Beirut - Gulag Orkestar

Het verhaal van Beirut en de cd 'Gulag Orkestar' is ingewikkeld. Verwarring één: deze debuutplaat werd in augustus al eens wereldwijd gereleast, maar viel toen tussen de plooien. Vandaag wordt-ie door een andere verdeler heruitgebracht, met de recente 'Lon Gisland'-EP als bonus. Verwarring twee: de naam.

Geen idee wat ú zich bij 'Beirut' voorstelt, maar het is geen wereldmuziekgroep met Libanese roots, noch een stel opgenaaide metalheads; wel het eenmansproject van Zach Condon, een nauwelijks 20-jarige bleekscheet uit New Mexico, USA. Verwarring drie: de muziek. Van een Amerikaanse adolescent mag men veel verwachten, maar Midden-Europese fanfaremuziek? En toch.

undefined

Waar die voorliefde voor Slavische muziek vandaan komt? Een paar jaar geleden trok Zach Condon, de schoolbanken beu, met zijn oudere broer op avontuur naar Europa. In Parijs leerde hij de Balkan-pop van het Boban Markovic Orkestar kennen, en wat doet een snotneus dan als hij Zach Condon heet? Hij verkent in gedachten Midden-Europa, neemt de muziek in zich op en schrijft een reisverslag. En u?

Terug thuis in Albuquerque ging Condon vorige winter aan de slag met zijn computer en ProTools, en het resultaat van die slaapkamerhuisvlijt heet 'Gulag Orkestar'. Hoe het klinkt is nauwelijks te beschrijven, een mash-up van de ketelmuziek van Tom Waits (maar dan zonder blutsen), een walsje, Sloveense brassbands, zigeunerliedjes, een polka, de frivole anarchie van Arcade Fire, de geflipte romantiek van Sufjan Stevens, mariachi, vaak onverstaanbare teksten en een stem die afwisselend aan Rufus Wainwright, Antony en David Byrne (van Talking Heads) doet denken. Een opsomming van de instrumenten helpt ook. Er is de prominente trompet: Condon leerde ooit trompetspelen als reactie op de bemoeienissen van zijn vader-gitarist die hem en zijn broers de beginselen van de elektrische gitaar wilde bijbrengen. Ouders! En verder: ukelele, piano, orgel, trekzak, mandoline en percussie. Plus natuurlijk de lenige stem. Bijkomende hand- en spandiensten werden nadien verleend door percussionist Jeremy Barnes en violiste Heather Trost (van A Hawk And A Hacksaw - hún nieuwe cd 'The Way the Wind Blows' valt enigszins tegen, ondanks de wederdienst van Condon op twee songs), en tussendoor weerklinken in een paar nummers ook nog een cello en een klarinet. Maar dus nergens een gitaar, een bas, een synth of een ander hip of versterkt instrument. Het resultaat is desalniettemin overweldigend. Maar let wel: 'Gulag Orkestar' laat zich langzaam ontdekken, neem vooral uw tijd.

De ballad 'Postcards from Italy' staat intussen hoog in onze 'Arriba!' -lijst, andere uitschieters zijn 'Prenzlauerberg' (een mijmerende Rufus Wainwright op de kermis), 'Brandenburg' (Talking Heads op stap in Berlijn), het betoverende 'Scenic World' (we verstaan zelfs de tekst!) en de gestoorde hoempapa van 'Bratislava'. Maar 'Gulag Orkestar' is gewoon in zijn geheel een straffe cd. Eindejaarslijstje.