Boomtown interview: Yuko
Als Boomtown kiest voor een grotendeels Belgische affiche, doet het dat niet uit programmatorische gemakzucht, wegens budgettaire anorexia, of omdat de organisatie een keer te veel verloren heeft bij het manillen: ze weten precies welke bands er op dit moment bovenuit steken. Naast bekende namen als The Sore Losers, Amatorski en OSTYN, hierbij één van vijf vaderlandse witte raven die op een blauwe maandag ontstonden en het tot nog toe met een stuk minder aandacht moeten rooien. We zijn al weg.
Unday Records-band die eerder dit jaar z’n derde plaat uitbracht, ‘Long Sleeves Cause Accidents’, en zich naar eigen zeggen liet inspireren door maagpijn, de geur van een beslapen bed, en koffievlekken.
HUMO Jullie Boomtown-concert: het hoeveelste is dat in de groepsgeschiedenis tot nog toe?
Yuko «Dat zal tegen de honderd aanlopen, wel in verschillende bezettingen.»
HUMO Hebben jullie ooit een andere groepsnaam overwogen?
Yuko «Vastbinder – naar Rainer Werner Fassbinder, uiteraard. Tot op vandaag vind ik het een geweldige naam, maar iedereen vindt het vooral een pervers kantje hebben.»
HUMO Wat is de origineelste omschrijving van jullie muziek die je al hoorde?
Yuko «‘Barokke folktronic’. Altijd grappig als journalisten met termen komen aandraven. De menselijke drang om dingen te benoemen is sterk.»
HUMO Op welke zelfgeschreven lyrics zijn jullie het trotst?
Yuko «‘I broke your fall rather funny / You poked your eye into my lolly’. Ach... Uit ‘A Couple Months on the Couch’.»
HUMO Valt er nog een extra reden te bedenken waarom mensen naar jullie concert op Boomtown moeten komen?
Yuko «Deborah Cachet zal er zijn, een zeer getalenteerde, jonge, Belgische sopraan die binnenkort gaat schitteren in opera’s. Ze zingt mee op onze laatste plaat: ‘Long Sleeves Cause Accidents’.»
HUMO Welke nooit gestelde vraag zouden jullie liever beantwoorden dan deze onzin?
Yuko «‘Welk artistiek werk – eender wat – heeft jullie het laatste jaar geïnspireerd, en waarom?’»
HUMO En?
Yuko «‘Min Kamp’, van Karl Ove Knausgård. Meer bepaald ‘Vader’ en ‘Liefde’, de eerste twee delen. Ik las ze tijdens het maken van de laatste plaat, en ik was er helemaal ondersteboven van. Zo confronterend. Zeker als je net zelf een kind hebt gekregen, met alle twijfels en angsten die daarmee gepaard gaan. Als je dan ook nog eens net een plaat over persoonlijke relaties schrijft, komen die boeken hard aan.»
