'Beats' drijft meer op jeugdig enthousiasme dan op fijnzinnige klasse
Let’s get cracking!
undefined
Gather your wits, your bits, turn on and tune in, en maak u klaar voor één van de beste feestjes van het jaar. ‘Beats’ zuigt u mee naar Schotland anno 1994, waar Tony Blair op televisie zeurt over maatregelen om de drugscultuur te breken en waar technofuiven bij wet zijn verboden. Maar daar laten de twee hoofdfiguren, hun dialogen declamerend in het sappige Schotse accent dat we nog kennen van ‘Trainspotting’ en door regisseur Brian Welsh gefilmd in tijdloos zwart-wit, zich niet door tegenhouden: zij doen er alles aan om op vrijdagnacht op een illegale rave te raken. Het dunne verhaaltje drijft meer op jeugdig enthousiasme dan op fijnzinnige klasse, maar wie maalt daarom? De schoonheid van kameraadschap, de geur van revolte, de kracht van de beat en de extase van de ontploffing: deze film vát het. Bericht aan de uitbaters van de bioscopen waar ‘Beats’ op de affiche staat: PLAY LOUD!
