Behemoth op Graspop: triomferen in de hitte
Een loden zonnetje kon niet weerhouden dat de duistere muziek van Behemoth triomfeerde op Graspop. Tot de grotere glorie van satan. Een makkelijke opdracht was het niet, zo’n extreme muziek op een hoofdpodium. Maar de Polen slaagden daar met verve in.
Over verf gesproken, Nergal en zijn troepen hadden zich helemaal in corpse-paint gestoken. Goed geschminkt zo bleek bovendien. Want terwijl ons pilsje langzaam wegsmolt in de warmte, bleef dat laagje wit en zwart mooi zitten. De songs zaten al even strak om het lijf. Behemoth duwde een barrage aan dubbele basdrums over de Stenehei.
Opvallend toch dat zo’n katholiek land als Polen net zo’n satanistische band voortbrengt. Misschien is het omdat Nergal en zijn collega’s zich harder moe(s)ten afzetten tegen de macht van de kerk. De frontman meende het, toen hij bij ‘Bartzabel’ een mijter opzette vol omgekeerde kruisen. Hij was duidelijk ook vereerd om op dat grote podium te staan. “Dit is de zevende keer dat we op Graspop mogen spelen”, grijnsde de zanger. “We vieren dat graag samen met jullie. Ik herinner me nog dat we hier begonnen in kleine clubs als de Biebob. En nu mogen we hier staan, voor duizenden Belgische wolven. Het vult mijn hart met trots.”
Hun blackened death metal werd vroeger meestal in de Marquee-tent geplaatst. Het siert de organisatie van Graspop dat ze het aandurft deze band ook op het hoofdpodium te zetten. Behemoth verdient dat. En dat werkte bovendien. ‘Ov Fire and the Void’ zette Graspop vol rook, op de wei doken overal crowdsurfers tevoorschijn. Zelfs eentje in een rolstoel, met een piratenvlag in de hand. ‘Conquer All’ was hier op elk vlak de passende song.
Behemoth ging nog harder molenwieken, terwijl Nergal bloed(capsules) spuwde en de massa aanspoorde. Om unisono te eindigen, samen headbangend met al hun fans. Terwijl metershoge vlammen de kolkende Stenehei nog wat heter stookten.
Slechts enkele bemerkingen bij dit optreden: wat meer songs uit hun uitstekende nieuwe plaat I Loved You at Your Darkest was welkom geweest. En de pauze aan het einde duurde wat te lang. De helft van de wei was al onderweg naar het volgende optreden, toen de band nog even terug kwam om met zijn vieren al drummend afscheid te nemen.