel. Daar gáát het toch niet over? Uiteraard ligt de verantwoordelijkheid niet ‘bij ons’, maar het zou wél kunnen dat er in Brussel een aantal zaken fout zijn gelopen die een onderdeel van de verklaring vormen. Mensen met een andere naam wórden op de arbeidsmarkt nog altijd gediscrimineerd.»
Join the club
HUMO Niet veel later was minister van Leefmilieu Joke Schauvliege (CD&V) boos op ‘De afspraak’ omdat ze geen recht van antwoord kreeg toen haar uitdager Wouter Deprez door u geïnterviewd werd.
Schols «Ik was aan het fietsen toen plots mijn gsm vol berichten liep. Ik dacht: ‘Wat is dat nu weer?’ De dag waarop we Wouter in de studio hadden, hebben we ook haar kabinet gebeld, zonder succes. Daarna hebben we elke week nog minstens één keer geprobeerd om haar uit te nodigen. Telkens was er wel een reden waarom het niet lukte. Waarna ze vervolgens in Dag Allemaal nog eens natrapte.»
undefined
HUMO Een paar weken later lekte op humo.be een mail uit van N-VA-voorzitter Bart De Wever, gericht aan u en de hoofdredactie van de VRT-nieuwsdienst. Na een filmpje waarin gelachen werd met N-VA-senator Pol Van Den Driessche vond hij dat ‘De afspraak’ aan framing deed die ‘om te kotsen’ was. Jullie moesten hem niet meer uitnodigen, voegde hij eraan toe.
Schols «Nogal wat collega’s, ook van de geschreven pers, stuurden me: ‘Hey Schols, join the club.’ Er zijn er blijkbaar veel die zulke mails krijgen.»
HUMO Van Bart De Wever?
Schols «Onder meer. Het wordt pas gevaarlijk als je je bang laat maken en daar gevolg aan geeft. Ik denk dan: je kunt ook op een beleefde manier zeggen dat je ergens niet mee akkoord gaat.»
HUMO Minister van Media Sven Gatz (Open VLD) zei na het interview met Delefortrie dat hij de beheersovereenkomst zou aanscherpen.
Schols «Ik heb dat samen met u vastgesteld. Maar ik ga de uitspraak daarover van Eric Goens (‘Gatz is de slechtste minister van Media ooit’, red.) niet herhalen (lacht). De minister heeft de beheersovereenkomst op dat vlak trouwens níét aangescherpt, dus case closed wat mij betreft. We hebben hem onlangs met veel plezier ontvangen in ‘De afspraak’. Nu Bart De Wever nog (lacht).»
HUMO Hebt u het gevoel dat politici te veel druk proberen uit te oefenen op wat er inhoudelijk in de VRT-nieuwsprogramma’s aan bod komt?
Schols «Niet echt. Soms zijn de reacties gewoon ongepast, of pertinent onjuist. Ik was dan ook blij met de reactie van Paul Lembrechts, de nieuwe CEO, toen hij vorige week zei dat hij de kritiek op onze berichtgeving na de aanhouding van Salah Abdeslam niet pikte. Het is goed dat dat eindelijk eens gebeurt. Want ik begreep niet dat tot dusver niemand zei: ‘We onderhandelen samen over de beheersovereenkomst, maar niet over wat de nieuwsdienst inhoudelijk doet.’»
HUMO U kunt er ook trots op zijn dat u Joke Schauvliege, Sven Gatz en Bart De Wever kwaad maakt.
Schols «Wel meer mensen zeggen me dat. Intussen doet het me zelf nog weinig. Ik probeer iedereen op dezelfde manier te behandelen. Wat niet wegneemt dat de tweede helft van 2015 wel een zware leerschool geweest is. Iedereen heeft zijn eigen geschiedenis. Als je dan ook nog eens moe bent en al een paar klappen hebt gekregen, kan zoiets hard aankomen. En daar moet je mee om leren gaan.»
HUMO Is het daarom dat u zich laat coachen door Paul Van Den Bosch, de coach van Sven Nys?
Schols «Toen beslist was dat ik ‘De afspraak’ dagelijks zou presenteren, van augustus tot juni, zei Peter Claes (algemeen directeur media van de VRT, red.): ‘Denk toch even na hoe je dat gezond houdt, want het is niet te onderschatten.’ Ik kende Paul al langer maar hij heeft structuur in mijn leven gebracht. Hij helpt me te focussen. Het is goed om iemand van buitenaf met zoveel metier te hebben. Zeker in zo’n periode als na Younes.»
'In Vlaanderen is psychologische hulp zoeken nog steeds een groot taboe. Daar moeten we echt van af'
HUMO U studeerde psychologie maar u gaat ook zelf weleens naar een psycholoog. Waarom?
Schols «Je geschiedenis bepaalt je in grote mate, en die van mij is niet altijd even gemakkelijk geweest. Het kan deugd doen om af en toe een uurtje met iemand te praten die alles vanop een afstand bekijkt. Als het gaat over grenzen stellen of relationele problemen verhelpen, kan ik mijn kameraden vaak goed helpen, maar dat wil nog niet zeggen dat ik dat ook bij mezelf kan. Soms zie je bepaalde puzzelstukjes niet liggen. Een blik van buitenaf is dan nuttig.»
HUMO U schreef eerder het boek ‘Zelfmoord in Vlaanderen’, met getuigenissen van mensen die ermee geconfronteerd werden. Wat hoopte u daarmee te bereiken?
Schols «In Vlaanderen is psychologische hulp zoeken nog steeds een groot taboe. Daar moeten we echt van af. In Nederland is dat veel minder het geval, en daar liggen de zelfmoordcijfers veel lager. Het stigma is nergens zo groot als in West-Vlaanderen en nergens zijn de cijfers hoger dan daar. Je merkt meteen het verschil als je de vraag stelt: hoe erg zou je het vinden als je weet dat je buurman naar de psycholoog gaat? In Nederland wordt dat veel minder als een probleem ervaren, terwijl het bij ons vaak wel een issue is. In Vlaanderen plegen elke dag drie mensen zelfmoord. Dat is waanzinnig.»
HUMO In de jaren 80 was het stigma wellicht nog veel groter. Denkt u soms dat het anders had kunnen lopen als uw moeder ook zo iemand had gehad?
Schols «Goh, dat weet je natuurlijk nooit, maar vandaag leert de ervaring dat veel van die suïcidale processen omkeerbaar zijn. Al zou het niet gemakkelijk geweest zijn. Mijn moeder had haar beste vriendin – die mijn meter was en later mijn pleegmoeder is geworden – maar ze was heel afhankelijk van mijn vader. Ze nam ook zware angstremmers, waar ze soms bij dronk...»
Down-under
HUMO Volgende zomer gaat u voor de achtste keer naar Australië. Wat vindt u zo fijn down-under?
Schols «In 1993 zag ik een filmpje over Sydney dat net was verkozen om in 2000 de Olympische Spelen te organiseren. Ik zag beelden van het Opera House en de Harbour Bridge en ik dacht: daar wil ik bij zijn. Maar een jaar later – ik was toen 20 en had lang haar in een paardenstaart – ben ik al vertrokken. Mijn pleegouders stonden met tranen in hun ogen op de luchthaven. Ze dachten dat ze me nooit meer zouden terugzien. Ik ging voor drie maanden maar ben er uiteindelijk vijf gebleven.
»Nadat ik op de luchthaven in Sydney naar huis had gebeld om te zeggen dat ik goed gearriveerd was, vergat ik mijn portefeuille in die telefooncel. Alles zat erin: mijn paspoort, visum, retourticket… Ik was helemaal in paniek. Een kwartier later hoorde ik door de intercom: ‘Passenger Schols, can you come to the reception on the first floor?’ Daar zat een gast die mijn portefeuille had gevonden. Hij vroeg waar ik moest zijn, bracht me naar mijn jeugdherberg en vertelde dat hij met vrienden een zeilboot had, en dat ze elke vrijdag gingen racen in de haven van Sydney. Diezelfde avond is hij me komen halen en zijn we gaan zeilen. Zo kan ik wel honderd verhalen vertellen, over hoe iedereen je daar aanspreekt en helpt. Het is een totaal andere mentaliteit dan we hier gewoon zijn.»
HUMO Zou u er willen wonen?
Schols «Mocht ik niet in de VRT gerold zijn, dan woonde ik er misschien al. Zolang mijn pleegouders er nog zijn, is dat niet aan de orde, maar ooit zie ik het me wel doen.»
HUMO Er is verder niets dat u aan België bindt?
Schols «Heel wat mensen, dat wel. Maar het land zelf? Ik voel die binding hoe langer hoe minder. Ik heb veel meer affiniteit met de manier van leven in Australië, en zeker met het warme klimaat. Daar fleur ik van op. Maar ook hun gemeenschapsgevoel vind ik belangrijk. Op dat vlak vind ik het hier dezer dagen toch niet gemakkelijk. Al heeft dat misschien ook te maken met het feit dat een journalist dagelijks de miserie van de wereld onder ogen krijgt. Het is een kunst om daar in je eigen microkosmos aan te ontsnappen. Zo kan ik enorm genieten van de momenten met mensen die ik graag zie, waar onbezonnen gezeverd kan worden. Ik ben ervan overtuigd: je moet je eigen geluk creëren.»
undefined
undefined
'Dit is een harde wereld, waarin mensen soms nietsontziend kunnen zijn' Over de heisa na het interview met Younes Delefortrie
HUMO Het lijkt alsof u heimwee hebt naar dingen die niet meer terugkeren.
Schols «Ja, dat is zo. Soms wil ik zaken van vroeger kunnen vasthouden. Bepaalde sentimenten. Het aantal prikkels dat je leven moeilijker maakt, neemt altijd maar toe. Het is een oefening om het weer simpeler te maken, door grenzen te stellen. Je moet beslissen waar je wel en waar je geen tijd voor maakt. Opstaan, een boek lezen, wat sporten… Sommige mensen zullen dat misschien vakantie noemen, maar het kan bijna nooit meer. Dat heeft niets te maken met te weinig tijd hebben, maar wel met hoe we alles volproppen. Ik heb een map met tweehonderd mails die ik nog moet beantwoorden. Met stip op één om een burn-out te vermijden staat: beperk uw mailgebruik. Die smartphones helpen ook niet. Het is alsof we niet meer zonder kunnen. Terwijl: waarom eigenlijk? Ik vraag me soms af of ik niet beter weer een oude gsm zou gebruiken. Want als mijn pleegouders, mijn eindredacteur en mijn partner mij kunnen bereiken, wat kan er dan nog misgaan?»
HUMO Als u terugkijkt op het voorbije jaar, wat hebt u dan geleerd?
Schols «Dat het een harde wereld is, en dat mensen soms nietsontziend kunnen zijn. Maar ook dat het een absoluut voorrecht is om ‘De afspraak’ te mogen presenteren, met collega’s die zich achter de schermen even hard inzetten als ik, terwijl ze ook veel bagger over zich heen hebben gekregen. Die verbondenheid, die is cruciaal geweest. Ik hoop dat ik hen dat genoeg laat voelen, want ik ben niet altijd de gemakkelijkste op de redactievloer. Maar voor die mensen ga ik door het vuur.»
HUMO Als u morgen zou komen te overlijden, wat mag er dan op uw grafsteen?
Schols «Dat kan me werkelijk geen bal schelen. Ik hoop dat mensen nú vinden dat ik iemand ben die een goed mens probeert te zijn, en die zijn werk zo goed mogelijk probeert te doen. Iemand die vriendelijk is en respect heeft voor anderen. Maar als ik dood ben? Zet er dan maar op: I don’t give a shit.»
