Big Thief - U.F.O.F

Over de vorige plaat van Big Thief, vier halfzachte dromers uit Brooklyn, schreef Humo’s (vc): ‘Frontvrouw Adrianne Lenker snijdt op ‘Capacity’ net zo rauw en diep als PJ Harvey op ‘Rid of Me’. Het is de beste indierock van het jaar.’ Twee jaar later is er ‘U.F.O.F.’, en... deze plaat is nóg beter.

In het leven van Lenker (27) lekt het licht maar schaars door de geblindeerde ramen. Op haar 5de stierf ze bijna nadat ze een zwaar stuk metaal op haar hoofd kreeg. Op haar 6de leerde ze gitaar spelen. Twee jaar later schreef ze haar eerste song: over de overweldigende druk die ze op die leeftijd al voelde. Die druk kwam hoofdzakelijk van haar vader, die zich al snel haar manager begon te noemen, haar popmuziek liet schrijven en hoopte te cashen op de carrière van een kindsterretje. Op haar 16de liet ze hem weten haar eigen koers te willen varen. (Happy end: ze kunnen naar verluidt nog steeds door één deur.)

Naast Adrianne bestaat Big Thief uit Buck, James en Max. Samen maken ze songs over maffe ouders, afwezige geliefden en overlevingstactieken in de woeste betonnen jungle van New York. Maar waar ‘Capacity’ nog half naar de nineties rook, is ‘U.F.O.F.’ ijler en tijdlozer. En het is een halve conceptplaat, die we moeten opvatten als de wensdroom van een muziekfan die in een klein dorpje woont, zich daar steendood verveelt en elke nacht droomt van een ruimteschip dat hem/haar daar komt weghalen. Een rockband is ook goed.

In ‘Contact’ krijgt ene Jodi te horen dat Lenker haar melk wil drinken. Euh, oké! De titelsong is één indrukwekkende geut postcoïtaal gesmacht. Daarna is ‘Cattails’ zó mooi dat ik bij iedere beluistering meer kippenvel op mijn steenpuisten krijg. Eén Amerikaan schreef: ‘Lenkers stem klinkt tegelijk zo helder en zo intiem dat het lijkt alsof de songs recht uit haar borstkas komen gebloeid’, en hij had het vermoedelijk over het ook al wondermooie ‘Open Desert’.

‘From’ is een song met rare tegenritmes en fascinerend gemompel, in ‘Century’ hoor je dezelfde broze zenuwachtigheid, en de rest van deze meiplaat is puur november: songs als understatements, die bij elke beluistering een stukje dieper onder de huid kruipen. Lenker groeit stilaan uit tot één van de meest oorspronkelijke songschrijvers van haar generatie, ook al omdat ze een stem heeft waarmee ze schoonheid uit trauma’s weet te schrapen.

Schrijf op:

1) Drie maanden na het prima debuut van Better Oblivion Community Center heeft 2019 er met ‘U.F.O.F.’ een tweede indiefolk-grand cru bij.

2) Als de groep op hun volgende plaat nog eens zo’n zevenmijlssprong maakt, breekt Big Thief in 2020 door zoals The War On Drugs dat in 2014 deed.

3) Wellicht wordt dit géén plaatje voor bij uw volgende barbecue, maar mooiere melancholica mogen we dit jaar niet meer verwachten. Tenzij Rammstein over twee weken bijzonder gek uit de hoek komt op zijn comebackplaat.

undefined