'Beste kijkers': hier is Tine Embrechts

Sinds vorige week blikt actrice Tine Embrechts (39) samen met Nathalie Meskens en Sven De Ridder terug op de televisieweek. Ze zit daar haar vrolijke zelf te zijn zoals alleen zij dat kan. Nu al onvergetelijk is haar blik na het fragment uit de finale van de Nederlandse versie van ‘De slimste mens’, waar twee vrouwen alles wat ze weten over testikels moeten opsommen, en één van hen niet verder komt dan...

Tine Embrechts «‘Twee losse zakken!’ Het enige wat ik kon denken, was: ‘Wááááát?’ Vandaar die blik, ook omdat ik me dan afvraag: ‘Waarom moet dit op televisie komen?’ Dat denk ik overigens wel vaker. Kijk, als je aan mij zou vragen: ‘Welk fragment heeft je echt geraakt de voorbije week?’ Dan zou ik zeggen: ‘‘Alleen Elvis blijft bestaan’ met Els Dottermans.’ Els die anderhalf uur praat, met de bijbehorende twijfels en denkpauzes. Maar dat past natuurlijk niet in het format van ‘Beste kijkers’.»

HUMO Dat wist je natuurlijk toen je eraan begon.

Embrechts «Natuurlijk. Toen VTM me belde, was mijn eerste reactie ook: ‘Nu vragen ze me wéér om in een panel te zitten. Ik ga het niet doen.’ Maar omdat mijn goeie vriendin Nathalie Meskens meedeed, we samen van nul konden beginnen en de ploeg van ‘De wereld draait door’ aan het programma meewerkte, dacht ik: ‘Waarom niet?’ Het is natuurlijk vluchtige televisie, maar dat heeft ook zijn waarde – amusementswaarde. Niettemin: toen ik eraan begon, was dat met een bang hartje. Ik dacht: ‘Tine zit weer in showbizzland.’

»Wat ik wel fijn vind aan ‘Beste kijkers’, is dat er niks gescript is. Ik heb ook al meegedaan aan programma’s waar elke reactie en elke grap op papier stond. Als je dat achteraf ziet, zit je bijna naar een vreemde versie van jezelf te kijken, een versie die ik snel beu word. Bij ‘Beste kijkers’ komt alles voort uit de chemie ter plekke, en dat vind ik wel heel spannend.

»Ik ga dit seizoen ook weer een voorstelling maken met Hugo Matthysen en Karlijn Sileghem. Dat zijn mensen met wie ik een heerlijke wereld deel, eentje die wél 100 procent Tine is. Ik vind al die uitstapjes leuk, maar om de twee jaar moet ik iets kunnen doen dat dicht bij mezelf ligt. Als ik niet naar mijn vaste waarden kan terugkeren, versplinter ik helemaal. Het is een constante zoektocht: streng zijn voor jezelf, maar toch meegaan in de dingen die op je afkomen. Wat doe ik wel en wat niet? Dat is iets waar ik veel over zit te malen. Ik kan bij ‘Beste kijkers’ een pain in the ass zijn, hoor. Als ze me vragen om een fragmentje voor te stellen dat ik echt niet leuk vind, dan zal ik dat níét doen.»

HUMO Hoe kies je dan precies?

Embrechts «Dat verandert. Ik heb heel lang iedereen – en mezelf – willen behagen. Ik wilde dat mijn omgeving alles goed vond wat ik deed. Maar van ‘Beste kijkers’ weet ik op voorhand dat mijn moeder dat pure flauwekul vindt. Nu lukt het me om dan te denken: ‘Ja, mama. Het is wat het is. Punt.’ Terwijl ik daar vijf jaar geleden helemaal over in de knoop zou zitten, en zou denken: ‘Nee, ik mag dat niet doen, want mijn ouders vinden het niet goed.’

»Er is – daar moet ik niet onnozel over doen – ook de basisrealiteit dat ik geld moet verdienen. Ik ben sinds kort een alleenstaande mama die een huis moet afbetalen. Waarmee ik helemaal niet zeg dat ik ‘Beste kijkers’ voor het geld doe. Er zijn nog steeds grenzen. Anders zou ik ook reclame doen, en dat doe ik al een aantal jaren niet meer .»

HUMO Vanuit welk principe?

Embrechts «Ik krijg dat gewoon niet geregeld met mezelf. Ook al denk ik nu soms: ik zou dat geld echt kunnen gebruiken op dit moment, tóch doe ik het niet. Ik kijk niet graag naar reclame, ik erger me blauw als ik radiospots hoor en je weet nooit helemaal het fijne van wat je staat te promoten.»

HUMO Hugo Matthysen zei ooit: ‘Het grootste talent dat een mens kan hebben, is weten waar hij goed in is en dat gewoon doen, zonder iets anders te willen.’

Embrechts «Ja, dat snap ik. Alleen is dat bij mij heel moeilijk in één ding te vatten: wat is datgene waarin ik heel goed ben?

HUMO Ja, zeg het eens.

Embrechts «Ik wil graag een heel goede actrice zijn. Mijn comfortzone is: humor. Dat is wat me altijd opvalt in een tekst. Zelfs als die serieus bedoeld is, zie ik altijd hoe dun de lijn is tussen kwetsbaarheid en humor, tussen iets pijnlijks en een grap.

»Toen ik net afgestudeerd was, maakte ik zelf dingen – muziek, samen met mijn broers. Dat is iets dat ik onderweg verloren heb. Ik vind het een beetje jammer dat ik nu vaak in dienst van iets of iemand sta, van een programma of een regisseur of een schrijver. Nu, ik word bijna 40: Bart Peeters is zijn Nederlandstalige muzikale carrière ook rond zijn 40ste begonnen. Ik kan me voorstellen dat ik ook ooit die kant opga.»

HUMO Houdt je leeftijd je bezig?

Embrechts «Ik wil daar niet te veel over zagen, maar tussen de 40 en de 50 kom je als actrice in een moeilijke fase, de fase dat je geen jongemeisjesrollen meer krijgt. Wat me opvalt, is dat die grens steeds meer opschuift. Tien jaar geleden speelde Koen De Bouw met Tine Reymer in ‘Sedes en Belli’, nu speelt hij met Ella Leyers in ‘Professor T’ (een nieuwe politiereeks die in het najaar van 2015 op Eén te zien zal zijn, red.). Hij mag ouder worden, maar de vrouwen naast hem blijven 25. Pas op, Koen mag van mij blijven, maar ik ken ook veel steengoeie actrices van in de 40 die ik ook graag vaker op het scherm zou willen zien.»

HUMO Doe je iets om de tekenen van de veroudering af te remmen?

Embrechts «Niet echt, maar ik ben vanochtend wel naar de yoga geweest. Ik doe dat eigenlijk helemaal niet graag, want ik ben zo stijf als een plank. Ik zie in de les overal om me heen meisjes met hun benen in hun nek liggen, of op hun hoofd staan, en ik val de hele tijd om. Dat doet er niet toe, hè, bij yoga: je leert er net dat je niet naar de anderen moet kijken of vergelijken, maar je op jezelf moet concentreren. Yoga is iets helemaal anders dan een marathon lopen – wat ik vorig jaar heb gedaan. Zo’n wedstrijd gaat over: een goeie tijd neerzetten, presteren. Yoga gaat over het tegenovergestelde, over rust en tijd nemen. Daarom past het ook niet bij mij, ook al is het wat ik nodig heb.»

Even mama af

HUMO Jij bent iemand die wil presteren.

Embrechts «Ik stel mezelf altijd doelen die ik moet halen. Heel vermoeiend. Nu, ik vind dat ook een goede eigenschap. Ik haal die doelen meestal ook. Ik had bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik die marathon zou uitlopen, maar ik heb het toch gedaan en dat heeft me ongelofelijk veel voldoening gegeven.»

HUMO Wat is je volgende doel?

Embrechts «Proberen mezelf geen doelen meer te stellen. Loslaten, op alle vlakken aanvaarden. Dat is wat ik mezelf heb moeten opdragen door mijn scheiding. En ik wil weer een beetje leren genieten. Daar was ik met al dat vechten en streven niet meer toe in staat, want als ik even stilval, kan ik keihard in melancholie en tristesse verglijden, zeker na wat er in mijn persoonlijke leven allemaal is gebeurd. Ik zie mijn kinderen nu maar om de week, en in de week dat ze er niet zijn, is het alsof de grond onder mijn voeten wegzakt. Ik moet mezelf dan opnieuw uitvinden, want opeens ben ik even geen moeder meer en zit ik met tijd voor mezelf die ik helemaal niet wil en waar ik me geen raad mee weet. Als je een job met vaste uren hebt, is er tenminste nog die constante, maar dat is bij mij niet zo en daardoor voel ik me in die lege week vaak verloren.»

HUMO In ons vorige gesprek zei je nog: ‘Geluk maak je zelf.’

Embrechts «Dat is vijftien jaar geleden! Toen dacht ik inderdaad dat je dat zelf in de hand had. Er zijn me nu ook dingen overkomen waarvan ik op mijn 16de zeker wist: ‘Dat gaat mij niet gebeuren.’ Het was natuurlijk een onrealistische gedachte dat alles wel goed komt als je maar hard je best doet. Wat dat betreft, ben ik behoorlijk ontnuchterd: ik sta nu wel met gezondere verwachtingen in het leven.

»Die jeugdige verwachtingen zijn toch wel lastig, hoor. Al die dromen over hoe je wilt dat het gaat: ik heb me daar lang hardnekkig aan vastgehouden. Ik verwacht nog altijd veel van mezelf, en van het leven en de liefde, maar er is een verschil tussen hoge verwachtingen hebben en je eraan vastklampen – bijvoorbeeld aan het beeld van hoe je oud wilt worden met je man en je kinderen, ‘want dat is het hoogste geluk en zo moet het zijn’. Ook al zijn de dingen ondertussen aan het afbrokkelen en scheef aan het groeien. Ik heb heel hard gevochten om alles toch nog bij elkaar te houden. Ik vind het nog altijd moeilijk om toe te geven dat het is mislukt. Ik heb gedaan wat ik kon, maar nu moet ik beginnen met mijn leven erna. Vanaf nu is het Tine Embrechts, deel twee.»

HUMO Je bent in een liefdevol en veilig nest opgegroeid. Toen werd je misschien ook minder goed voorbereid op de wispelturigheid van het leven.

Embrechts «Dat zou kunnen. Voor mijn moeder was het allerbelangrijkste dat haar kinderen een warme thuis hadden, omdat het gezin waar zij in opgroeide niet zo was. Haar vader is op zijn 42ste aan leukemie gestorven en haar moeder, mijn grootmoeder Maria Verlackt, heeft toen uit liefde voor hem zijn politieke loopbaan voortgezet. Zij was één van de eerste vrouwen die op hoog niveau aan politiek heeft gedaan. Door voor het programma ‘Verloren land’ haar leven uit te pluizen, heb ik pas beseft hoe indrukwekkend het is dat zij het als vrouw in die tijd zover heeft gebracht. En toch heb ik er een dubbel gevoel bij, omdat ik ook de versie van mijn moeder ken. Eerst zat ze bijna altijd bij een nanny, en als oudste van de vier kinderen moest ze het later vaak allemaal alleen oplossen thuis.

»Voor mijn moeder kwam het gezin altijd op de eerste plaats. Vandaar ook dat we naar de steinerschool gingen, die de ouders heel nauw bij het onderwijs betrekken en het kind bijzonder veel aandacht geven. Het was zalig thuis: er kwamen veel mensen over de vloer, we gingen samen naar het theater... Toen ik zelf kinderen kreeg, was dat de norm, maar die heb ik al snel moeten opgeven. Met mijn beroep ging het gewoon niet om er altijd te zijn voor mijn kinderen, en de man-vrouwverhouding was ook helemaal anders in mijn gezin.»

HUMO Jij was namelijk de kostwinner.

Embrechts «Ja, zeker de eerste jaren. Ik was degene die alles regelde, op alle vlakken. Ondertussen is mijn klassieke verwachtingspatroon wel in rook opgegaan. Ik zal nooit meer denken dat de Grote Ideale Huwelijksdroom Met De Man Van Mijn Leven bestaat. Ik denk dat er toch een paar mannen op de wereld zijn met wie je gelukkig kunt zijn. Ik vind dat een geruststellend idee. Waarmee ik mijn huidige vriend (Laurent Gaëtan Bailleul, stemmenimitator en collega in ‘Tegen de sterren op’ Guga Baúl) niet wil afschilderen als eentje in de rij, integendeel. Maar ik geloof dat je sowieso aan een relatie moet werken.»

HUMO Wat ga je zeker anders doen?

Embrechts «Meer tijd voor elkaar maken om beter te communiceren.»

HUMO Vorige keer zei je nog dat mannen en vrouwen elkaar nooit helemaal kunnen begrijpen.

Embrechts «Misschien heb ik nu een heel vrouwelijke man aan de haak geslagen, want met hem lukt het voorlopig toch behoorlijk goed. Laurent is eigenlijk degene die mij liefdevol dwingt beter te praten. Hij is de eerste die me heeft doen inzien dat ik misschien ook zelf een stevige wegloper ben. Ik kan in een gesprek keihard zijn en koppig op mijn standpunt blijven staan. Maar hij breekt mij dan open met zijn humor.»

HUMO Voor je huwelijk was je samen met Adriaan Van den Hoof, die erg op jou leek. Guga is ook weer iemand die...

Embrechts «Op mij lijkt? Dat is zo. Een logische golfbeweging, zeker? Soms ga je op zoek naar het tegengestelde, soms naar gelijkenissen, ik weet ook niet wat het beste werkt. Ik vond het indertijd fantastisch dat Roman, mijn ex-man, zó anders was. Dat was een toevoeging in mijn leven, hij bracht iets mee dat ik niet kende, kunnen genieten, content zijn met wat er is, maar dat anders zijn kan ook voor onbergip zorgen..»

HUMO Dat genieten probeer je toch te leren, zei je net?

Embrechts «Ja. Enfin, in het begin wilde ik graag zoals hij zijn, maar nu heb ik aanvaard dat ik niet zo ben en dat ik ook nooit zo zal zijn. En als je op elkaar lijkt, kan het ook botsen, hè. Dat merk ik bij mijn oudste zoon: wij reageren soms heel heftig op elkaar, net als mijn vader en ik, trouwens. Je herkent jezelf in de ander en eigenlijk stoor je je niet aan hem, maar aan jezelf. Maar dat is minder lastig dan die ander helemaal niet snappen.»

HUMO Hoe troost je jezelf op momenten van tristesse?

Embrechts «Op een podium staan is voor mij erg helend. Om te beginnen heb je twee uur lang geen tijd om te piekeren. Je ben gefocust op wat je moet doen en je kunt even in een betere versie van jezelf stappen, al is het maar omdat je dat aan je publiek verschuldigd bent. En vreemd genoeg blijft dat nog een tijdje nawerken als ik van het podium stap. Ik vind dat elke keer weer heel bijzonder, dan ben ik zó blij met mijn beroep. Dat is vast de adrenaline die je lichaam aanmaakt en die nog doorwerkt. Als ik loop, gebeurt dat ook. Daarom heb ik vorig jaar zoveel gelopen: ik had enorm veel deugd van dat effect.»

Tine om te zien

HUMO Je podium- en tv-bekendheid maken ook een BV van je, met alle nadelen van dien. Afgelopen zomer stonden Guga en jij opeens op de cover van Story.

Embrechts «Dat was echt een hamer op mijn kop. Vréselijk! Vooral voor Roman en mijn kinderen. We zijn die scheiding allemaal nog aan het verwerken en opeens zegt er iemand: ‘Zo, wij hebben nu even beslist dat jij overal in de stad op een poster zult hangen.’ Ze hebben ook een beeld van mij gepresenteerd dat niks te maken heeft met wie ik ben. Opeens ben ik een oudere vrouw die een bink aan de haak heeft geslagen en is Laurent iemand die voor oudere vrouwen valt. Zo was en is dat níét! Toen ik begon rond te bellen om te weten hoe ik moest reageren, zei iedereen: ‘Je laat het passeren of je sluit deals met dat soort blaadjes.’ Daar word ik zo triestig van, hè. Maar genoeg daarover.»

HUMO En moedig voorwaarts. Wat zijn je plannen?

Embrechts «Er is een fictieproject op komst waar ik erg naar uitkijk. Dat was eerlijk gezegd ook wat ik aan VTM heb gevraagd toen ze me voor ‘Beste kijkers’ opbelden: of er ook iets was waarin ik als actrice nog eens stevig uitgedaagd kon worden. Ik wil graag blijven spelen, zodat de mensen ook nog zouden zien dat ik actrice ben.»

HUMO Voer jij je onderhandelingen zelf?

Embrechts «Ik heb wel een manager, maar ik vergeet dat vaak (lacht). De regelneef in mij zal ik er nooit helemaal uit krijgen, vrees ik. Dat moet ook niet, hè. Ik ben wie ik ben.»