Black Lips - 200 Million Thousand
Een paar weken geleden moesten de Black Lips hun tournee door India staken en het land halsoverkop ontvluchten, achternagezeten door lokale gendarmes en woeste concertorganisatoren. Daaruit valt maar één besluit trekken: de Lips stellen het uitstékend! Van hun beloftes over welvoeglijk gedrag ('I gotta stop boozing... I'm gonna stop using') op 'Starting Over', song drie op hun nieuwe plaat, moet u niets geloven: op het podium pissen, schijten en kotsen frontman Cole Alexander en zijn trawanten nog steeds naar hartenlust in elkaars bek, en in de studio swaffelen ze als vanouds de gitaar in plaats van erop te tokkelen.
'200 Million Thousand' doet veelvuldig denken aan ongetemde ouwe garagerockers à la Iggy Pop. Vanaf opener 'Take My Heart' liggen de straffe hooks voor het rapen, al dienen we maagdelijke trommelvliezen te waarschuwen. Ons deert het niet, zeker niet als die herrie meesterlijk rammelende sixtiespop als 'Short Fuse' of 'Drugs' herbergt. Wie er graag nog een klets galmende psychedelica bij heeft, wordt op zijn wenken bediend in het puike 'Trapped in a Basement'.
Is dit dan een doorslagje van voorganger 'Good Bad Not Evil'? Nope, want deze keer verkennen de Black Lips ook obscure paden. Zo steunt 'The Drop I Hold' op een lome hiphopgroove, waarover Alexander een hysterische imitatie van vinylgescratch ten beste geeft, en de song wordt ingeleid door een geluidsfragment van de collectieve zelfmoord van sekteleider Jim Jones en zijn volgelingen in Jonestown anno 1978.
Nog meer weird shizzle op afsluiter 'I Saw God', waarin een kind nageniet van een drugstrip: de helft van het daaropvolgende kattengejank wordt weggebliept. Interessant, maar de Lips komen nog steeds het best uit de verf als ze gewoon zichzelf zijn en chaotische huis-tuin-en-keukenrock in ons gezicht boeren. Let's roll!
