blackwave. op Rock Werchter: klaar voor het volgende level
“Enjoy the wave”, sprak rapper Jaywalker tot een op feesten belust festivalpubliek. En zo geschiedde. Sterker: blackwave. héérste in KluB C.
blackwave. mocht van geluk spreken dat het tegenover Pearl Jam geprogrammeerd stond. De horde millennials die eigentijdsere muziek verlangde dan die van ouwe grungers stroomde bijgevolg naar KluB C. Ook al omdat het het enige alternatief op dat tijdstip was.
De Antwerpenaren trapten af met knallende confettikanonnen en met ‘Big Dreams’, feestelijke hiphop voor bij mooi weer of een broeierige zomeravond. Wij horen er altijd weer De La Soul en A Tribe Called Quest in. Het moet niet altijd Post Malone en XXXTentacion zijn, toch?
Werchter Central
Spilfiguren Jaywalker en Willem Ardui kwamen energieker en gefocuster over dan op Couleur Café vorige week, toen ze een gezapig concert voor een veel te sloom publiek speelden - bij tropische temperaturen. In Werchter schudden de mannen de tent al vroeg door elkaar. “Hands up, don’t shoot!”, scandeerden u en ik mee. Onbevreesd bovendien, want Werchter is vooralsnog South Central niet.
Verbazingwekkend hoe blackwave. in ijltempo zijn liveshow heeft geperfectioneerd. Vorig jaar zagen we de band voor het eerst live op Pukkelpop: charmant, onbezonnen, vol jeugdige overmoed. Dit voorjaar hoorden we hen zoeken en wroeten in de Brusselse Botanique. De jongens worstelden met hun grenzen en met de clichés van het hiphopgenre. Bovendien liet de chemie tussen de rappers en de instrumentalisten nog te wensen over.
Logge bas
Al die euvels leken in Werchter gesmolten als sneeuw voor de zon. Zelfs een intimistisch, weinig festivalvriendelijk liedje als ‘If I’ aardde prima, en de boys werden luid toegejuicht. ‘Ay Ay’, gestut met gemene rockgitaren, zat als gegoten: stadionhiphop rechts van de Beastie Boys, links van Ugly Duckling. Leuke jazzy trompetpartij, trouwens.
De wisselwerking met de koperblazers, drummer, pianist en gitaristen leek ons uitgekiender dan in het verleden. In ‘Swangin’ schoof de band een dikke vibrerende ondergrond onder de raps. ‘Funky’ droeg zo’n logge bas in de baarmoeder dat meer dan één festivalganger wellicht in allerijl verlekkerd een spliff opstak. Dat er ook een kwikzilveren jazzy pianosolo in zat verstopt, siert de band. Anno 2018 kan hiphop opnieuw een extra snuif muzikaliteit gebruiken.
Beschaafd Antwerps
“I wonder if y’all is feeling good tonight?”, klonk het. Tja, thuis spreken die gasten ook maar gewoon Algemeen Beschaafd Antwerps, maar in Werchter mocht er plat Comptons worden gesproken.
‘Flow’, de track waarmee Blackwave. zichzelf vorig jaar op de kaart zette, kreeg versterking van de Amerikaanse rapper Caleborate, die ook in het origineel te horen is. Leuk, en dat geldt ook voor de Maceo Parker-achtige saxsolo. U keelde “I got the show!” mee - “het Instagrammomentje”, volgens Ardui - en stampte nét niet de plankenvloer aan grut.
Een puntig jazzfunkinstrumentaaltje later mochten twee kerels uit de zaal als gek komen breakdancen op het podium. Hadden Jay en Will wellicht niet zien aankomen. Tenzij het kameraden van ‘t Stad waren. ‘Whasgood’ trok de funk door tot u bijna op uw kop stond. ‘Elusive’, met zanger David Ngyah, zwengelde een kumbaya-achtig kampvuurmomentje aan: iedereen gelijk, iedereen broers en zussen, everybody on the one.
Et voilà, probleemloos de lat over. Het volgende level wacht.
