Beef en sidder: de politieke toestand volgens Hugo De Ridder
Voor Hugo De Ridder (76) van wal steekt met zijn analyse van de politieke toestand in het koninkrijk, laat hij het nieuwjaarskaartje zien dat hij eind 2008 naar zijn familie en vrienden stuurde: 'Bereiden we ons voor op magere jaren waarin matiging ons waarachtig levensgeluk niet bedreigt'.
'Ik méén dat,' zegt hij. 'En ik weet waarover ik praat.' De toekomst ziet er somber uit en de toppolitici durven er niks over te zeggen, laat staan dat ze er ook iets aan doen, vindt de voormalige politieke commentator.
Het volledige interview met Hugo De Ridder leest u vanaf dinsdag 3 maart in Humo 3574.
undefined
«Wat me nog de meeste zorgen baart: door deze crisis stevenen we af op een diepgaand conflict tussen de generaties. De gezinnen zullen dit jaar gemiddeld 3.000 à 4.000 euro inleveren. Dat voelen ze aan den lijve. Daarbovenop stijgt de werkloosheid razendsnel naar 10% en krijgen we een samenleving met 30% procent gepensioneerden of gelijkgestelden. Hoe gaan we dat betalen? Met deficitaire begrotingen en een actieve generatie die nu al gestresseerd en overbevraagd is? Dit zal niet zomaar overwaaien met een paar kwartalen 'negatieve groei'. Nee: er dreigt een scherp conflict.»
«Weet u waarom het paleis eind vorig jaar, na het ontslag van de regering-Leterme, een beroep deed op Wilfried Martens om de toestand te ontmijnen? Omdat andere kopstukken te weinig kennis van beide landstalen hadden.»
«Halverwege september 2008, dus nog vóór de bankencrisis losbrak, was er een diner met diplomaten en investeerders. Een Belgisch topdiplomaat zei daar letterlijk: 'We zijn le mal aimé van Europa geworden. Sarkozy misprijst ons, en Dexia, Electrabel en Distrigaz zullen het geweten hebben. En de Nederlanders zullen niet rusten voor ze ABN-Amro weer in hun bezit hebben.' Zijn voorspellingen zijn uitgekomen. ABN-Amro en een flink stuk van Fortis zijn we kwijt aan Nederland, en voor de Fransen zijn we via Dexia en Electrabel een soort wingewest geworden.»
«Van Rompuy verdient nog krediet, maar ik zal pas echt in hem gaan geloven als premier als hij de woorden 'versobering' en 'matiging' in de mond durft te nemen en ernaar gaat handelen. We kunnen de mensen beter eerlijk met de harde feiten confronteren dan ze verzwijgen.»
«Met een deel van deze politieke generatie is niets aan te vangen. Ze zit zo vastgeroest in haar rituelen van electoralisme, perslekken, spinning, dodelijke zinnetjes en manoeuvres dat het een tweede natuur is geworden. Het land kan ontploffen, zolang zij maar buiten schot blijven en de krantenkoppen halen. We kunnen alleen maar hopen dat er een nieuwe generatie opstaat die heeft gezien hoe het niet moet. Tot dan vrees ik dat, samen met de economische crisis, ook de politieke crisis nog dieper zal worden. Men had de schok van het ontslag van Leterme, Vandeurzen en Vervotte moeten gebruiken om orde op zaken te stellen, en dat is onvoldoende gebeurd.»
«Misschien is mijn rechtsgevoel met de jaren wat afgestompt, maar ik til niet zo zwaar aan die zogeheten schending van de scheiding der machten. Tussen de uitvoerende en de wetgevende macht is er sowieso geen scheiding meer: de regering bepaalt al jaren wat het parlement doet. Punt uit.»
«Ik ken de CD&V-kiezers een beetje: ze zijn ontgoocheld in het regeringswerk van hun partij, ze voelen sympathie voor de slachtoffers die uit de regering zijn moeten stappen, en ze willen een proteststem uitbrengen. Wel, ze kunnen tégen de regering stemmen en hun sympathie tonen voor de slachtoffers door voor het wondertrio te kiezen. Proteststemmers die tegelijk hun partij trouw blijven: dat is toch een droom voor elke partijvoorzitter? »
