Basic Instinct 2

Sharon Stone die in 'Basic Instinct' haar benen openklapte en ons aldus een blik op haar Paradijs gunde: geef toe, het wás ongezien. Of je nu van de film hield of niet, iedereen zal moeten toegeven dat regisseur Paul Verhoeven en scenarist Joe Eszterhas veertien jaar geleden met die trashy combinatie van seks en suspense een nieuwe vaginale wind door het thrillergenre deden waaien.

Maar the times they have a-changed: als we tegenwoordig pruimen & billen & memmen willen zien, hoeven we alleen maar te kijken naar de reclamespots voor douchegel die Het Nieuws op VTM voorafgaan.

undefined

Maar toch menen de makers van 'Basic Instinct 2' - Verhoeven en Eszterhas lieten deze kelk wijselijk aan zich voorbijgaan - dat we anno 2006 nog onder de indruk zullen komen van een paar lullig in beeld gezette seksscènes. Du-uh! Dat de droeve bloteborstenplaatjes van 'Basic Instinct 2' een hopeloos gedateerde indruk maken en op geen enkel moment voor enige verstijving zorgen, heeft helaas ook te maken met het sex appeal-arme voorkomen van de infame hoofdactrice. Stone, die met 'Basic Instinct 2' haar ineengestuikte carrière een nieuwe lading botox hoopt in te spuiten, is echt wel te oud geworden om nog als een sekshongerige verleidster in de camera te loensen, en tot overmaat van ellende gunt ze ons deze keer zelfs geen enkele blik op de Plaats van haar Delict. Dat Stone het bovendien moet rooien met een ongeloofwaardig scenario waarin de ijspik is vervangen door een leren riem, dat de regie van Michael Caton-Jones zich voornamelijk beperkt tot het in beeld brengen van wolkenkrabbers die als gigantische fallussen boven de Londense skyline oprijzen, en dat Stone een tegenspeler (David Morrissey) heeft geselecteerd die de uitstraling heeft van een tafelpoot, bleek uiteindelijk nog de minste van onze ergernissen. Boeken en benen toe: 'Basic Instinct 2' is de zieligste film van het jaar.