'Be You(tiful)' op VIJF
Is er in dit land echt een programmamaker die gedacht heeft: 'We gaan eens iets doen over borsten! En we laten dat een uur duren: een halfuur televisie en een halfuur reclame! En we vragen Eva Daeleman als presentatrice! En haar zus!' – bestaat er écht zo iemand?
Het trieste antwoord luidt: ja. BeYou(tiful) – de naam alléén al – mag zich dan wel voordoen als een programma over 'vrouwen en hun lijf', het gaat toch vooral over vrouwen en hun complexen: eerste aflevering de borsten, volgende week de kont. Eind deze maand: waarom je zo vaak seksueel geremd bent – we verzinnen het ook maar, hoor. Het programma, dat elke week door een ander zussenpaar gepresenteerd wordt, baadt in een gruwelijk fake sfeertje van meisjes onder elkaar : ja, we zien ook wel dat je geen maatje 38 meer hebt en dat je deze morgen weer geen tijd hebt gehad om je benen te scheren, maar je innerlijke ik straalt zó hard! Kom bij ons, wij zijn een tof clubje! Thanks but no thanks.
Borsten dus. Kregen we twee kenners van: Bartel Van Riet, die blijkbaar nog altijd graag wordt gecast als ééndimensionale hunk, en de op VIJF onvermijdelijke Jani Kazaltzis, die gelukkig snel zélf in de groep gooide dat hij liever met piemels vandoen heeft – al weet je dat met janetten natuurlijk nooit, vraag maar in de kleedkamer van Anderlecht. Bartel en Jani werden onderworpen aan de nieuwsgierigheid van Eva Daeleman, die niet verder strekte dan het kaartje waarop haar vragen gedrukt stonden. Eva mag zich binnenkort ook auteur noemen, dan staat haar naam gedrukt op de cover van een boek dat – we verzinnen het niet – over haar quarter-life crisis zal gaan, die haar velde op haar soloreis door Thailand. Vroeger heette dat een dagboek en wilde je te allen prijze voorkomen dat iemand je door eenzaamheid gekwelde zielenroerselen onder ogen kreeg. In de tijdrekening van Joy Anna staat er nog voor je geland bent op Zaventem een uitgever met een boekencontract te zwaaien. Wat is er mis met een potje grienen op je slaapkamer?
Een zeteltje verder zat, in het gezelschap van een paar minder bekende borsten, Eva's drie jaar jongere zus Ella, die akelig veel op haar zus lijkt. Wie niet goed oplette, kon de indruk krijgen dat het om een gekloonde versie van Eva ging. Sinds ze omroepster af is, is Eva namelijk overal: in de reclamebijlage van Het Laatste Nieuws en De Morgen, in de groentetuin van Wim Lybaert en in de Pukkelpoprubriek van Het Belang van Limburg, waar ze ijverig de hipste groepjes du jour opsomt. Het kon dus zomaar gebeuren dat Eva zich ten behoeve van het televisionele vernuft in tweeën had gesplitst: een zwart bobkapsel voor de ernstig aandoende BV-vragen ('Borsten zijn professioneel, maar zijn ze ook passioneel?') en een blond kopje voor het volkse gesprek – luidens haar Instagramaccount, die ze als een verlengstuk van haar eigen navel hanteert, wisselt Eva nogal eens van kapsel. Maar 't was dus Ella, die straks wellicht ook een boekencontract krijgt. Gewoon, omdat ze de zus is van.
Het geheel speelde zich om God weet welke reden af op de dijk van een kustgemeente, in een bedoeïenenachtige tent, inclusief tapijten en houten palletten. Net als een boekencontract schijnt zo'n tent heel erg in te zijn – het is zomer en dan zitten we z'n allen aan de waterpijp op een festival. Het zag er allemaal uit als een echte talkshow, met de juiste ingrediënten: een fotografe die op de dijk tieten was gaan fotograferen, een trendspotter van de Flair die – verrassing! – nog een schoonheidstip klaarhad om de illusie van een grotere boezem te wekken, de soundbites van het publiek dat voor de opname massaal borsten had getoond voor de camera.
Alleen: het was all talk and no show. En wat was er afschuwelijk hard en storend in het programma geknipt. De vragen van Eva, de antwoorden van Bartel en Jani, de filmpjes: nog voor iemand een punt achter z'n zin had kunnen plaatsen, was die zin alweer weggeknipt. Het ging allemaal zo snel – 't was van tetteke rush en hup, op naar het volgende gescripte vraagje. Bovendien overstemde het geroezemoes van de dijk – of was het het geruis van de zee? – de gesprekken in de tent. BeYou(tiful) is niet alleen bedacht door amateurs, ze hebben het ook nog eens mogen maken. En dat allemaal dankzij een gulle sponsor die, zodra een item voorbij het cliché dreigde te raken, alweer volop met z'n logo in beeld stond te blinken – ook buiten de reclameblokken. Dove. Dove! DOVE!!! Voilà, driemaal gratis reclame. En nu van ons erf!
BeYou(tiful)? Een kutprogramma met borsten.
