Bill Callahan - Have Fun with God
Het is niet anders: als muzikanten wilde plannen aankondigen, klinkt de praktijk meestal minder goed dan de theorie. Bill Callahan maakt de omgekeerde oefening: bij hem leek vooral de theorie van de aap zijn gat geblazen. Had zijn in september geloste en opmerkelijk snel essentieel geworden ‘Dream River’ écht ook nog eens een integrale dubversie nodig?
De tracks op ‘Have Fun with God’ wijken niet zo gek veel af van de originelen; alleen heten ze nu ‘Thank Dub’, ‘Call It Dub’, ‘High in the Mid-40s Dub’ en ‘Ride My Dub’, en gaan ze gehuld in een rookgordijn dat het midden houdt tussen stijlvol mysterieus en Cheech & Chong. Maar: waar Callahan anders altijd vruchteloos op zoek lijkt naar harmonie in het leven, lijkt dub-Bill allang tevreden met een zweem van een schaduw van een vermoeden van een bewijs, en is hij zelfs te lui om de hangmat op te hangen. En dat werkt aanstekelijk.
Het is verleidelijk om ‘Have Fun with God’ af te doen als geluidsbehang of rokerige spielerei, maar de acht tracks zijn verrassend vlot onder onze huid geglipt. En met name ‘Call It Dub’ is zo’n sexy rooie lap op de stier in ons gemoed dat we er bij elke luisterbeurt spontaan ons haar voor kammen. Heeft u al een dubplaat voor de winter?
