Bob Dylan - Live 1962-1966, Rare Performances from the Copyright Collections

De nieuwste release van Bob Dylan omvat twee cd’s vol liveopnames die door Sony zo’n acht jaar geleden al eens in allerijl en extreem gelimiteerd en versnipperd op de markt werden gegooid, om te voorkomen dat de copyrights erop zouden komen te vervallen. Dat was toen nog het geval voor songs die vijftig jaar lang geen officiële release hadden gekregen – de wetten zijn intussen aangepast.

Alles is nu netjes verpakt en verzameld in een doosje en te koop voor iedereen, maar zeggen dat het de meest behapbare brok Dylan is die ons de afgelopen jaren voor de voeten is gevallen, is de waarheid geweld aandoen.

Om te beginnen duurt het anderhalve cd voor er elektriciteit aan te pas komt, en geen kwaad woord over folk-Bob, maar de man is nooit een virtuoos geweest op de akoestische gitaar, en wij hebben hem altijd liever gehoord als de vonken hem rond de oren vlogen.

Het is leuk om te horen hoe frivool Dylan tekeergaat op de mondharmonica in koffiebar Gerde’s Folk City in april ’62, in de oudste bewaard gebleven opname van ‘Blowin’ in the Wind’. Of om hem met Joan Baez in Washington D.C. ‘When the Ship Comes In’ te horen zingen, luttele momenten vóór Martin Luther King er zijn ‘I have a dream’-speech gaf.

Maar wat een feest als er eindelijk een band in zijn rug opduikt in ‘Maggie’s Farm’ in de Hollywood Bowl, september ’65. Nog net niet Thé Band overigens – die volgt drie songs later – maar wel al met Robbie Robertson op gitaar en Levon Helm op drums.

Hoogtepunt is een bijzonder snerende versie van ‘Ballad of a Thin Man’, op zich al geen gooi naar de Nobelprijs voor de Vrede. Interessant maar niet essentieel, dit.