Ben Crabbé en de zeven hoofdzonden

De allereerste die aan Humo's Zeven Hoofdzonden werd onderworpen, was Ben Crabbé. We haalden het interview uit 1992 van onder het stof.

Uit: Humo 2692; 9 april 1992

«Jawel, meneer. Zoals het u belieft, meneer, tot woensdag op de Vismarkt.» Aan de lijn hebben we Ben Crabbé, presentator van Topscore, drummer bij De Kreuners, brein achter Hemzelf & The Floorshow, muzikale toeverlaat van Baraka, medewerker van het kakel(!)verse Radio Donna, et j' en passe.

Ach zo, meneer wil meneren. Voor straf zullen we hem confronteren met het enige popgroepje waar hij nog niet in speelt: Ben Crabbé & De Zeven Hoofdzonden. En als hij bij de eerste zweem van kritiek zijn stokpaardje van stal haalt - 'Het is dit of in de fabriek aan de lopende band werken' - knallen we onverbiddelijk de microfoon dicht.

Hovaardigheid

Ben Crabbé « Hovaardigheid is zeker een hoofdzonde. Ik vind het belangrijk alles wat je doet heel zwaar te relativeren. Als drie gasten op straat je herkennen, moet je niet denken : nu ben ik er. Mensen vragen mij wel eens: 'Je kunt nergens binnenkomen of ze herkennen je. Is dat niet ambetant?' Dan zeg ik: 'Jong, dat is absoluut niet ambetant.' Want het alternatief is: in de fabriek aan de lopende band gaan werken. »

HUMO Stop!

Crabbé « Het is toch waar! Elke ochtend om zes uur opstaan en de trein pakken, dat is veel erger. Trouwens, mensen die hovaardig zouden mogen zijn, zijn het juist niet. Je denkt vaak : die pee is heel straf, die heeft het wel heel ver gebracht. En juist die mensen zeggen: uiteindelijk weet je helemaal niks.

» Ik ben toevallig een kwisfanaat. Samen met een paar maten probeer ik zoveel mogelijk algemene kennis te vergaren. Zomaar, omdat we dat plezant vinden, ik ga daar niet prat op. Ik lees drie kranten per dag en vijftien tijdschriften per week, van de grootste pulp tot de Knack. Lezen, lezen, lezen... Ik doe het zelfs als ik ga kakken, of terwijl ik eet of tv kijk of gitaar speel. Misschien doe ik het ook wel omdat ik niet gestudeerd heb en toch een brede algemene vorming wil hebben. En als je elke dag systematisch de krant leest, weet je al heel veel.

» Op mijn achtste las ik elke zaterdag de gazetten van de hele week en daarna dook ik in de atlas: rivieren, hoofdsteden... Urenlang probeerde ik die namen in mijn hoofd te rangschikken. Als dat je interesseert, kost het je geen moeite. Maar het enige wat je ermee kunt doen is gaan kwissen. Wij denken dan dat we veel weten, maar als je aan een kwis meedoet, blijkt dat er een miljard dingen zijn die je niet weet. »

HUMO Een kleine test: wat betekent CFK?

Crabbé «Schadelijke stoffen, natuurlijk. »

HUMO Maar waar staan de letters voor?

Crabbé «Goeie vraag... Zeg het eens? »

HUMO Chloorfluorkoolwaterstoffen.

Crabbé «Koolfluorwaterchloorstoffen! Tjonge toch. En die combinatie is dus schadelijk voor het milieu? »

HUMO Krijg je nooit het verwijt toegestuurd dat je een dikkenek bent?

Crabbé «Het blijkt altijd zo te moeten gaan. Ik ben al vijf jaar bezig op tv. De eerste fase is: iedereen wil weten wie en wat en waarom. En de tweede fase: die gast zijn we moe. Daar moet je doorheen, denk ik. Want wie zegt er nu nog iets van Herman Van Molle of Kurt Van Eeghem? Die zijn a) tien jaar bezig, ze zijn onderdelen van de huisraad geworden. Je hebt natuurlijk altijd voor- en tegenstanders. Maar ik ben niet veranderd. Ik zie geen enkele reden om te veranderen omdat ik toevallig op tv kom. Ik denk er ook niet over na, anderen zijn er kennelijk meer mee bezig dan ikzelf. »

HUMO Maak je wel eens misbruik van Je bekendheid?

Crabbé «Nee, je gaat je juist minder assertief gedragen, omdat ze anders meteen zeggen : 'Wie denkt hij wel dat hij is?' Trouwens, in de jongerencafés waar ik kom wordt dat niet getolereerd. Ik zou snel een paar motten krijgen, en terecht.»

HUMO Stel dat je naar het autosalon gaat. zou je dan reductie durven te vragen met het argument: 'Ik ben Ben Crabbe'?

Crabbé «Daar kan ik moeilijk mee aankomen. Want ik speel tenslotte maar de kop in tweede klasse, ik heb de Europacup niet gewonnen. Hoewel, naar de kop in tweede klasse komt meer volk kijken dan naar RWDM.»

HUMO Bedoel je dat je zelf cadeautjes krijgt?

Crabbé « Dat is inherent aan tv: voor 'Topscore' nemen we in twee weken tijd zestig afleveringen op. Dan moet ik dus dertig verschillende hemden hebben. Als er een winkel belt: 'Je mag er vijf hebben, als je die vijfentwintig andere óók aandoet', dan vind ik het niet erg dat de naam van die winkel op de aftiteling staat. Maar ik ga niet de hele dag in Levi's lopen omdat ze mij dat vragen. Tenzij ze twintigduizend miljoen geven, maar dat zullen ze wet niet doen. Trouwens, voor reclame vragen ze toch Wendy Van Wanten? Waarmee ik niets van Wendy gezegd wil hebben, hoor, ik vind haar een heel tof wijf. Het is ook allemaal zo relatief: Margriet Hermans werd lange tijd uitgescheten, daarna moest iedereen haar een toffe vinden, en nu mag het weer niet meer. »

HUMO Neem je schnabbels aan?

Crabbé « Ik zal niet zeggen dat ik niets doe: ik ben zelfstandige, ik heb een heel slecht betaalde tv-job en ik moet tenslotte óók leven. Vorig jaar heb ik op een electronicabeurs gestaan om een nieuwe afstandsbediening voor lichtinstallaties te demonstreren. Honderdduizend frank in een week tijd. Bruto! Daar lachen andere gasten mij om uit, maar dan denk ik: ik zal het maar doen, dan weet ik tenminste wat het is. »

HUMO Maar een sportwagen hoef ik je niet aan te bieden.

Crabbé « Auto's interesseren mij geen reet. Allez jong, dat keert zich toch tegen je? Niets is zo broos als succes, en als je daar dan nog misbruik van gaat maken ook, krijg je dat bij het minste wat er gebeurt op je brood. Of wordt dat van mij misschien verteld? Want pas op: er wordt veel over je verteld waarvan je het bestaan niet eens vermoedt. »

HUMO Bijvoorbeeld dat je bij een optreden in Tien om te zien je drumstel zo opstelt, dat je nauwelijks nog kunt drummen maar wel mooi in beeld komt.
Ben Crabbé en de zeven hoofdzonden (2)

Crabbé «Als je in een orkest speelt en je komt op tv, dan heb je iets te promoten. Dus wat moet je doen? Tijdens de repetities goed kijken welke découpages de regisseur maakt. Dat is mijn handelsmerk: ik wéét wanneer ik in beeld kom en ik kijk ook naar de mensen thuis. Dat is een bindmiddel, een lokmiddel.

»En weet je wat het is met dat drumstel? Voor alle andere groepen staan de drums rechts opgesteld en ik speel links. Dus bij Tien om te zien laat ik het drumstel gewoon stáán omdat een playback-optreden tóch fake is. En de stoel staat toevallig hoger omdat alle andere drummers veel groter zijn dan ik. Als ik zèlf speel, zie je me bijna niet zitten. Maar waarom zou ik mij op tv niet laten zien? Onze gitarist, Berre, staat daar gewoon zó (imiteert rock-pose) met zijn lange haren, en dat volstaat voor de meisjes. Als je op tv komt, is het niet onbelangrijk dat je het beeld een beetje probeert in te vullen. Maar is dat hovaardigheid? Zeg mensen, alstublieft! »

Gierigheid

Crabbé « Wordt dat óók al van mij gezegd, dat ik gierig ben?»

HUMO Naar het schijnt betaal je gul rondjes. Maar je bent te beroerd om de wasserij te betalen: je moeder doet nog altijd je was.

Crabbé (stikt zo ongeveer in de wortelpuree) « Dat is ongelooflijke kak! Ik ben wel een heel sociale drinker, maar mijn moeder... Een tijdje geleden is ze heel ziek geweest, dus toen heb ik zelf voor de was gezorgd. Maar toen ze hersteld was, was ze de eerste om te zeggen: 'Kom, ik zal dat wel doen.' Dan moet je blij zijn dat je een goeie moeder hebt, hè, wat is dát nu?

»Oke, ik geef heel weinig geld uit: niet omdat ik gierig ben maar omdat ik er het nut niet van inzie. Ik kan goed leven, ik heb een propere badkamer - dat vind ik heel belangrijk - een tv, een video, een stereo-installatie, belachelijk veel platen en een paar muziekinstrumenten. Maar dat is alles. Ik heb geen huis van mezelf, geen sjieke auto. En ik ga bijna nooit op vakantie, omdat ik dat niet graag doe. »

HUMO Heb je een neurotische boekhoudersmentaliteit?

Crabbé «Luister eens hier. Ik ben op mijn achttiende gestopt met studeren, na mijn humaniteiten. Toen dacht ik: nu wil ik zolang mogelijk dingen doen die ik graag doe. En als je wilt voorkómen dat je tegen iedereen meneer moet zeggen en dat je elke dag met een plastron naar je werk moet, dan moet je je hoofd erbij houden. Ik heb absoluut geen boekhoudersmentaliteit, ik ben ongeloof lijk slecht in papieren. Maar ik probeer wel verstandig in zaken te zijn. Als er geld binnenkomt, zal ik het op mijn bankrekening zetten en er voorzichtig mee omgaan. Maar ik wil niet overal het meeste geld uit puren, dat is flagrant onwaar. »

HUMO Geef je alles weg aan Artsen zonder Grenzen?

Crabbé «Nee, ik geef niet alles weg. Dat is ook weer zo gevaarlijk. Als ik zeg dat ik Greenpeace steun, dan zeggen ze: 'Ja, daar moet hij weer mee uitpakken.' Versta je? Ik vind dat het mijn plicht is, maar het is ook de plicht van de gast die bij het Gemeentekrediet werkt en die niemand kent. Maar mij wordt dat gevráágd, en als ik nee zeg is het niet goed, en als ik ja zeg is het ook niet goed.»

HUMO Want dan staan ze morgen allemaal aan je deur.

Crabbé « Ik ben zot gebenefiet! Elk jaar sta ik met Greenpeace op de Meir. Ze hebben daar een stand waar gesigneerde T-shirts worden verkocht. Dan denk je: wie ben ik dat een T-shirt meer waarde krijgt als mijn handtekening erop staat? Maar goed: als het zo werkt, dan doe je dat en je zeikt er niet over. Hoewel... Hoeveel hebben wij destijds niet voor De Morgen gedaan? En wat zie je dan? De dag erna breekt Jacky Huys iedereen af die daar gratis komt optreden. Dat vind ik ongelooflijk stom. Goed, dat is de journalistieke vrijheid. Maar schrijf dan voor een keer niks, en kraak desnoods de volgende LP af.

»Je kunt nooit goed doen voor iedereen. Vorige week was er de Nacht van de vrede in Antwerpen. Dan zeggen ze : 't is van vernieto. Maar als ik kan, ga ik emaartoe. En dan krijg je toch nog kritikasters: 'Wat komt die hier doen? Hij heeft niets te vertellen!' Jamaar, ze hebben mij gevraagd, he! »

Onkuisheid

Crabbé «Onkuisheid is ook zo'n relatief begrip. Is het omdat je getrouwd bent en een keertje met iemand anders meegaat, dat je onkuis bent? En wat is het ergste: geestelijke of fysieke onkuisheid? Voor de meeste mensen geldt: als je met een ander in bed kruipt, dat is de limiet. Ik ben óók katholiek opgevoed, ik heb óók zo'n vinger die op mijn kop drukt: schuldgevoelens, moraal... Je hele leven is een gevecht tegen je katholieke opvoeding. Het is een cliché, maar het klopt: anders zou ik nooit in een rockorkest spelen. Omdat je het niet mocht doen toen je jong was, doe je het zeker. Ik was bezeten van drummen, en voor mijn ouders was dat alleen maar 'lawaai'. Daar heb ik geen schuldgevoelens over, hoor, maar over sex...

Ben Crabbé en de zeven hoofdzonden (3)

»Ik herinner mij nog dat mijn vader een keer ongelooflijk kwaad is geworden. Op een zaterdagnacht had ik mijn lief mee naar huis gebracht en op zondagmorgen ging ze in haren blote naar de wc. Wel, mijn pa was absoluut niet goed gezind!

»Maar ik ben nooit overdreven seksueel actief geweest: ik had het veel te druk met het opstarten van groepjes. Op mijn achttiende zat ik al in de finale van de Rock Rally. Ik stopte niet veel tijd in vrouwen: om het nu op café te gaan uitleggen en vragen en doen... Dat vond ik de moeite niet waard, ik dacht: ik wil morgen repeteren. Pas op, ik heb mijn deel wel gehad, maar daar heb ik toch een belangrijke fase overgeslagen. Nu ja, ook nu nog kan ik soms drie weken niet poepen, bij wijze van spreken, echt dat ik er geen goesting voor heb, en dan weer drie dagen dat de stukken er afvliegen.»

HUMO In mijn tijd hadden popgroepen groupies.

Crabbé « Ik ben geen vrouwenidool. En de dames die zich 'aanbieden' moet je maar eens goed bekijken. Buiten den Berre heeft niemand bij De Kreuners last van vrouwenadoratie, Je krijgt aandacht, ja, maar dat maakt het alleen maar gevaarlijker. Vrouwen die zich zomaar laten overbluffen, dat is niks voor mij. En het soort vrouw waar ik wel zot van ben, zou dat niet accepteren. Dus moet ik dubbel op mijn hoede zijn. »

HUMO Zijn vrouwen onkuiser dan manner, of omgekeerd?

Crabbé « Ik moet heel voorzichtig zijn met algemene uitspraken, of ik zit op het spoor van Walter Grootaers. Ik weet wel wat hij met zijn uitspraken over mannen en vrouwen bedoeit, maar hij flapt het eruit, het wordt opgeschreven, en patat, je hebt een Van Rossem-rel. Ik denk niet dat vrouwen meer onkuis zijn dan mannen, maar het valt minder op. Een man komt in een cafe en zegt: 'Whaw jong, gisteren dit en dat' en hij is een ongelooflijk toffe gast. Maar als een vrouw het cafe binnenkomt en zegt: 'Ik heb gisteren die gast gepoept', dan denkt iedereen:'Wat is dát voor een hoer?' Dus vrouwen zullen het wel verstandiger aanpakken. Enfin, verstandiger: dat ze het veel meer in stilte doen. Maar ik denk dat het percentage van vrouwen en mannen dat vreemdgaat even hoog ligt. Ha ja, anders zou het verschijnsel niet kunnen bestaan: voor elke man die vreemdgaat moet er toch een vrouw zijn?

»Maar ik heb wel het gevoel dat meer vrouwen dan mannen naar een concrete huwelijksband verlangen. Ikzelf word ongelooflijk vaak verliefd op madammen. Echt zo voor tien minuten: 'Whaaw, allez zeg!' en meteen daarna: 'Kom, we drinken er nog één.' Maar ik ben er als de dood voor om mij te binden. Is het angst voor verantwoordelijkheid, voor het onbekende ? Op cruciale momenten in je leven ben je altijd iets te jong, denk ik. Op je zesde moet je naar school, willen of niet. Op je twaalfde moet je beslissen : doe ik Latijnse of iets anders. Ben je achttien ? en wat voor snotaap ben je dán niet ? dan moet je weten wat je gaat studeren en wat je later wilt worden. Hoe kan ik nu weten wat ik op mijn veertigste graag zal doen? En hoe kan ik op mijn dertigste weten of ik mijn vrouw nog altijd graag zal zien?

»Misschien zal ik nooit oud genoeg zijn om het te weten. Het is een verscheurend probleem. Ik ken al zes jaar hetzelfde meisje, maar we wonen niet samen. Dat is niet gemakkelijk... voor háár. In zekere zin ben ik de jongste vertegenwoordiger van de generatie vóór mij: je wilde creatief zijn, dingen uitproberen. Trouwen en kinderen krijgen, daar dacht je niet aan. Gasten van nu kunnen niet snel genoeg naar de universiteit gaan, bij het Gemeentekrediet gaan werken, trouwen en zich bij de tennisclub aansluiten. Ze kopen kinderen en zijn gelukkig. Maar drie jaar later komen ze iemand tegen: patat, coup de foudre. En wat dan? Ik wil ze over tien jaar nog wel eens tegenkomen.

»Maar het is niet omdat ik er zo over denk, dat degene die ik graag zie er ook zo tegenover staat. Ik probeer alles zoveel mogelijk te relativeren, maar in dit geval is het niet zo gemakkelijk. Het zijn dingen die je zo kunnen uitputten, die je geestelijk zó kunnen bezighouden. Dat is eigenlijk het enige kruis in mijn leven. Enfin, kruis... Mensen die geen eten hebben, dat is erg. Dit zijn relatieve luxeproblemen. »

Nijd

Crabbé «Afgunst? Ik kan mij inbeelden dat erover geroddeld wordt dat ik daar geweldig aan lijd. Toch zal ik je het volgende zeggen. Ik ken absoluut niet het gevoel van: als die groep langer mag sound-checken dan wij, of als die meer platen verkoopt dan wij... Ik ken geen enkele muzikant die zo'n grote fan is van andere Belgische groepen. Ik probeer naar alle groepen te gaan kijken, ook naar Neon Judgement en Front 242, zelfs al vind ik dat ongelooflijke schijtgroepen. Maar ik heb ze tenminste twee, drie keer gezien, en, ik kan die gasten daarom nog toffe gasten vinden. Het is nu absoluut niet bon ton naar Bart Peeters te gaan en te zeggen : 'Goed nummer, jong, She Goes Na Na!' Want dat staat nummer één, dat vindt iederéén goed. Nee, je moet het hebben over de B-kant van een onbekende single van The Candy Dates, dat is pas goed. Aan die zever doe ik dus niet mee.

» Maar wat er wel is, naar mij toe: veel gasten kunnen niet verdragen dat ik in een orkest drum, een tv-programma doe... Dat is óók racisme, muzikaal racisme. Ik ken bijvoorbeeld heel weinig gasten uit de Luc Steeno-groep die The Scabs of Soulsister niet kunnen uitstaan, maar het omgekeerde gebeurt wel. Meer dan de helft van die Vlaamse dingen hoor ik óók niet graag, maar het is niet omdat die gasten met volle overtuiging dat soort muziek maken dat ze onnozelaars zijn. Je maakt muziek zoals je bent, denk ik, en als je zo bent, moet je het ook zo doen. Dus dat soort afgunst ken ik niet. »

HUMO Je drumt niet zelf op de elpees van De Kreuners. Ben je niet jaloers op betere muzikanten?

Crabbé « Om te beginnen speel ik wél op de platen van De Kreuners, maar niet op alle nummers. En de helft speel ik niet zelf omdat de producer het zo wil. Ik ben niet te beroerd om toe te geven dat Walter Mets of Marc Bonne veel beter spelen dan ik. Als studiomuzikanten: daarom zijn het nog geen betere drummers voor-de-groep. Als ik in de studio iets voorspeel, spelen zij dat in no time tien keer beter dan ik. Daar heb ik alleen maar respect voor. Ook als drummer speel ik slechts de kop in tweede klasse. Maar ik ben ook niet vals bescheiden: ik durf te zeggen dat ik de ideale drummer voor De Kreuners ben. Deze bezetting is de beste die we ooit hebben gehad, omdat ze zo homogeen is: er zit geen enkele goeie muzikant bij, maar samen staan we sterk.

» Er zijn trouwens niet zoveel dingen waarvan ik denk: dat zou ik heel graag willen kunnen en ik ben jaloers op mensen die het wel kunnen. Ik kan heel veel dingen een beetje, maar er is niks wat ik heel goed kan. Behalve dat ik heel proper ben. Huis-hygiëne, daar ben ik een kei in, maar daar kom je niet ver mee. Ik ben een ongelooflijke nul op het gebied van exacte wetenschappen, maar dat frustreert mij niet. Laat Prognigin, of hoe heet hij ook weer, maar Nobelprijzen winnen. Nu ja, ik zou graag een ongelooflijk goeie voetballer zijn en ik ben maar een opportunistische spits. Had ik maar de traptechniek van Luc Nilis... Ik was veel liever spits van Anderlecht dan drummer van De Kreuners geweest, maar om daar nu jaloers om te zijn?

» En om op het vorige thema terug te komen: zelfs in relaties ben ik niet jaloers. Als mijn lief met een ander meegaat, zal dat mij wel iets doen. Maar jaloers zijn vanwege het feit zelf, of jaloers zijn op die andere gast? Nee. Het is natuurlijk nooit plezant dat je niet langer nummer één bent. Ook daar geldt: de kop in tweede klasse is belangrijker dan de middenmoot in eerste klasse. Maar jaloezie, nijd en afgunst zijn alleen maar tijdverlies.»

Ben Crabbé en de zeven hoofdzonden (4)

Gulzigheid

Crabbé «Ik kan mij al inbeelden waar je op aanstuurt: dat ik redelijk veel dingen combineer. Dat ik inhalig zou zijn. Radio Donna is nu van start gegaan. Wel, ik ben niet gaan zagen: 'Mag ik alstublieft meedoen?' Maar waarom zou ik in godsnaam niet meedoen? Omdat er mensen zijn die niet kunnen verdragen dat ik twee jobs doe? We leven toch in een vrij land? Het zit trouwens allemaal in dezelfde sfeer, in dezelfde branche. En het is toch niet omdat je kunt drummen dat je niet kunt presenteren? Ik ben een fanatiek drummer in de zin dat ik het zo goed mogelijk probeer te doen. Maar ik neb nooit gedacht: ik wil alleen maar drummen. Dat is heel gevaarlijk. Dat is zoals een voetballist die zegt: ik wil alleen maar voetballen. Wat doet die op zijn 35ste, als hij in een zwart gat dreigt te vallen? Dan kan hij niks meer doen, tenzij in het geval van Jean-Marie Pfaff: in een schoon kostuum de public relations van Maes Pils verzorgen. Is dat dan zo plezant? Ik probeer zo veelzijdig mogelijk te zijn, ik dacht dat dat een deugd was in plaats van een schande. Maar de mensen kunnen het niet verdragen.

»Ik wil niet triomfalistisch klinken, maar De Kreuners zijn redelijk succesrijk, ik doe een programma dat ik graag doe en dat redelijk goede kritiek krijgt... Het gaat te goed, ken je dat? En dat mag niet, voor sommige mensen. Wat moet ik dan doen? Ermee stoppen? Ik ben destijds uit het debacle van Kwislijn gestapt. Er bleken zoveel afspraken met sponsors te zijn die allemaal tien seconden in beeld moesten komen, dat we onmogelijk een goed concept konden uitdokteren. Je moet eerst een concept hebben en dan kijken wie erin kan, niet omgekeerd, ik heb de producer tijdelijk uit de brand geholpen. Maar toen Christel Van Dijck terugkwam, heb ik gezegd : 'Ik zie het absoluut niet zitten, als een papzak op die telefoon zitten.' Ik ben er dus uitgestapt, met het risico dat de BRT mij zou afstraffen. Gelukkig is dat meegevallen, in de zin dat ze zeiden : 'Ja, eigenlijk heb je gelijk, daar kun je alleen maar slechte punten mee halen.' En ik was blij toen de makers van Tien voor Taal mij vroegen of ik Topscore wou doen. »

HUMO Laat je je bij je carrière adviseren door een Raad van Wijzen?

Crabbé « Ik heb een paar goeie vrienden, je praat er natuurlijk wel over. Maar als een maat van mij, een zeer kritische kerel, zegt dat hij dat en dat niet goed vindt, dan had ik dat al kunnen voorspellen. Vaak zijn we het eens : 'Hier heb ik de bal in de tribune gesjot.' Maar dat mag je er nooit van weerhouden toch maar te blijven proberen.

»Neem nu Radio Donna. Die zender wordt, in een zin gezegd, 'trendy, geestig, vlot, creatief, traditioneel maar niet conservatief'. Ik weet niet wat ze daarmee bedoelen, maar ik zal het wel merken, zeker? Ze willen absoluut een soort personality show: je mag echt doen wat je wilt. Dus zal ik Bruce Springsteen draaien, en als het even kan de dingen van hun playlist die ik graag hoor... Ik heb natuurlijk wel een gezonde dosis anarchie in mij, maar ik zal niet proberen een nieuw Leugenpaleis te maken, want beter dan die gasten kan ik het toch niet. Maar ik probeer wel een paar dingen te doen die, hopelijk, als 't kan, een beetje om te lachen zijn. De Familie Bakeljauw van Luc Wyns zit in mijn programma, en we hebben een wekelijks item dat Godverdomme heet: daarin breekt een luisteraar een heersende trend af ? ik denk nu aan het Yo de mannen-fenomeen, de Steiner-school, de Blauwe Maandag Compagnie...

»Ik vind het niet erg dat ze een nieuwe radio willen maken. Maar passen al die mensen die ze gekozen hebben wel bij elkaar? Past Michel Follet bij Herman Brusselmans? Ik weet het niet. Ze zijn ongelooflijk nerveus, ze lopen op de toppen van hun tenen, want door die Barnum-reclame zal iedereen ernaar luisteren. De eerste plaat die verkeerd gestart wordt, daar zul je nogal wat van horen! Is het niet goed, lukt het niet, of vind ik het niet plezant, dan zal ik niet aarzelen ermee te stoppen. Maar waarom zou ik het niet proberen ?

»Als je veel uitdagingen aanneemt, heb je de zware taak diverse dingen zo goed mogelijk te doen. En ik denk dat je mij nooit kunt betrappen op laksheid, op gebrek aan inzet. Ik doe nooit iets vanuit het standpunt: dat doe ik er wel snel even bij. Want ik weet dat dat het eerste is waar ze je op aanvallen als het misgaat. En dat gun ik de kritikasters niet. »

HUMO Wijs je vaak aanbiedingen af ?

Crabbé « Natuurlijk! Er zijn heel veel dingen die ik niet doe. Maar dat weten de mensen niet, omdat ik ze niet doe. »

HUMO Geef eens een paar concrete voorbeelden.

Crabbé « Nu moet ik even denken... Ik heb bijvoorbeeld - dat heb ik nu niet afgewezen, maar ik heb er wel over getwijfeld... In het begin van het jaar, toen we met De Kreuners twee maanden niet optraden, heb ik in een toneelstuk met David Davidse gespeeld. Daar had ik de zeer moeilijke rol van de zoon van Madame de Coeur Brisé. Ik had heel weinig acteerervaring. Ik was er bang voor, en mijn vrees werd een beetje bewaarheid : tussen Felice, die zichzelf speelde en zijn rol dus heel goed kende, en David Davidse, die al járen Germaine speelt, viel ik een beetje licht uit. Maar ik heb er veel van geleerd: ik ben veel minder slecht geworden op toneel. Dus dat had ik een beetje geweigerd, maar toen dacht ik : nee, je moet het toch maar doen. »

Ben Crabbé en de zeven hoofdzonden (5)

HUMO Wat heb je onlangs wel geweigerd?

Crabbé « Potverdorie, onlangs... Eerlijk gezegd, de laatste tijd is het niet zo vaak voorgekomen. Je krijgt ook niet zóveel aanbiedingen, hoor. De mensen hebben daar vaak een vertekend beeld van. Wat ik altijd ongelooflijk grappig vind, zijn gasten die overal verkondigen dat ze zo selectief zijn bij het aannemen van panels en andere tv-optredens. Want het zijn de gasten die dat zeggen, die nooit gevraagd worden.

»Maar dingen die ik niet aangenomen heb? (Trommelt met zijn vingers op tafel.) Je moet echt een voorbeeld hebben, he? Pfff... »

Gramschap

Crabbé «Gramschap ken ik niet. ik ben nogal nerveus, maar zeer tijdelijk. Ik zie iets en ik roep : 'Allez! Doe dat niet!' En hup, daarmee is het afgelopen. Of ik hoor iets op het journaal en denk : 'Maar allez jong, shhhhh!' Als je hoort wat politici uit hun nek slaan, dat is dikwijls zum kotzen. En dat geldt ook voor Van Rossem. Maar of dat nu kwaadheid is? Ik ben nooit wrokkig. Als ik zie en lees en hoor wat er allemaal tussen BRT en VTM gebeurt, waar ze allemaal voor op hun tenen getrapt zijn... Dan denk ik: 'Jongens toch, astemblieft!' Daar word ik kwaad om, dat ze daar hun tijd mee verliezen. Aisof het allemaal zo belangrijk is. Je denkt toch niet dat de VTM een kijker meer of minder zal hebben omdat Koen Wauters in het Huis van Wantrouwen zit? Maar nee, dat mocht weer niet. Wat een gedoe, waar houden ze zich mee bezig ? Daar maak ik mij wel eens lastig over: over het feit dat er al te veel belang wordt gehecht aan onbelangrijke dingen.

»Onlangs was er een aardbeving in Turkije: 150 mensen patat dood. Dat is erg. Er zijn mensen die geen eten hebben, dat is belangrijk. Het is natuurlijk uit zijn context gerukt, het is een heel naieve uitspraak, maar daar gaat het uiteindelijk toch om?»

HUMO Jij bent op je best als imitator van een tweederangspresentator: Mike Verdrengh. Is dat een vorm van zoete wraak?

Crabbé « Ha! Ik probeer de figuur van Verdrengh tot mythische properties op te blazen omdat het plezieriger is op die manier iets te vertellen. En als je geïmiteerd wordt, mag je ervan uitgaan dat je iemand bent. Verdrengh moet het dus absoluut niet aan zijn hart laten komen, hij zou zelfs trots moeten zijn. lemand met het soort tics van Verdrengh vraagt erom geïmiteerd te worden. Maar ik koester absoluut geen wrok tegen die mens, ik ken hem nauwelijks. En ik heb zeker niet de pretentie te zeggen dat ik een betere presentator ben.

»Tussen haakjes: ik vind het dood-dood-doodjammer dat een tiep als Felice, toch een komisch talent, op zijn kaartjes zit te kijken om te zeggen : 'Goeienavond Luk De Vos'. Ik wil hier zijn proces niet maken, maar ik heb hem al tien keer gezegd : 'Dré! Hou ermee op! Zet daar een computertje waar de vragen op verschijnen als je ze niet kunt onthouden. Plaats een tiep met cue cards buiten het beeld van de camera.' Maar den Dré zit daar op die kaartjes te gapen, en dat is het failliet van zijn programma. Dat vind ik zo erg voor hem! Mocht ik daar zitten ? ik zeg niet dat ik het zou kunnen ? dan zou ik het anders doen. Ik kan redelijk goed babbelen, ik kan mij uit de slag trekken. Dat leer je ook. Destijds, bij de Torhout-Werchter Classic, heb ik, met een draadloze microfoon in mijn hand, vier uur lang een tijdrit verslagen. En al zeg ik het zelf: daar kan ik iets van, ik zit zelden om woorden verlegen.

»Maar ik ben content met wat ik nu doe. Je moet ook niet alles ineens willen. Ik zit in een opgaande lijn: na de geweldig neerwaartse curve van Kwislijn is Topscore opnieuw een top-van-tweede-klasse-programma. Dus misschien krijg ik over drie jaar wel een UEFA-cup-plaats aangeboden.

»Nee, ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat ik nog niet uitgeteld ben.»

Traagheid

Crabbé «Alert zijn vind ik heel belangrijk. Ik erger mij soms aan de traagheid van andere mensen. Ik leid altijd de repetities van De Kreuners. Ik zit al zeven jaar bij de groep, een kwart van mijn leven. Echt alles heb ik daar meegemaakt, van laagconjunctuur en schrijnende Dallas-toestanden tot zeer creatieve momenten en grote hits. Voor mij moet het vooruitgaan. Als ik zeg : 'En nu dat nummer : een-twee-drie-vier... ' en er staat er nog eentje een sigaret te roken of zijn gitaar te stemmen, dan denk ik : 'Jamaar jongens!' Ik ben altijd zeer gedreven, ik bedoel het ook goed. Maar ja, je zit met verschillende karakters. Wij hebben tenslotte de ongelooflijke luxe in een orkest te spelen en er nog net van te kunnen leven ook. Weet je wat voor een plezant leven dat is? Dus mogen we nooit vergeten dat we daar ons uiterste best voor moeten doen. Want het alternatief is ? inderdaad ? werken aan de lopende band. Maar bij De Kreuners ben ik de enige die die mening is toegedaan. »

HUMO Misschien moeten we traagheid in de bijbelse zin opvatten : 'niet actief naar het Goede streven'. Wil jij de Poulidor onder de Vlaamse presentatoren blijven? Want al ben je al vijf jaar bezig, de grote doorbraak blijft uit. Ik zou haast kunnen vragen: wat wil je later worden?

Crabbé « Ja. Natuurlijk. Maar ten eerste: moet je wel naar die grote doorbraak streven? En ten tweede: wat is de grote doorbraak? Moet ik volgend jaar misschien het gezicht van Levenslijn worden? Nee, want wat doe ik met een doorbraak die mij de toegang tot elk popfestival ontzegt omdat ik daar dan word weggehoond?

»Het enige wat ik voorlopig kan doen is proberen iets te maken waar ik zelf achter sta. Tot mijn eigen tevredenheid en, als het even kan, tot tevredenheid van de kijkers. Dat ik over vijftien jaar kan zeggen : '90 % van wat ik heb gedaan, heb ik graag gedaan'. Dat is mijn ambitie. Waarom zou ik krampachtig zitten zoeken naar iets om door te breken ?

»Als ik iets had waarvan ik dacht: 'Hier geloof ik in', dan zou ik er zeker mee naar de BRT stappen. Want de gast die morgen met een origineel tv-idee komt aanzetten, is overmorgen onmetelijk rijk. Ik zit er dus constant over te piekeren. Maar ik wil absoluut niet overkomen als een zwaarmoedig denker. Want als er één hoofdzonde is, dan is het wel serieuzigheid. Waarom mag er niet om de paus of de koning gelachen worden? Wat is dat voor zever? Mensen die zeggen dat er niet gelachen mag worden, doen dat uit angst, omdat ze bang zijn hun macht te verliezen. Ze kunnen zichzelf niet relativeren. Kardinaal Danneels heeft dat natuurlijk heel goed gedaan in Het Huis van Wantrouwen. Die laat tenminste zien dat hij zo verstandig is dat hij er zelf om kan lachen. Maar neem nu koning Boudewijn, die zich in Parijs laat opereren: hij heeft kennelijk een schrijnend gebrek aan vertrouwen in de Belgische medische wereld. En dat mag dan niet gezegd worden? Daar mag je geen grappen over maken?

»Misplaatste ernst, daar word ik strontziek van. »