Bonnie & Clyde
'Bonnie & Clyde' uit 1967, één van de grote naoorlogse filmklassiekers, is ook één van de onwaarschijnlijkste succesverhalen uit de Hollywoodhistorie: de film werd geschreven door twee jonge journalisten die hun debuut maakten als scenarist, de cast bestond grotendeels uit (toen nog) notoire onbekenden, regisseur Arthur Penn had eveneens een bescheiden palmares en het was ook de eerste film die Warren Beatty, een steracteur die wanhopig van zijn status als lichtgewicht sekssymbool afwilde, producete.
Warren Beatty «In die tijd was het helemaal niet gebruikelijk dat een acteur ook als producer optrad, maar na een vervelende ervaring met een film die ik kort daarvoor had gemaakt, wilde ik geen enkel risico nemen. Het scenario is via Jean-François Truffaut bij mij gekomen. Hij raadde me tijdens een diner in Parijs aan om het eens te lezen.
»Ik vond het een zeer sterk script, maar ik zag mezelf niet in de hoofdrol. Het leek me echter een perfecte rol voor Bob Dylan. Ik heb het er ooit met hem over gehad, maar hij dacht wellicht dat ik het niet meende. Uiteindelijk heb ik de rol puur uit commerciële overwegingen zelf voor mijn rekening genomen. De vrouwelijke hoofdrol was een al even lastige bevalling: liefst tien actrices weigerden de rol voor we bij Faye Dunaway uitkwamen. Jane Fonda was eigenlijk mijn eerste keuze.»
- De échte problemen kwamen echter pas nà de opnamen.
Beatty «U zegt het! Een paar maanden voor de première vond er een screening plaats voor studiobaas Jack Warner, een man die bekend stond om zijn bijzonder korte aandachtsspanne. Als een film hem begon te vervelen, stond hij altijd op, en ging hij naar het toilet. Tijdens de vertoning van 'Bonnie & Clyde' - ik moet er wel bij vertellen dat de originele cut twee uur en een kwartier duurde - verdween hij tot groeiende ontzetting van Arthur Penn en mezelf verschillende keren naar het wc.
»Wij wisten dus meteen hoe laat het was. Voor de studio hadden wij een 'drie-pisbeurten-film' gemaakt. Toen het conservatieve maar zeer invloedrijke deel van de kritiek de film daarna ook nog eens tot op de grond afbrandde en de studio 'Bonnie & Clyde' na amper drie weken uit de zalen haalde, leek ons lot helemaal bezegeld.
»Tot de film in Londen in première ging, en er als een sensatie werd onthaald. Dames begonnen zich als Faye in de film in jarendertig-retrostijl te kleden, werkelijk overal zag je zwarte barretten, Georgie Fame scoorde een hit met 'The ballad of Bonnie and Clyde', en een maand nadat de film uit roulatie was genomen bracht het blad Time een coververhaal over de Nieuwe Amerikaanse Cinema.
» De coverillustratie was een beeld van 'Bonnie & Clyde' van popartkunstenaar Robert Rauschenberg en in het artikel werd de film vergeleken met 'Citizen Kane' en 'The Birth of a Nation' en tot de beste film van het jaar uitgeroepen. Critici herzagen op slag massaal hun mening, en op den duur bezweken Warner en co voor onze smeekbeden en kreeg de film in 1968 een tweede kans in de bioscoop. Aan het eind van dat jaar was het één van de - op dat moment - twintig meest winstgevende films aller tijden. Zo zie je maar.»
- Zelf bent u er ook niet slechter van geworden.
Beatty «Euh, klopt. In ruil voor een bescheiden vergoeding voor mijn werk als acteur en producer kreeg ik veertig procent van de recette. Dat bleek achteraf geen slechte deal (lacht). Dankzij de smak geld die toen op mijn bankrekening belandde, heb ik als producer en acteur later altijd volledig mijn zin kunnen doen. Eigenlijk heb ik mijn hele carrière aan 'Bonnie & Clyde' te danken, en dus ook een beetje aan jullie, Europeanen.»
- Graag gedaan. En als we nog eens iets voor u kunnen betekenen: geef maar een seintje!
