Beck - Modern Guilt

Collegae Beck-liefhebbers, er is goed nieuws en er is slecht nieuws. Om met het slechte te beginnen: dhr. Hansen zit nog steeds bij die uitermate akelige Scientology, en bovendien is zijn nieuwe plaat 'Modern Guilt' weer niet het nieuwe meesterwerk geworden waar wij al sinds 'Sea Change' (als u het ons vraagt nog steeds zijn allerbeste) op zitten te wachten.

Het goede nieuws is dat zelfs dan de nieuwe Beck bij vlagen uw luisterend oor meer dan waard is. Neem nu de vooruitgeschoven single 'Chemtrails': een op het eerste gehoor vreemde combinatie van Air, progrock-ideeën en Beach Boys-stemmetjes, maar het wérkt. Ook voor titelsong 'Modern Guilt' mag u ons altijd komen wakkermaken, vanwege opgetrokken uit een uitermate rielekste surfatmosfeer (zie ook: 'La La Love You' van Pixies). Idem dito: 'Gamma Ray', het soort springerige popsong waar de jonge B-52's een patent op hadden.

Overigens mag de muziek dan wel overwegend up klinken, wie in de teksten tussen de regels leest treft daar de meeste downe Beck aan sinds 'Sea Change'. 'Modern Guilt, I'm stranded with nothing,' stelt hij in de titelsong vast, en elders gaat het er niet veel vrolijker aan toe: poolkappen smelten, mensen verzuipen, en wie het overleeft houdt explosieven in zijn keuken verborgen. En verder heerst vooral moedwil, misverstand ('Misapprehension is turning into convention') en heel veel twijfel.

Dat laatste treft, want wij zitten al anderhalve week te twijfelen over wat we nu van een nummer als 'Walls' moeten vinden (au fond een meer dan aardige song, maar voorzien van een fiddle-arrangement waar wij de weubbes van krijgen) of van het net iets té opzichtig Aphex Twin nadreunende 'Replica'. Over veel te lang uitgesponnen halve ideeën als 'Youthless' en 'Profanity Prayers' hoeven we dan weer helemaal niet te dubben: overbodige missers. Neen, dan liever 'Soul of Man' (helemaal opgebouwd rond het soort zompige rockriff waar ook The Kills weleens gebruik van willen maken) of het nog drie trappen hoger staande 'Volcano': de simpele maar prachtig uitdijende slotsong, die moeiteloos naast het beste van 'Sea Change' kan staan.

Twee buizen, drie keer voldoende, drie keer onderscheiding en twee keer grote onderscheiding: niet Becks beste rapport, maar toch nog altijd beter dan dat van u, schatten we zo.

Toptracks: 'Volcano', 'Chemtrails'