Blood Orange - Negro Swan
Als Devonté Hynes zich in een pak van r&b, pop, jazz, hiphop en luchtige new wave wurmt, heet hij Blood Orange. Als jongen woonde hij in Londen, als man van 21 verhuisde hij naar New York. De stad van herkomst van Hynes’ vader is Freetown, in Sierra Leone – daarom heet zijn vorige plaat ‘Freetown Sound’. Zijn moeder is van Guyana, en omdat Eddy Grant ook van daar is, wordt één van diens songs op ‘Freetown Sound’ naar Hynes’ hand gezet. De plaat zit vol knipogen naar het verleden: Debbie Harry van Blondie zingt mee, dragqueens uit een jaren 80-documentaire worden gesampled.
Devonté Hynes speelt bas, piano, keyboards, gitaar, cello en drums. Hij programmeert ook drums. Hij componeert en producet zowat alles zelf. En hij zingt: in de lage registers komt zijn Londense accent naar boven, via zijn lichtvoetige falset gaat hij helemaal op in de New Yorkse omgeving – soms letterlijk, want hij last zelf opgenomen stadsparkgeluiden in. Bekende en onbekende vrouwen zetten hun geaardheid nadrukkelijk in het uitstalraam. Sfeer van dat activisme: niemand wil een versie van zichzelf zijn, iedereen wil gewoon zichzelf zijn. De muziek van ‘Freetown Sound’ klinkt hier en daar als het funky, maar melancholische ‘Losing You’ van Solange Knowles, dat Hynes voor haar heeft geschreven.
Maar dat was 2016. Hynes omschreef zichzelf toen als ‘een computer waarin vijftig tabbladen openstaan’. Op het nieuwe ‘Negro Swan’ zijn het er minder geworden. Hij is ook meer gaan mijmeren. Hij zet de feestplaten minder luid. Hij moet bij zichzelf gezegd hebben: ‘Dan ben ik maar te subtiel, te donker en te depri voor de ‘I Will Survive’-holebi’s en de reggaeton-blacks. Laat ik gewoon muziek maken voor mensen die luisteren.’
Opener ‘Orlando’ lijkt qua geest, tempo en stem op ‘The Girl Is Mine’ van Michael Jackson. Onze eerste notities bij ‘Saint’ (‘Slordig hapsnapwerk’) hebben we moeten weggooien. In ‘Take Your Time’ breekt de fragiele falsetstem doormidden en doet een dwarsfluit dromen. De J Dilla-beats en sirenes en de stem van Tei Shi maken van ‘Hope’ iets wonderlijks.
Het prachtige ‘Charcoal Baby’ beleefde haar première in het voorprogramma van Solange, en klinkt gewoon als één van Solanges beste songs. In het refrein zit de cd-titel: ‘No one wants to be the odd one out at times / No one wants to be the negro swan’.
De stemmen van Hynes en Ian Isiah maken van ‘Holy Dream’ héél genderfluïde gospel. In het akoestische ‘Runnin’’ valt de vele richtingen uit kronkelende gaststem van Georgia Anne Muldrow op. In een bloedmooi ‘Nappy Wonder’ komt piepende jazz uit toetsen en gitaar. Aan het eind zit Hynes met een gitaartje te wachten tot de rook om zijn hoofd gaat verdwijnen. Achter hem begint een bewolkte dag.
undefined
