Björn Engels bij Club Brugge: 'Een tackle langs de zijlijn, met de bal en een beetje vlees erbij: zalig'

‘1-0. 1-1. 2-1. 2-2.’ Bjorn Engels herinnert zich het scoreverloop van de laatste titelmatch van Club Brugge – mei 2005, tegen Anderlecht – alsof het gisteren was. ‘Ik was 11 jaar en al sinds mijn 4de supporter van Club. Ik speelde een jeugdtoernooi in Gent, en mijn ma heeft me van aan de zijlijn op de hoogte gehouden. De openingsgoal van Nastja Ceh zie ik nog altijd voor me.’

'Ik heb mijn droom al waargemaakt: ik speel bij Club Brugge'

Deze keer staat Bjorn Engels (21), die als één van de uitblinkers van de competitie geldt, zelf tussen de lijnen. We spreken hem enkele dagen voor de wedstrijd tegen AA Gent, maar de zware druk die op Club rust, is Bjorn niet aan te zien: gisteravond is hij met zijn vriendin Evangalitsa een stukje gaan eten in Hertog Jan, het driesterrenrestaurant van chef Gert De Mangeleer.

Bjorn Engels «Het eten was... tja, fantástisch, beter wordt het echt niet. Op alle details is gelet. Gert De Mangeleer is een fervent Club-supporter, we hebben elkaar de laatste tijd beter leren kennen en we sturen nu en dan grappige berichtjes over en weer.»

HUMO Opvallend wel dat je zo’n etentje plant tijdens de play-offs, en niet erna.

Engels «Ik vind het belangrijk om af en toe de knop om te draaien, en nu was het ideale moment: we hadden twee dagen vrijaf gekregen na de zege tegen Racing Genk. Ik ga meestal naar de cinema, maar ik kan er ook van genieten om een keer met mijn vriendin te gaan eten. We hebben gisteren amper over voetbal gepraat.»

HUMO Kies je dan voor de aangepaste wijnen?

Engels (lacht) «Niet te veel.

»Zeker tijdens zo’n belastende periode moet je het voetbal al eens loslaten: de play-offs zijn één en al stress en druk en als je met niets anders bezig bent, word je zot in de kop. En op het veld moet je kop fris zijn.»

HUMO De keerzijde van je chique diner: je hebt niet naar Bayern-Atlético kunnen kijken.

Engels «Ik had de eerste helft van de heenwedstrijd gezien: ik kon wel raden dat het meer van hetzelfde zou zijn. Vanavond kijk ik wel naar Real Madrid - Manchester City: nét iets leuker.»

HUMO Kijk je dan om te ontspannen of om bij te leren? Kevin De Bruyne zei onlangs dat hij bijna geen voetbal kijkt.

Engels «Ik ken er nog, hoor: collega’s die alleen hun eigen wedstrijden bekijken, en hoogstens de resultaten van de eigen competitie opzoeken in de krant. Ik kijk wél, voornamelijk als supporter (lachje). Die jongens kunnen natuurlijk aardig voetballen. De flitsen van Ronaldo en Agüero – altijd net iets sneller, iets meer, iets anders – zijn een genot om naar te kijken.»

HUMO We hoorden dat je ook iemand bent die uit professioneel oogmerk eindeloos matchen herbekijkt en analyseert.

Engels «Ja, dan kijk ik ook vooral naar de spitsen: hoe lopen ze? Welke acties zetten ze op? Ik heb de wedstrijden van onze tegenstanders in de play-offs bekeken, om te weten aan wat ik me kan verwachten. Daar pik ik echt dingen van op: ik herkén die fases tijdens de wedstrijd. We spelen zondag tegen Anderlecht: ik heb uren aan een stuk acties van Okaka bekeken, en sindsdien weet ik perfect wat hij gaat doen als er een voorzet van de linkerflank komt.»

undefined

undefined

'Michel Preud'homme volgt de match hypergeconcentreerd, noteert de miniemste details, geeft commentaar en ja, af en toe roept hij iets. Soms krijgt hij het niet opgekropt, en dan moet het eruit'

Tedere Michel

HUMO Tijdens Bayern-Atlético was er ook een glansrol weggelegd voor trainer Diego Simeone.

Engels «Ja, het ging er net over in de kleedkamer.»

HUMO Hij verkocht zijn eigen ploegafgevaardigde een dreun toen die bij een wissel niet snel genoeg de rugnummers van de betrokken spelers op zijn bordje toverde. Kunnen zulke figuren je begeesteren?

Engels «Tja, zo’n reactie is moeilijk in te schatten. Ik denk dat ik eerst zelf eens een wedstrijd zou moeten meemaken als trainer om te weten hoe normaal dat is (lacht). Tijdens mijn blessure heb ik veel matchen vanuit de tribunes gezien, en dan heb je veel meer stress dan wanneer je zelf meespeelt: ik neem aan dat dat voor sommige coaches ook geldt. Zeker de onze (lacht).»

HUMO Tijdens de heenwedstrijd tegen Anderlecht zat je naast Michel Preud’homme op de tribune. Die ging, zoals gebruikelijk, uit het dak.

Engels «Dat was euhm... heavy (luide lach). Hij is op zijn manier ook een soort Simeone. Hij volgt de match hypergeconcentreerd, noteert de miniemste details, geeft commentaar en ja, af en toe roept hij iets. Soms krijgt hij het niet opgekropt, en dan moet het er uit. Dat is zijn karakter. Dat siert hem ook wel: hij is bezeten en wil het beste uit deze groep halen.»

HUMO Jij bleef er nogal onbewogen bij.

Engels «Ja, want ik wist dat de camera’s op ons gericht waren (lacht). Ik heb de coach met rust gelaten: soms is het beter dat je hem zijn ding laat doen.»

HUMO Voor de buitenwereld lijkt Preud’homme een maniak, maar we horen dat hij binnenskamers een heel tedere band onderhoudt met zijn spelers.

Engels «Zeker. En dat straalt af op de groep, vind ik. Vroeger waren er wat kliekjes, de laatste jaren zijn we een hechte groep geworden, wat meer en meer tot uiting komt op het veld: we vechten voor elkaar. Ook de invallers. Die vinden het niet leuk dat ze op de bank zitten, maar als ze minuten krijgen, gaan ze tot het uiterste: dat is óók belangrijk in de titelstrijd.

»(Denkt na) Ik denk dat de ontgoocheling heel groot zal zijn als we er wéér naast grijpen. Voor mij zou het de grootste ontgoocheling uit mijn carrière zijn: we staan er goed voor en we hebben het nog altijd in eigen handen. We moeten gewoon drie wedstrijden níét rekenen en volle gas geven. We zijn vastberaden om geschiedenis te schrijven, want als we kampioen worden, worden onze supporters zot, ze breken het stadion af. Ik mag er nog niet te veel aan denken, want we mogen (houdt zijn hoofd vast) geen vloek over onszelf afroepen, maar euhm... stiekem doe ik het toch (lacht). Vergeet niet dat ik al sinds mijn vierde Club-supporter ben.»

undefined

undefined

'Samen met zijn vriendin Evangalista en moeder Bianca. 'De rol van mijn moeder in mijn carrière is groot''

HUMO Je speelt op hoog niveau. Paul Van Himst noemde je onlangs in Humo de toekomst van het Belgische voetbal.

Engels «Nu gaat het goed, voor het eerst sinds lange tijd: ik ben blij dat ik terug tussen de rest loop. (Blaast) Je kan efkes gekwetst zijn, maar veertien, vijftien maanden, zoals ik, is te veel van het goede.»

HUMO Je had een bot- oedeem, een ophoping van vocht in het bot. Heb je ooit getwijfeld of je nog wel zou kunnen terugkeren?

Engels «Toch wel. Zeker toen ik de laatste keer herviel, dacht ik: ‘Het zal moeilijk worden.’ Maar de mensen rondom mij zijn mij blijven steunen. En ook op de club bleef men de hele tijd zeggen: ‘Het komt wel goed.’ Juist, blijkt nu. Als ik eerlijk ben, had ik nooit verwacht dat ik dit niveau nu al zou halen. Het doet me goed.»

HUMO Dokter Müller-Wohlfahrt, de vroegere teamarts van Bayern München, bracht verlossing. Hij is beroemd en berucht, er wordt zelfs beweerd dat hij gebruikmaakt van injecties op basis van geplette hanenkammen. Wat maakt hem zo goed?

Engels «Hij heeft om te beginnen enorm veel uitstraling, en ook zoveel ervaring: het was fantastisch om alleen al naar zijn verhalen te luisteren. Alle groten doen op hem beroep – in de gang kwam ik Usain Bolt tegen.

»Hij heeft me meteen gerustgesteld, terwijl ik toch al zo lang op de sukkel was. Ik ben één week in behandeling geweest. Van het medicament dat hij heeft ingespoten ben ik enorm ziek geweest: ik verbleef er op een appartement en ik weet nog dat ik op een groentemarktje in München, waar ik inkopen deed, helemaal in mekaar zakte van de pijn. Echt overal deed het zeer. Ik heb serieus afgezien, zelfs eens 24 uur aan één stuk geslapen. Maar ik ben wel van dat botoedeem verlost, in principe – hout vasthouden – voor altijd.»

HUMO Ook opvallend: de ploeg speelt beter sinds je terugkeer.

Engels «Dat zal je mij niet horen zeggen (lacht).»

HUMO Om je topvorm te illustreren: drie weken geleden gaf je in de wedstrijd tegen Zulte-Waregem, door een bos van vijf spelers, een magistrale pass over de halve lengte van het veld. Wist je op voorhand waar en bij wie die bal zou terechtkomen?

Engels «Absoluut. Het was de bedoeling dat Abdou (Abdoulay Diaby, red.) zich zou omdraaien en op doel zou schieten, maar hij miste zijn controle: gelukkig belandde de bal in de baan van Hans Vanaken, die wel kon scoren. De coach had voor de wedstrijd gezegd dat er veel ruimte lag tussen de centrale verdedigers, ik zag de mogelijkheid en heb niet getwijfeld. De bal kreeg ook de juiste snelheid mee.»

HUMO Je bent een centrale verdediger, maar wel één die er niet voor terugdeinst om – zoals tegen Moeskroen – twee tegenstanders uit te kappen: de vergelijking met Vincent Kompany is niet de uit de lucht gegrepen.

Engels «Het is misschien raar dat ik dat zeg, maar op zo’n moment probeer ik liever iets uit waarvan ik weet dat het misschien fout uitdraait, dan dat ik de bal zomaar in de tribune jas. Ik wil meer zijn dan een klassieke ausputzer: een moderne centrale verdediger moet kunnen voetballen.»

HUMO Precies: je moet het kúnnen.

Engels «Ik ben op het ideale moment van Lokeren naar Club gekomen: Henk Mariman was hier toen jeugdcoördinator, en dat is bepalend geweest voor mijn vorming. Hij legde nadruk op de opbouw van achteruit.»

HUMO Je bent ooit begonnen als spits.

Engels «Ik was aanvaller bij Kaprijke en Lembeke, ik ben als aanvallende middenvelder naar Lokeren gegaan, waar ik eerst verdedigende middenvelder ben geworden, en ik ben als centrale verdediger naar Club getrokken (lacht). Ik voel me goed op die plek. Ik stond er voor het eerst – dat weet ik nog goed – met Lokeren tegen het Anderlecht van Dennis Praet, Adnan Januzaj en Charlie Musonda Junior. Ik heb het toen heel goed gedaan, en de coach heeft me gevraagd om te blijven staan.»

HUMO En dan ben je dus naar Brugge getrokken.

Engels «Ik zei het al: ik was van mijn vierde Club-supporter. Als die ploeg dan plots komt aankloppen, spring je een gat in de lucht. Toen we hier werden uitgenodigd, zei mijn moeder dat ik niet meteen mocht tekenen, we zouden eerst ‘eens luisteren’. Maar na een uur stond mijn handtekening al op papier. Het eerste jaar was enorm moeilijk, toen stond ik enorm weinig in de ploeg, pas het jaar nadien begon ik erdoor te komen. Maar rond mijn 14de ging het weer moeilijk. Ik zat toen op de topsportschool in Brugge, maar we woonden nog in Eeklo. Ik moest ’s morgens vroeg om zeven uur vertrekken naar school. Daar had ik les van acht tot tien. Dan kreeg ik training op de topsportschool. Dan kreeg ik weer drie uur les, en daarna kwam ik naar hier voor de training. Ik was pas om negen, tien uur thuis. Ik at iets, keek efkes tv en moest dan mijn bed in. Ik heb dat anderhalf jaar volgehouden, maar het was te veel voor een jonge gast: ik had amper tijd voor mijn vrienden. Toen ging ik de kantjes er af lopen: Henk Mariman heeft mij toen op het matje geroepen en me voor het blok gezet. Een paar maanden later heeft mijn moeder dan voorgesteld om naar Brugge te verhuizen: dat was het beste wat me kon overkomen. Vanaf dan woonde ik op tien minuten van de school en op vijf minuten van de club.

»De rol van mijn moeder in mijn carrière is groot: ze heeft maanden aan een stuk met mij heen en weer gereden, en zij heeft besloten om voor míj te verhuizen. Dat was een hele opoffering.»

HUMO Je moest wel al je vrienden uit het dorp achterlaten.

Engels «Ik had wel wat vrienden van op school, maar – misschien raar om te zeggen – daar zaten heel wat ‘vrienden’ tussen, tussen aanhalingstekens. Toen ik doorgroeide bij Club kwam er ook heel wat jaloezie kijken, en van sommige jongens kon je je afvragen of hun vriendschap wel oprecht was. Ik kan dat betrekkelijk goed lezen en heb snel door wanneer iemand me opzoekt omwille van mijn status. Recent kreeg ik nog een bericht van jongens die ik twee, drie jaar niet meer gehoord had: ‘Kun je geen tickets regelen voor de match tegen Anderlecht?’ Daar krijg ik het van.»

HUMO Je bent al op dat punt gekomen: er zijn mensen die je kan vertrouwen en er zijn er die je niet kan vertrouwen. Wat gaat dat geven als je in Engeland gaat spelen?

Engels «Bij de Rode Duivels heb ik gehoord hoe het er daar aan toegaat: op mijn gemak iets gaan eten zal er niet meer bij zijn, of het staat de dag nadien in de krant. Ik ben gisteren wel wat mensen tegengekomen die me herkenden en een babbeltje wilden doen, maar er lagen geen fotografen op de loer.»

HUMO Hoe wordt iemand uit Lembeke eigenlijk Club Brugge-supporter?

Engels «Mijn vader en moeder hadden een abonnement, en ik ben van kleins af meegegaan. Het is eigenlijk ongelofelijk dat ik hier nu speel: dat had ik echt nooit kunnen dromen.»

Goed snoeien

HUMO Waarom voel je je zo in je sas als verdediger?

Engels «Je hebt het hele spel vóór je. Je kunt de andere spelers leiden en sturen, het spel aanpassen. De opbouw begint bij mij en de aanval van de tegenpartij eindigt bij mij – ik voel me een belangrijke factor in de ploeg.»

HUMO Je bent ook een smeerlapje, wordt gezegd. Hou je van het psychologische spel met de aanvallers?

Engels «Ja, dat heb ik altijd al gehad. Het is belangrijk om een aanvaller uit evenwicht te brengen. Ik ben ooit eens door de pers afgemaakt na een incident met Aleksandar Mitrovic van Anderlecht. Hij zette zijn hoofd tegen mij, ik val neer en hij krijgt rood. Oké, ik geef toe: het was niet echt een kopstoot, maar was het andersom gebeurd, dan was hij tien keer sneller neergegaan. Ik kreeg alles en iedereen over mij heen, maar achteraf was ik wel de slimste van de twee.»

HUMO Je voelt je dan niet schuldig.

Engels «Absoluut niet. Hij zou hetzelfde gedaan hebben. Zo’n dingen gebeuren in alle topcompetities en de Champions League, maar in België was er niks dan commotie. Hoe ze hier over mij schreven, was echt belachelijk.»

HUMO Heb je je die commentaren zo aangetrokken?

Engels «Ja, daar ben ik eerlijk in. Ze schreven dat ik een janet was, en nog van die dingen, en dat kwam hard aan. Ik ben geen type dat een aanvaller de hele tijd zit te jennen, maar ik heb wel een over-mijn-lijk-mentaliteit. Ah ja, ik ben een Club-supporter, hè.»

HUMO Waar zit voor jou de kunst van het verdedigen?

Engels «In de nul houden, bijvoorbeeld. Ik kan echt pissed zijn als we er zoals tegen Genk op het einde nog eentje binnenkrijgen. En een tackle langs de zijlijn, met de bal en een beetje vlees erbij – dat is een zalig gevoel als verdediger, je krijgt er echt een kick van.»

undefined

'Keepers zijn echte kiekens. Van Matt Ryan dacht ik: zotter bestaat niet. Tot ik Ludovic Butelle achter mij kreeg'

HUMO Op z’n Brits zeg maar, zo’n tackles zie je bij ons nauwelijks nog.

Engels «Logisch, we zitten in België met een reviewcommissie. Die gaan daar niet licht over.»

HUMO Speelt dat door je hoofd?

Engels «Absoluut. Als je nog maar een beetje met de voeten vooruit tackelt, krijg je rood en twee, drie weken schorsing. In Engeland krijgen ze er met moeite geel voor.»

HUMO Ben je nooit bang dat je per ongeluk iemands enkel kapotstampt?

Engels «Bang? Je mag niet bang zijn, anders hou je je in. Voetbal is een contactsport, het hoort erbij. Ik heb nooit de intentie om iemand bewust te blesseren, dat je zegt: ‘Die ga ik hier eens goed snoeien.’ Maar het gaat soms zo snel; ze tikken de bal nog net weg op het moment dat jij je tackle al hebt ingezet, en dan kom je hopeloos te laat.»

HUMO Een verdediger stelt zich ten dienste van de ploeg, een spits denkt enkel aan goals. Merk je dat ze anders in elkaar zitten?

Engels «Ik denk dat iedere speler een ander karakter heeft, ik zie geen verschillen tussen de verschillende linies. Tenzij dan bij keepers, dat zijn echt aparte gevallen. Het is wel tof om zo’n kieken in de goal te hebben staan. Eerst was er Matt Ryan, van wie ik dacht: zotter bestaat niet. Tot ik Ludovic Butelle achter mij kreeg (lacht). Maar het zijn wel fantastische gasten én fenomenale keepers.»

Alwéér Guus Meeuwis

HUMO Toen je voor de Rode Duivels werd geselecteerd, zei je dat je werd wakker geschud: ‘Ik ben blijkbaar toch goed bezig.’ Twijfelde je daar dan nog aan?

Engels «Ik ben vijftien maanden gekwetst geweest, en één maand na mijn comeback riep iedereen dat ik Rode Duivel moest worden: ik heb die druk wat willen afhouden. Ik wilde eerst weer leren voetballen, niveau halen en focussen op Club. Ik was er uiteindelijk wel bij, en de coach en de technische staf waren content: dat heeft mij doen realiseren dat ik het niveau aankan.»

HUMO Je hebt ook gezegd: ‘In vergelijking met de Rode Duivels stel ik niets voor.’ Aan wat heb je gemerkt dat de andere Duivels bij topclubs in topcompetities spelen?

Engels «Aan alles: het positiespel, de strakkere en snellere passes. Het is heel anders voetballen. (Grijnst) Ik had ze al op televisie gezien: ik wist dat ik me schrap moest zetten om mee te kunnen.»

HUMO Had je stress om ze tegemoet te treden?

Engels «Ik had vooral stress om te zingen.»

HUMO Elke nieuwe Rode Duivel moet als vuurdoop bij het eerste avondmaal een liedje zingen. Jouw keuze – ‘Het is een nacht’ van Guus Meeuwis – viel ons wat tegen.

Engels (lacht luid) «Kom kom: een klassieker. Iedereen kent het. Ik had mijn eerste lijn nog niet gezongen en de rest van de tafel begon al te zuchten: ‘Nee, niet wéér...’ (lacht)

»Het is vreemd als je voor het eerst tussen die vedetten loopt. Gelukkig kende ik Nicolas Lombaerts: hij is van dezelfde streek en we hebben een gemeenschappelijke vriend. We zijn samen naar het hotel gereden, en hij heeft me aan iedereen voorgesteld. Clevere gast, Nicolas, en zijn carrière is een voorbeeld voor velen.»

undefined

'Als ik niet meega naar het EK, dan is het zo. De titel blijft de eerste doelstelling. Maar ik heb nog geen vakantie geboekt'

HUMO Onlangs vertelde de vrouw van Dries Mertens dat hij altijd met beleggerstips terugkeert van de Rode Duivels. Heb jij ook iets opgestoken?

Engels «Daar heb ik niks over gehoord, maar Timmy (Simons, red.) praat al genoeg over investeringen: hij is met vastgoed bezig. Als je geld op de bank zet, ben je er niks mee: je kan beter investeren in vastgoed, en daarom heb ik een eigen huis gekocht. Ik ben er heel content mee.»

HUMO Wilmots gaat acht verdedigers meenemen naar het EK. Maak de rekensom zelf en je zal merken dat je veel kans maakt.

Engels (wuift) «Het hangt van zoveel dingen af: vallen er nog spelers geblesseerd uit? Ik heb nu het ‘geluk’ gehad dat Vincent en Jan Vertonghen er niet bij waren (het interview werd afgenomen enkele uren voor Kompany zich blesseerde, red). Ik ben realistisch: als ik niet meega, dan is het zo. Maar ik hoop wel dat we tegen dan de titel hebben binnengehaald. Dat blijft de eerste doelstelling, al de rest is mooi meegenomen. Ik hou me wel klaar, en heb nog geen vakantie geboekt.»

HUMO Je zou wel de minst getatoeëerde Rode Duivel zijn.

Engels «Ah ja? Wie zegt dat? (lacht en dreigt buikt te ontbloten) Nee, het klopt: ik heb nog geen tatoeage. Mijn vriendin is er zot van, het fascineert haar: ze wil absoluut dat ik er één laat zetten, maar we zijn er nog niet uit wat het wordt. Ze zegt wel dat het een soort verslaving is, dat je niet meer kan stoppen als je er één hebt gezet.»

HUMO Ze is van Engelse afkomst, blijkt uit haar Twitterpagina.

Engels «Klopt: ze is van Liverpool. Haar familie woont daar nog, behalve haar ouders: haar vader is Belgisch, haar moeder Engels, en ze hebben een zaak in Zeebrugge.»

HUMO Vanwaar die omvattende voorliefde voor alles wat Engels is? Je naam?

Engels «Ik weet het niet. Als voetbalfreak kijk ik al van kleins af naar de Premier League. En sinds ik mijn vriendin heb leren kennen, brengen we een groot deel van onze vakanties in Engeland door. De levensstijl van de mensen spreekt me wel aan. Voor het weer ga je natuurlijk beter naar Barcelona of Madrid, maar ik hou van de manier waarop de mensen in Noord-Engeland met mekaar omgaan. Ze leven er rustiger dan hier, maar ze zijn passioneel als het over voetbal gaat.»

Laffe Lorre

HUMO Ben je veel met de toekomst bezig?

Engels «Zeker, ik heb er al veel over gesproken met Evert Maeschalck, mijn makelaar. Hij is eerder een vriend, stond als eerste aan mijn ziekenhuisbed na mijn blessure en heeft me nog nooit het gevoel gegeven dat het hem om mijn centen te doen is. Als er interesse is vanuit het buitenland, brengt hij me meteen op de hoogte en praten we erover.»

HUMO En? Je wordt al bij Everton genoemd.

Engels (lacht) «Natuurlijk is er interesse, dat ga ik niet onder stoelen of banken steken. Dankzij de prestaties van de nationale ploeg zijn de Belgen enorm gegeerd. Afwachten wat er volgend seizoen gebeurt. Eerder zie ik me niet vertrekken, nee.»

HUMO Maar er ligt wel een plan klaar.

Engels «Ja, sinds mijn blessure. Ik was voortdurend aan het denken: ‘Ik verlies hier kostbare tijd’ of ‘Ga ik ooit nog kunnen voetballen?’ Samen met Evert heb ik dan een plan opgesteld over hoe mijn carrière er moet uitzien. Wat daar instaat? Ik wil er niet over uitweiden, maar het gaat over het ideale tijdstip om te vertrekken, en welke ploegen en competities mij zouden liggen. Ook welke steden in aanmerking komen, of ze wel bereikbaar genoeg zijn, bijvoorbeeld.»

HUMO Durf je zeggen, zoals Romelu Lukaku destijds over Chelsea: ‘Ik speel op een dag bij Arsenal – mijn droomploeg.’

Engels «Ik ben daar realistischer in. Ik heb mijn droom al waargemaakt: ik speel bij Club Brugge. Alles wat er nog bijkomt, is extra. Maar het is ook logisch om verder te kijken en niet te zeggen: ‘Hier stopt het.’ Mijn ambitie is de Premier League, en daar ga ik alles aan doen.»

HUMO Zou je je kunnen inbeelden dat je ooit voor Anderlecht zou voetballen?

Engels (aarzelt) «Je weet niet wat er allemaal gebeurt in een carrière, maar voor mij… gaat dat echt niet. Ik heb het zelf als Club-supporter meegemaakt met Lorenzo Staelens en Ronald Vargas, toen zij voor Anderlecht kozen. Dat doe je niet: dat is verraad, dan ben je hier echt een judas.»

HUMO Laffe Lorre, riepen ze destijds naar Staelens.

Engels «Ik zou het niet kunnen. Heel simpel: als Club scoort, merk ik hoezeer ik daar in opga, dat is echt iets speciaals voor mij. Ik heb alle mooie momenten meebeleefd. Ik herinner me nog levendig de laatste titel of de goal van Ishiaku tijdens de bekerfinale tegen Standard in 2007. Kippenvel.»