Bockie De Repper: ‘Klaarkomen doe ik het liefst vóór het uitgebreid tafelen’

‘De meeste mensen hebben een verkeerd beeld van Aalst,’ zegt ‘De slimste mens’-fenomeen en geboren ajuin Bockie De Repper, terwijl hij het bierschuim van z’n snor veegt en twee vingers in de lucht steekt bij wijze van nieuwe bestelling. ‘Hoog tijd dat iemand – en met iemand bedoel ik mezelf – daar eens wat aan doet. Zeg nu zelf: veel dichter bij de hemel op aarde kom je toch niet?’ Bockie heeft sinds kort zijn eigen programma, ‘Dat eet dan gelukkig zijn’, op VTM2.

(Dit interview werd oorspronkelijk 29 juni 2021 in Humo gepubliceerd)

BOCKIE DE REPPER «Gisterenavond zat ik ook aan dit tafeltje en heb ik hardop de volgende zin uitgesproken: ‘Zit er MDMA in mijn drank, of zo?’ Ik voelde de gelukzaligheid door mijn aderen stromen, bijna létterlijk. Oké, ik had al wat biertjes op, maar het had er zeker ook mee te maken dat ik me simpelweg goed voel in Aalst. Weet je wat het is? Een Aalstenaar heeft geen dubbele bodem. Al moet ik toegeven dat die bodem vaak nogal diep is, haha.»

HUMO Weet je hoe MDMA in je aderen echt voelt?

BOCKIE «Euh… Een vriend heeft me dat een keer verteld, ja (lacht). Serieus: ik ben niet zo’n drugsman, dus ik wil ook niet zo bekendstaan.»

HUMO Een bier- en wijnman ben je des te meer.

BOCKIE «Ik ga er niet om liegen: er is weinig dat me gelukkiger maakt dan samen met mijn kameraden heerlijk dronken worden. Iedereen heeft zo zijn hobby, hè? De mijne geeft me ’s anderendaags een houten kop, maar dat heb ik ervoor over. Ik krijg weleens commentaar van bezorgde moeders: ‘Patj, jij zou een voorbeeld voor de jeugd moeten zijn!’ Ja, kijk: als drinken voor jou niet werkt, dan zou ik er meteen mee stoppen. Maar ik ben nu 36, en voor mij werkt het nog altijd perfect.»

HUMO Wat drink je het liefst?

BOCKIE «Natuurwijn: wijn zonder smaakmakers of sulfieten erin. Dronken druivensap noem ik het weleens, of limonade voor volwassenen. In Aalst kon je het tot voor kort nergens vinden, dus ik heb het eens besproken met de uitbaters van dit café (Villa Vilander, red.). Nu hebben ze hier een kaart met wel twintig natuurwijnen: lekker. Er is maar één probleem: mijn galblaas is verwijderd, dus ik krijg snel het zuur wanneer ik drink. Eigenlijk zou ik het wat rustiger aan moeten doen, maar ik ben nu eenmaal niet het type om een halfuur lang op een drankje te sjieken. Als ik drink, drink ik dóór.»

HUMO Waarom is je galblaas verwijderd?

BOCKIE «Ik had galstenen. Twee harde bruine bollen, die ik na de operatie mee naar huis heb mogen nemen. ’t Was toevallig carnaval hier in Aalst, dus ik heb ze in van die kleine plastic zakjes gedaan en ze op straat als hasj verkocht (grinnikt). Ik kan wel lachen met het idee dat iemand mijn galstenen heeft proberen te verkruimelen.»

HUMO Van de hemel naar de hel: hoe stel je je het aards inferno voor?

BOCKIE «De hel op aarde, dat is: moeten gaan werken op de tweede dag van je kater. Wanneer ik me puber heb gezopen, dan heb ik twéé katers: ’s anderendaags een lichamelijke, waarmee ik overweg kan; de dag erop een psychologische, waarmee ik níét overweg kan. Ik voel me dan wazig en depri, en probeer het koste wat het kost gesprekken te vermijden. Vroeger werkte ik bij VTM: toen werd ik geacht om op maandagen allerlei vergaderingen bij te wonen. Een ramp! Ik heb destijds véél leugentjes verteld om eronderuit te raken, man man. Gelukkig ben ik nu de baas van mijn eigen reclamebureau, en kies ik zelf hoe ik mijn dagen indeel. Gênant om toe te geven, maar op katerdagen laat ik tot drie keer toe Deliveroo langskomen met het lekkerste dat Aalst te bieden heeft. Gemiddeld spendeer ik zo’n 500 euro per maand aan geleverde maaltijden: veel te veel natuurlijk, maar langs de andere kant geef ik dan weer niets uit aan kleren. Onlangs ontdekte ik tot mijn verbazing dat ik maar één broek meer heb. Ik was ze wel, daar niet van.»

HUMO Waaraan heb je een hekel?

BOCKIE «Ik deel de mensheid op in twee groepen: die waarmee ik op café kan gaan, en die waarmee dat niet lukt. Ik heb een hekel aan zelfingenomen, arrogante, fake, achterbakse en veel te luide mensen bij wie het voor mij meteen duidelijk is: wij gaan geen zes uur met elkaar op café kunnen spenderen.»

HUMO Lees je graag?

BOCKIE «Op zich wel, alleen ben ik te tv-verslaafd om in een boek te beginnen. Ik heb een abonnement op alle streamingdiensten: wanneer ik thuiskom, plof ik met het bakske in mijn hand in de zetel en begin ik te zappen.

»In het verleden heb ik nochtans wel goeie boeken gelezen. Het allerbeste vond ik ‘James Worthy’, het debuut van de gelijknamige Nederlandse schrijver. De hoofdfiguur is net 30 geworden, en snapt het leven niet zo goed: net zoals ik toen ik het las. Ik kijk op naar mensen die onder woorden kunnen brengen wat ik meemaak. Ik heb dat ook bij Doug Stanhope, een Amerikaanse stand-upcomedian die ik als mijn pluspapa beschouw: hij heeft ervoor gezorgd dat ik ben wie ik ben. Stanhope heeft van die inzichten waarvan je zegt: ah ja, natuurlijk! Dat het slimmer is om je katers te reserveren voor de werkweek, in plaats van het weekend: dan word je tenminste betaald terwijl je afziet. Geniaal!»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

BOCKIE «Heeft iemand al ooit ‘klaarkomen’ geantwoord op deze vraag? (lacht) Al is het ook wel fijn om je een oude bompa te eten, en daarna uit te puffen in de zetel. Klaarkomen doe ik overigens het liefst vóór het uitgebreid tafelen. Erna is toch wat minder leuk.»

HUMO Waar eet je jezelf het liefst een oude bompa?

BOCKIE «McDonald’s is er altijd voor mij geweest, dus ik ga ze hier zeker niet dissen, maar liever spaar ik om eens echt goed te gaan eten. In Chambre Séparée bijvoorbeeld, bij Kobe Desramaults, waar ik een tijdje geleden krokant kippenvel met kaviaar erop kreeg voorgeschoteld. Het klinkt decadent – en het wás decadent – maar mijn kop ontplofte bijna toen ik dat hapje naar binnen schoof: ‘Wat! Is! Dit!’»

HUMO Kan kunst je ook dat gevoel geven?

BOCKIE «Nee. De weinige keren dat ik een museum bezocht heb, was het om een vrouw te imponeren: ik val nogal op kunstschooltypes. Maar doorgaans doet kunst me weinig, buiten graffiti dan. Ik heb nochtans op Sint-Lucas in Gent gezeten, een kunstschool, maar ik ben er nooit afgestudeerd, omdat ik dacht dat ik aids had.»

HUMO Huh?

BOCKIE «Er was een condoom geknapt, en ik kende haar niet zo goed. Drie maanden heb ik moeten wachten op de definitieve uitslag van mijn aidstest, en gedurende die drie maanden heb ik alleen maar aan aids gedacht (lacht de Bockie-lach). Dus ja, ik ben maar gestopt.»

HUMO Toch nog goed terechtgekomen.

BOCKIE «Ik mag niet klagen, nee. Zeker niet sinds ‘De slimste mens’: alles is ineens in een stroomversnelling terechtgekomen. Iedereen neemt me nu super ernstig, en waar ik eerst 8.000 volgers had op Instagram zijn het er nu 75.000. Onlangs wilde de burgemeester zelfs een selfie met mij, en nodigde hij me uit om bij hem thuis te komen eten: dat zou een jaar geleden niet het geval geweest zijn. Ik verdien ook wat meer dan vroeger, met als gevolg dat ik een tijdje terug een beddenwinkel ben binnengestapt en een dikke stapel flappers op de toonbank heb gelegd: ‘Geef mij het beste van het beste.’ Een paar weken later kwamen ze een paarse boxspring leveren van twee op twee meter, met een reusachtige pornoluifel eraan. Een vergiftigd geschenk aan mezelf, als ik eerlijk ben, want inmiddels heb ik geen vriendin meer. Moederziel alleen in dat monumentale bed komt de zinloosheid van het bestaan wel keihard binnen, natuurlijk.»

HUMO Wie o wie zou je weleens mogen vergezellen op die boxspring?

BOCKIE «Vroeger had ik een boon voor Jo Frost, van het programma ‘Supernanny UK’. Een wat molligere dame, bij wie ik nu nog altijd ‘Godverdoeme, ja!’ denk wanneer ik haar zie. Er is trouwens ooit een pornofilm met haar gemaakt: dat heb ik, euh, eens gehoord van mijn vriend. Maar mijn absolute nummer één is en blijft An Lemmens. Lang geleden heb ik eens een liedje over haar gemaakt: ‘Ik ben zo verliefd (op Antje Lemmens)’, omdat ik haar de mooiste vrouw op tv vond, en omdat ze tattoos had. Het probleem is dat ik haar sindsdien nog altijd niet heb binnengedaan, en ik dus niemand anders als mijn favoriete onenightstand kan kiezen zonder het gevoel te hebben dat ik haar bedrieg. Mocht ze dit lezen: set me free, An! Een beetje zoals Dobby in ‘Harry Potter’.»