Bon Iver op Best Kept Secret: hartverwarmend en ontroerend

Het is een elitaire gedachte... maar oh, wat is het jammer dat Bon Iver tegenwoordig een stadionact en headliner is.

Justin Vernon – Bonnie Bear voor z’n gewezen babysit – kijkt klokslag halfelf een grote troep mensen in de ogen. Ze staan met z’n allen aan het meer van de Beekse Bergen. Hongerig naar ‘Skinny Love’, lijkt het. Maar Bon Iver doet niet aan liefdadigheidsacties. Als het peloton links gaat, kiest de Amerikaan voor de andere afslag. Voor de slechte verstaander: hij doet koppig z’n ding. Als de indieprins americana, rock, r&b en elektronica op onorthodoxe wijze door de vleesmolen wil jagen, doét hij dat gewoon.

Aan de makke reactie te horen zou je kunnen zeggen dat diamanten songs als ‘Holocene’, ‘Towers’ en ‘715 – CRΣΣKS’ niet aarden op het hoofdpodium van een massafestival als Best Kept Secret, maar dat is je reinste onzin. Het is vooral het publiek – met uitzondering van de eerste tien rijen – dat moeite heeft met de drang naar experiment van Bon Iver. Wanneer Justin Vernon hartenkamers decoreert, doet hij dat op zijn eigenwijze manier, en dat valt niet altijd in goede aarden in Hilvarenbeek. 'Speel eens een fatsoenlijk liedje', verheft een twintiger haar stem na ‘Minnesota, WI’. Al zegt dat meer over fatsoen dan over de passage van Bon Iver.

undefined

Bon Iver imponeert zoals alleen Bon Iver imponeren kan: alsof Peter Gabriel en Kanye West samen op kruistocht gaan in de wereld van het futurisme en huiswaarts keren met ’22 (OVER SooN)’. Is Justin Vernon een performer hors catégorie? Wellicht niet, al zijn ‘Blood Bank’, ‘The Wolves’ en ‘Calgary’ van zo’n zeldzame schoonheid dat je ze op een zatte avond ten huwelijk zou vragen, en dat idee is ons veel meer waard dan het beeld van een baardman die ietwat geforceerd de sympathieke peer uithangt.

Maar oh, wat was het alweer prachtig, hartverwarmend, ontroerend. Bon Iver op Best Kept Secret.